Group of Eight ή G8

Η νήσος Hokkaido

Το νησί Χοκάιντο βρίσκεται στο βορειότερο τμήμα της Ιαπωνίας και κοντά στη Ρωσία. Αποτελεί μια από τις 8 επαρχίες της χώρας, (Tokyo, Kagoshima, Okinawa, Yamagata, Miyazaki, Nagasaki και Shimane) και περιλαμβάνει επίσης μικρότερα νησιά της περιοχής. Το κλίμα είναι δροσερό το καλοκαίρι και πολύ κρύο το χειμώνα, με αρκετούς μήνες χιονιού και έντονη τουριστική δραστηριότητα στον τομέα αυτό. Πρωτεύουσα είναι η πόλη Sapporo, με περίπου 2 εκατομμύρια κατοίκους γνωστή και από τη φιλοξενία της χειμερινής Ολυμπιάδας του 1972. Η πρόσβαση στο νησί γίνεται μέσω του 2ου μεγαλύτερου υποθαλάσσιου τούνελ στον κόσμο, του Seikan tunnel, το οποίο για 23,5 χιλιόμετρα βρίσκεται κάτω από το νερό. Το μεγαλύτερο είναι σαφώς αυτό της Μάγχης, ή Euro tunnel όπως ονομάζεται, το οποίο περπατάει για 34 χιλιόμετρα κάτω απ’ το νερό. Αεροπορικώς συνδέεται με το Τόκιο, μέσω της πλέον πυκνής αεροπορικής σύνδεσης του κόσμου, που αριθμεί 45 πτήσεις την ημέρα από την ίδια αφετηρία με 4 διαφορετικές αεροπορικές εταιρείες! Το 2007 το αεροδρόμιο εξυπηρέτησε περί τα 18,5 εκατομμύρια επιβάτες! Επίσης υπάρχει και ακτοπλοϊκή σύνδεση. Η οικονομία στηρίζεται περισσότερο στον τουρισμό και λιγότερο στη γεωργία και τη βιομηχανία.

Group of Eight ή G8

Το παλιό G7 αναβαθμίστηκε μετά την προσθήκη της Ρωσίας στο παιχνίδι και έγινε G8. Ο λόγος, ας μη γελιόμαστε, δεν είναι γιατί ξαφνικά συμπάθησαν οι 7 τον 8ο τον Πούτιν, αλλά γιατί η Ρωσία έχει στο υπέδαφός της πάμπολα κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, που της παρέχουν τεράστια κέρδη. Αυτό θα είχε συμβεί πολύ νωρίτερα προφανώς, αλλά επειδή το καθεστώς ήταν κομμουνιστικό, περίμεναν πρώτα να γίνει η ανατροπή κι έπειτα να προστεθεί και η χώρα αυτή στον club! Εμένα προσωπικά θα μου θύμιζε συγκρότημα ή παιχνίδι η ονομασία G8, όπως ας πούμε το pro. Είτε το θέλουμε όμως είτε όχι αυτό το παιχνίδι είναι το πιο σκληρό, μιας και αποφασίζει για τις τύχες του πλανήτη, χωρίς φυσικά να ρωτήσει τη γνώμη μας, κρίνοντας και αποφασίζοντας σύμφωνα με τα συμφέροντά που του υπαγορεύουν οι τρέχουσες ανάγκες και οι εταιρίες που το επηρεάζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στη συνθήκη του Κιότο, (πάλι στην Ιαπωνία το 1997) σχετικά με τη δέσμευση για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, αφού κάποιες από τις κορυφαίες εταιρίες εκεί θα είχαν πρόβλημα επιβολής προστίμων, (όπως η δική μας ΔΕΗ για παράδειγμα) ή θα αναγκαζόντουσαν να κλείσουν. Να σημειώσουμε εδώ ότι μόνο οι ΗΠΑ ευθύνονται για το 20% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου ετησίως στον πλανήτη!

Στο club αυτό συμμετέχουν οι οικονομικά πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου που είναι: η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία, η Ιαπωνία, η Αγγλία, ο Καναδάς, οι ΗΠΑ και η Ρωσία.

Το θέμα της ενέργειας και της φτώχειας

Σε αυτό το νησί λοιπόν διάλεξαν οι οκτώ πιο δυνατοί κυβερνήτες να συναντηθούν για να εξετάσουν τα διεθνή ζητήματα και να δώσουν απαντήσεις και λύσεις. Φαίνεται πως ο σεισμός της 26ης Ιουνίου που έγινε εκεί δεν τους πτόησε, κι έτσι η συνάντηση πραγματοποιείται κανονικά, παρά τις αντιδράσεις ακτιβιστών, (οι οποίοι να σημειώσουμε πως είναι αρκετά λιγότεροι σε αριθμό από ότι άλλες χρονιές) και γενικά ομάδων που αντιτίθενται στις μεθόδους και τις αντιλήψεις τους. Μεταξύ άλλων συμφώνησαν να μειώσουν τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου μέχρι το 2050 στο μισό. Και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Εκείνο που πολλοί από μας δεν γνωρίζουν είναι ότι μέχρι τότε τα καύσιμα που ξέρουμε, δηλαδή το πετρέλαιο, το αέριο και ο άνθρακας σε όλες του τις παραλλαγές, θα έχουν σχεδόν σωθεί, οπότε και να θέλουμε να εκπέμψουμε αέρια δεν θα μπορούμε, γιατί δεν θα υπάρχει πρώτη ύλη να κάψουμε. Έτσι, η λογική λέει πως θα πρέπει να στραφούμε σε άλλες μορφές ενέργειας και να απεξαρτηθούμε σταδιακά και όσο είναι καιρός από τις συμβατικές μορφές, πριν επέλθει ο ενεργειακός χειμώνας.

Στο θέμα αυτό μπορούν προφανώς να βοηθήσουν οι 8 πιο ανεπτυγμένες χώρες, οι οποίες και την τεχνολογία έχουν για αυτό το σκοπό και να επενδύσουν μπορούν σε νέες μορφές ενέργειας και σε τελική ανάλυση ευθύνονται για τις εκπομπές άνω του 50% των παγκόσμιων αερίων. Έτσι παρατηρούμε μια δυνατή στροφή σε άλλες μορφές παραγωγής ενέργειας, όπως η πυρηνική, αλλά και σε ανανεώσιμες πηγές, όπως ο αέρας, ο ήλιος κ.ά. Οι υπό ανάπτυξιν χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, καθώς και μερικές της Αφρικής, δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε να μειώσουν τις εκπομπές τους, ούτε και να επενδύσουν σε νέες μορφές ενέργειας, άρα θα πρέπει να συνεισφέρουν μόνο στο να μην αυξήσουν τις τωρινές ποσότητες αερίων που παράγουν. Εκείνο που μου άρεσε είναι η συμβολική δεντροφύτευση από 8 ηγέτες, ανθρώπους που δεν έχουν κάνει χειρονακτική εργασία και δεν ξέρουν πώς να πιάσουν το φτυάρι για να ρίξουν χώμα. Ήταν διασκεδαστικό.

Από την άλλη μεριά το μεγάλο πρόβλημα που απασχολεί όλο τον κόσμο είναι η ακρίβεια και οι επιπτώσεις από την αύξηση των τιμών του πετρελαίου. Πολλά κράτη βρίσκονται υπό καθεστώς πείνας και θα πρέπει να βοηθηθούν. Οι τρόποι είναι δύο: είτε με τη λήψη μέτρων για τη συγκράτηση ή μείωση των τιμών των καυσίμων, είτε με τη χορήγηση βοήθειας στους πλέον ανίσχυρους. Προς αυτόν τον σκοπό ο ΟΗΕ και η G8 ήδη βοηθούν χώρες του τρίτου κόσμου, αλλά αυτό δεν αρκεί. Άσε που τις περισσότερες φορές αυτή η βοήθεια σημαίνει εκμετάλλευση κυρίως του ορυκτού πλούτου της χώρας που αποστέλλεται! Πάντως υπάρχει μεγάλη απόκλιση στα ποσά που ανακοινώθηκε πως θα εδίδοντο, αφού από τα 50 δις που υποσχέθηκε η G8 να δώσει από το 2005 ως το 2010 στις χώρες του τρίτου κόσμου, έχουν δοθεί μόνο τα 10 και δε νομίζω μέσα στους επόμενους 18 μήνες να δοθούν τα άλλα 40.

Στην Ελλάδα οι επιπτώσεις από τις διεθνείς συγκυρίες είναι σαφείς και δεν μπορεί κανείς να κάνει κάτι γι’ αυτό. Γινόμαστε συνεχώς φτωχότεροι και μειώνονται σταθερά οι οικονομικές μας δυνατότητες. Ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμό πάνω από 5% αν και εντέχνως ανακοινώθηκε πως βρίσκεται στο 4,9% για ψυχολογικούς λόγους, όλοι ξέρουν πως ούτε και το 5,2 που αρχικά αναμενόταν να ανακοινωθεί, αντιπροσώπευε την πραγματικότητα. Τα επιτόκια από την άλλη πήραν 0,25% αύξηση και αναμένεται προς τα τέλη του έτους ακόμη ένα 0,25%. Ο κος Αλογοσκούφης ψάχνει τρόπους να καλύψει την τρύπα που ανοίγει στον προϋπολογισμό από τις ανακατατάξεις αυτές, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Πάντως μια πιο προσεκτική ματιά κι ένας καλύτερος διαχειριστικός έλεγχος στα δημόσια έξοδα θα ήταν αποτελεσματικός και θα έφερνε πολύ καλά αποτελέσματα, αν γινόταν ποτέ με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και όχι το ιδιωτικό. Γιατί υπάρχουν περιθώρια διόρθωσης σε πολλούς τομείς, απλά δεν υπάρχει βούληση να γίνουν διορθώσεις.

Και τη νύφη την πληρώνουμε όλοι μας.