Πετρέλαιο

Εδώ και καιρό παρακολουθούμε τη συνεχή αύξηση της τιμής του αργού πετρελαίου. Συγκριτικά με πέρσι τέτοιον καιρό η τιμή του έχει αυξηθεί κατά 70% περίπου. Αυτή η αύξηση έχει αντίκτυπο παντού, από τις τσέπες μας μέχρι την εθνική οικονομία. Ακούμε ότι πρόκειται να γίνουν διορθωτικές κινήσεις στον προϋπολογισμό του κράτους, με νέες εκτιμήσεις για τον πληθωρισμό και τον ρυθμό ανάπτυξης. Η αύξηση του ΦΠΑ από το επόμενο έτος 1 - 2 μονάδες, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, είναι πλέον αναπόφευκτη.

Οι εταιρείες παραγωγής τρίβουν τα χέρια τους από την αύξηση της τιμής και μείς κλαίμε τη μοίρα μας, επειδή στριμωχνόμαστε οικονομικά. Η Ευρώπη, δεν έχει ίδια παραγωγή και αναγκαστικά εισάγει από χώρες, όπως η Ρωσία και τα αραβικά κράτη. Αποτελεί δε έναν από τους μεγαλύτερους καταναλωτές παγκοσμίως.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί αφού όπως διαπιστώνεται και εμείς διαθέτουμε σοβαρά κοιτάσματα πετρελαίων, δεν προχωράμε στην εξόρυξή τους, ώστε και το ρυθμό ανάπτυξης να βελτιώσουμε και τα οικονομικά μας σαν κράτος να διορθώσουμε. Φτάσαμε να χρωστάμε πάνω από 250 δις ευρώ! Σε βαρέλια πετρελαίου με σημερινές τιμές περίπου 2,3 δις βαρέλια!

Τα διαπιστωμένα αποθέματα σε αργό πετρέλαιο στην περιοχή του Αιγαίου φτάνουν σύμφωνα με μελέτες τα 3,5δις βαρέλια. Αν λοιπόν μπούμε στην απλή κατά τ’ άλλα διαδικασία να τα αντλήσουμε, θα φτάσουμε στο σημείο να ξεχρεωθούμε και δεδομένου ότι δεν θα χρειαστεί να πληρώνουμε για εισαγωγές καυσίμων, θα έχουμε κέρδη.

Αυτό είναι κάτι που δεν αρέσει στους κυβερνώντες του κόσμου. Δεν αφήνουν μια μικρή χώρα να σηκώσει κεφάλι και οι δικοί μας κυβερνώντες φυσικά είναι ανήμποροι να κάνουν κάτι. Κάποια στιγμή θα αναφέρω την ιστορική εξέλιξη της υπόθεσης των πετρελαίων του Αιγαίου, με τις εντάσεις, τις γκρίζες ζώνες και τις διεκδικήσεις των Τούρκων – Αμερικανών, αναλυτικά.

Δεν λέω να προχωρήσουμε μόνοι μας στην άντληση, γιατί δεν μπορούμε, αφού δεν διαθέτουμε την τεχνογνωσία για κάτι τέτοιο. Μπορούμε όμως να κλείσουμε κάποια συμφωνία με εταιρείες του είδους. Κάτι παρόμοιο που έγινε με το κοίτασμα της Θάσου. Μόνο που εδώ οι όροι ήταν άστα να πάνε. Το κόστος εξόρυξης ήταν στα περίπου 5 δολάρια το βαρέλι κι εμείς το αγοράζαμε από την κοινοπραξία 25!

Ας παραδειγματιστούμε από αυτά που συντελούνται σήμερα στη Λιβύη, τη χώρα που κατηγορήθηκε ότι καλύπτει τρομοκράτες και αποκλείστηκε από τα παγκόσμια δρώμενα επί 20 χρόνια. Εκεί, και μόνο με την υποψία, ότι κάτω από την έρημο υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα αργού και αερίου, κατέφτασαν σχεδόν όλες οι μεγάλες εταιρείες του κόσμου να κλείσουν συμφωνίες. Πήγαμε κι εμείς με τον πρόεδρο της δημοκρατίας κο Παπούλια, για να ζητήσουμε, μεταξύ άλλων, να εξαιρεθεί από το χάρτη οικονομικής εκμετάλλευσης η νήσος Γαύδος, νότια της Κρήτης, όπου υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα.

Για παράδειγμα η αγγλική ΒΡ, η οποία ψάχνει νέα μέρη να δραστηριοποιηθεί, δέχθηκε να συνεταιριστεί με ντόπιο εταίρο για τα επόμενα 25 χρόνια και να παραχωρεί το 80% της παραγωγής πετρελαίου στην κρατική εταιρεία πετρελαίων της Λιβύης τη NOC. Πρόσφατα ήταν εκεί και ο γάλλος Σαρκοζί, ο οποίος μεταξύ άλλων έκλεισε συμφωνίες συνεργασίας ύψους 20 δις ευρώ. Να σημειώσουμε εδώ ότι το 60% των κρατικών εσόδων της χώρας προέρχονται από το πετρέλαιο. Επίσης μέσω αγωγού που τη συνδέει με την Ιταλία, εξάγει ετησίως 8 δις μ3 φυσικού αερίου, το 13% της ευρωπαϊκής κατανάλωσης!