Σχέδιο Marshall / Marshall Plan

Όταν τελείωσε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ολόκληρη η περιοχή της Ευρώπης ήταν κατεστραμμένη. Χαρακτηριστικά, ο Churchill το καλοκαίρι του 1945 έλεγε πως η Ευρώπη «έμοιαζε με ένα σωρό ερείπια, με νεκροταφείο και ιδανικό περιβάλλον για λιμούς και μίσος». Το χρηματικό κόστος του πολέμου το επωμίστηκαν κυρίως οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Γερμανία, η Ιαπωνία και η Βρετανία.

Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, George Marshall πρότεινε στην κυβέρνησή του να χρηματοδοτήσει την ανοικοδόμηση της Ευρώπης και να βγει επιτέλους η Αμερική από το καβούκι της όπου ήταν κλεισμένη από τότε που δημιουργήθηκε, (1776). Ο στόχος του φυσικά δεν ήταν να βοηθήσει την Ευρώπη να ανακάμψει. Αυτό που βασικά ήθελε να πετύχει, όπως και τελικά έγινε, ήταν να βάλει στο χέρι την Ευρώπη και να αποτρέψει τον κομουνισμό που άκουγε στο όνομα Σοβιετική Ένωση, να κυριαρχήσει στην περιοχή.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι ΗΠΑ να «επενδύσουν» πάνω από 12 δις δολάρια από το 1948 μέχρι το 1951, τα οποία μοιράστηκαν συνολικά 16 χώρες. Για να ευνοηθεί μια χώρα από το σχέδιο Marshall και να χρηματοδοτηθεί, θα έπρεπε να υπογράψει πως θα ακολουθούσε τους κανόνες της ελεύθερης οικονομίας, κάτι που αυτομάτως άφηνε τη Ρωσία απ’ έξω και σήμανε την αρχή του ψυχρού πολέμου. Για την «προσφορά» του αυτή ο Marshall θα τιμηθεί το 1953 με το Νόμπελ ειρήνης!

Η δυτική Ευρώπη μη μπορώντας να αντιδράσει, ασχολούμενη κυρίως με οικονομικής και αμυντικής φύσεως θέματα, περιήλθε στην επιρροή των ΗΠΑ. Και για να «δεθεί» αυτή η επιρροή ακόμη καλύτερα, δημιουργήθηκε το 1949 το ΝΑΤΟ, (βορειοατλαντική συμμαχία), σύμφωνα με το οποίο οι ΗΠΑ παρέχουν προστασία στις δυτικοευρωπαϊκές χώρες έναντι Σοβιετικής εισβολής.

Το 1956 προξενείται με τις ευλογίες και την ανοχή των ΗΠΑ η κρίση στο Σουέζ, όταν ο Αιγύπτιος πρόεδρος Νάσσερ, εθνικοποίησε τη μέχρι τότε διαχειριζόμενη από Γαλλική εταιρεία διώρυγα, με σκοπό να παίξει σημαντικό ρόλο στην αραβική περιοχή με «στρατηγικό επενδυτή» τη Σοβιετική Ένωση. Βρετανία και Γαλλία μετακίνησαν στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, αλλά οι ΗΠΑ, (αν και νωρίτερα τάχθηκαν υπέρ των συμφερόντων Γαλλίας και Βρετανίας), πήραν φανερά το μέρος της Αιγύπτου με αποτέλεσμα να «ρίξουν» τους δύο βασικούς τους συμμάχους. Οι δυο χώρες ανήμπορες να επιβληθούν, έχαναν σιγά-σιγά έδαφος από τις αποικίες τους στην ευρύτερη περιοχή, με αποτέλεσμα ο έλεγχος των αραβικών πετρελαίων να περάσει σταδιακά από τους ευρωπαίους στους αμερικάνους.

Έτσι με εξαίρεση τη Βρετανία, που ακόμη και σήμερα τάσσεται ανοιχτά υπέρ της πολιτικής των ΗΠΑ, οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες ονειρεύονταν την ένωσή τους σε μια οντότητα που θα τηρεί ενιαία πολιτική σε τομείς όπως η άμυνα, η οικονομία κλπ και καταλήγουν στη συνθήκη της Ρώμης και την ίδρυση της ΕΟΚ το 1957.

Εκτός από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ, παιδί του σχεδίου Marshall είναι και ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, (ΟΟΣΑ) ο οποίος δημιουργήθηκε στις 14 -12 – 1960 από 20 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα και σαν σκοπό του είχε το συντονισμό του σχεδίου Marshall.

Το τι ποσό θα έπαιρνε κάθε χώρα καθορίζονταν κυρίως από το κατά κεφαλήν εισόδημα. Οι χώρες του άξονα και αυτές που τήρησαν ουδέτερη στάση, εισέπραξαν λιγότερα από αυτές που αντιστάθηκαν, (σύμμαχοι)

Στην Ελλάδα, η οποία μαζί με την Τουρκία αποτελούσαν τις πρώτες χώρες που πήραν χρήματα επειδή ο κίνδυνος από την εξάπλωση του κομμουνισμού ήταν πιο άμεσος, αντιστοιχούσαν συνολικά για τα 3 χρόνια της οικονομικής ενίσχυσης κάπου 335 εκ. δολάρια. Εδώ αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου οι κομμουνιστές ήρθαν σύγκρουση με το φιλοβασιλικό καθεστώς, που υποστηριζόταν από τη Βρετανία. Όταν όμως η βρετανική κυβέρνηση το 1947 ανακοίνωσε ότι θα διέκοπτε κάθε οικονομική βοήθεια προς την Ελλάδα, οι ΗΠΑ φοβήθηκαν ότι αν έπεφτε στα χέρια του κομμουνισμού η χώρα, η Ρωσία θα αποκτούσε επιρροή στη μεγαλύτερη περιοχή της Β. Αφρικής και της μέσης Ανατολής και κάτι τέτοιο δεν το ήθελε. Έτσι με τη χρηματοδότηση αυτή επικράτησαν οι απόψεις των ΗΠΑ και εδραιώθηκε η μοναρχική κυβέρνηση στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1949.

Σύμφωνα μάλιστα με συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Καθημερινή στις 17-06-2007, ο Τζέιμς Γουόρεν, ηγετικό στέλεχος της αμερικανικής οικονομικής αποστολής που υλοποίησε το σχέδιο Μάρσαλ στην Ελλάδα, υποστηρίζει μεταξύ άλλων, ότι οι Αμερικανοί έμειναν περισσότερο εδώ από οποιουδήποτε αλλού κι έκαναν ότι ήθελαν στα δρώμενα της χώρας.

Ας μην ξεχνάμε ότι ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις με ευκολία, με κορυφαία κίνηση τη δικτατορία Παπαδόπουλου, ο οποίος ανέβηκε με τις ευλογίες των ΗΠΑ στην εξουσία και την υπόσχεση ότι θα τους παραχωρήσει την εκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου, κάτι που βεβαίως δεν το έκανε και το 1974 «έπεσε».

Δάνεια STOP

Με οδηγία της Τράπεζας της Ελλάδος, θα πρέπει εφ’ εξής τα πιστωτικά ιδρύματα να είναι πολύ αυστηρά στα κριτήρια χορήγησης δανείων στους καταναλωτές, καθώς και οι καταναλωτές πολύ προσεκτικοί στην εκτίμηση των δυνατοτήτων αποπληρωμής. Το να πάρει κανείς δάνειο είναι πάρα πολύ εύκολο. Ποσά, μέχρι 15,000 Ευρώ εγκρίνονται χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Παρ’ όλα αυτά 5 στις 10 αιτήσεις κόβονται, είτε γιατί ο αιτών έχει ήδη άλλο δάνειο, είτε γιατί είναι μαυρισμένος στον Τειρεσία.

Στο τέλος του 2007 τα νοικοκυριά καθυστερούσαν δόσεις δανείων ύψους μισού δις Ευρώ συν άλλα 2 δις από καθυστερημένες δόσεις στεγαστικών, μας κάνουν συνολικά 2,5δις. Στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως το σύνολο του δανεισμού των Ελλήνων το 2007 σε στεγαστικά, καταναλωτικά και κάρτες, ξεπέρασε τα 14 δις Ευρώ. Δηλαδή, αν σκεφτούμε ότι ο παραγωγικός πληθυσμός της χώρας δεν ξεπερνάει με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις τα 6 εκατομμύρια, κάθε ένας μας χρεώθηκε κατά μέσο όρο περίπου 2,5 εκατομμύρια!!! Συνολικά, μόνο τα νοικοκυριά χρωστάνε περί τα 100 δις ή 45% του ΑΕΠ.

Από την άλλη έρχεται το υπουργείο οικονομικών και δίνει αυξήσεις μόλις 3% στους μισθούς του δημοσίου, τη στιγμή που ο πληθωρισμός διαπιστωμένα θα κινηθεί σε ρυθμούς άνω του 4%. Αν λοιπόν ένας δημόσιος υπάλληλος με μισθό 1,200 Ευρώ δηλώνει ετησίως εισόδημα άνω των 16,000, τότε αυτή η αύξηση θα φορολογηθεί με συντελεστή 30% που πρακτικά σημαίνει, ότι το ένα τρίτο της επιστρέφει στο κράτος και η αύξηση από 3 γίνεται 2%. Αν επί πλέον υπολογίσουμε αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, τότε χάνεται ακόμη 0,5% και η ουσιαστική αύξηση διαμορφώνεται σε 1,5%. Κι αν από αυτό αφαιρέσουμε τον πληθωρισμό, αισιόδοξα 4%, τότε η μείωση των μισθών θα είναι 2,5%. Πολύ ωραία αριθμητική γνωρίζουν στο Υπουργείο!

Με δράσεις όπως η μείωση των υψηλών φορολογικών συντελεστών το υπουργείο οικονομικών δηλώνει πως προσπαθεί να βελτιώσει το επίπεδο ζωής των πολιτών της χώρας. Ποιών πολιτών όμως, αυτών που έχουν πραγματικά ανάγκη ή των μεγάλων εισοδημάτων; Γιατί ένα εισόδημα 40,000€ μπορεί να ζήσει και με 35,000. Ένα εισόδημα 20,000 ζορίζεται όταν γίνει 17!

Προτείνω να πάρουν γρήγορα τη λίστα της τράπεζας LGT του Λιχτενστάιν, να βρουν και να φορολογήσουν όλα αυτά τα ποσά των μεγάλων Ελλήνων φοροφυγάδων, που έχουν καταθέσει εκεί και αλλού και να πάψουν να κυνηγούν εμάς, γιατί έτσι κι αλλιώς από εμάς θα πάρουν ψίχουλα! Ήδη σ’ αυτήν την κατεύθυνση ο κος Αλογοσκούφης έχει κάνει τα δέοντα στις γερμανικές υπηρεσίες για να αποκτήσει τη λίστα κι έχει αφήσει ανοικτό και το ενδεχόμενο αμοιβής.

Σύμφωνα με αναλυτές του οικονομικού τύπου, το προϊόν της παραοικονομίας ανέρχεται στο 35% του ΑΕΠ, ενώ το ΔΝΤ το εκτιμά σε 28%. Να λοιπόν τρόποι αντιμετώπισης των ελλειμμάτων. Ελέγξτε τους «μεγαλοκαρχαρίες», γιατί αυτοί ωφελούνται από απόκρυψη εισοδημάτων. Αλλά πώς να τους ελέγξετε, αφού σας κρατούν στο χέρι, χρηματοδοτώντας κόμματα ή προεκλογικό αγώνα πολιτικών;

Θα σας «πάρουν» μαζί τους, αν τολμήσετε να τους κυνηγήσετε!

Πετρέλαιο

Εδώ και καιρό παρακολουθούμε τη συνεχή αύξηση της τιμής του αργού πετρελαίου. Συγκριτικά με πέρσι τέτοιον καιρό η τιμή του έχει αυξηθεί κατά 70% περίπου. Αυτή η αύξηση έχει αντίκτυπο παντού, από τις τσέπες μας μέχρι την εθνική οικονομία. Ακούμε ότι πρόκειται να γίνουν διορθωτικές κινήσεις στον προϋπολογισμό του κράτους, με νέες εκτιμήσεις για τον πληθωρισμό και τον ρυθμό ανάπτυξης. Η αύξηση του ΦΠΑ από το επόμενο έτος 1 - 2 μονάδες, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, είναι πλέον αναπόφευκτη.

Οι εταιρείες παραγωγής τρίβουν τα χέρια τους από την αύξηση της τιμής και μείς κλαίμε τη μοίρα μας, επειδή στριμωχνόμαστε οικονομικά. Η Ευρώπη, δεν έχει ίδια παραγωγή και αναγκαστικά εισάγει από χώρες, όπως η Ρωσία και τα αραβικά κράτη. Αποτελεί δε έναν από τους μεγαλύτερους καταναλωτές παγκοσμίως.

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, γιατί αφού όπως διαπιστώνεται και εμείς διαθέτουμε σοβαρά κοιτάσματα πετρελαίων, δεν προχωράμε στην εξόρυξή τους, ώστε και το ρυθμό ανάπτυξης να βελτιώσουμε και τα οικονομικά μας σαν κράτος να διορθώσουμε. Φτάσαμε να χρωστάμε πάνω από 250 δις ευρώ! Σε βαρέλια πετρελαίου με σημερινές τιμές περίπου 2,3 δις βαρέλια!

Τα διαπιστωμένα αποθέματα σε αργό πετρέλαιο στην περιοχή του Αιγαίου φτάνουν σύμφωνα με μελέτες τα 3,5δις βαρέλια. Αν λοιπόν μπούμε στην απλή κατά τ’ άλλα διαδικασία να τα αντλήσουμε, θα φτάσουμε στο σημείο να ξεχρεωθούμε και δεδομένου ότι δεν θα χρειαστεί να πληρώνουμε για εισαγωγές καυσίμων, θα έχουμε κέρδη.

Αυτό είναι κάτι που δεν αρέσει στους κυβερνώντες του κόσμου. Δεν αφήνουν μια μικρή χώρα να σηκώσει κεφάλι και οι δικοί μας κυβερνώντες φυσικά είναι ανήμποροι να κάνουν κάτι. Κάποια στιγμή θα αναφέρω την ιστορική εξέλιξη της υπόθεσης των πετρελαίων του Αιγαίου, με τις εντάσεις, τις γκρίζες ζώνες και τις διεκδικήσεις των Τούρκων – Αμερικανών, αναλυτικά.

Δεν λέω να προχωρήσουμε μόνοι μας στην άντληση, γιατί δεν μπορούμε, αφού δεν διαθέτουμε την τεχνογνωσία για κάτι τέτοιο. Μπορούμε όμως να κλείσουμε κάποια συμφωνία με εταιρείες του είδους. Κάτι παρόμοιο που έγινε με το κοίτασμα της Θάσου. Μόνο που εδώ οι όροι ήταν άστα να πάνε. Το κόστος εξόρυξης ήταν στα περίπου 5 δολάρια το βαρέλι κι εμείς το αγοράζαμε από την κοινοπραξία 25!

Ας παραδειγματιστούμε από αυτά που συντελούνται σήμερα στη Λιβύη, τη χώρα που κατηγορήθηκε ότι καλύπτει τρομοκράτες και αποκλείστηκε από τα παγκόσμια δρώμενα επί 20 χρόνια. Εκεί, και μόνο με την υποψία, ότι κάτω από την έρημο υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα αργού και αερίου, κατέφτασαν σχεδόν όλες οι μεγάλες εταιρείες του κόσμου να κλείσουν συμφωνίες. Πήγαμε κι εμείς με τον πρόεδρο της δημοκρατίας κο Παπούλια, για να ζητήσουμε, μεταξύ άλλων, να εξαιρεθεί από το χάρτη οικονομικής εκμετάλλευσης η νήσος Γαύδος, νότια της Κρήτης, όπου υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα.

Για παράδειγμα η αγγλική ΒΡ, η οποία ψάχνει νέα μέρη να δραστηριοποιηθεί, δέχθηκε να συνεταιριστεί με ντόπιο εταίρο για τα επόμενα 25 χρόνια και να παραχωρεί το 80% της παραγωγής πετρελαίου στην κρατική εταιρεία πετρελαίων της Λιβύης τη NOC. Πρόσφατα ήταν εκεί και ο γάλλος Σαρκοζί, ο οποίος μεταξύ άλλων έκλεισε συμφωνίες συνεργασίας ύψους 20 δις ευρώ. Να σημειώσουμε εδώ ότι το 60% των κρατικών εσόδων της χώρας προέρχονται από το πετρέλαιο. Επίσης μέσω αγωγού που τη συνδέει με την Ιταλία, εξάγει ετησίως 8 δις μ3 φυσικού αερίου, το 13% της ευρωπαϊκής κατανάλωσης!

OFF SHORE

Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ παίζονται καθημερινά στο ελληνικό χρηματιστήριο, προερχόμενα από επενδυτές χωρίς επώνυμο. Πως γίνεται αυτό; Πολύ απλά, τα κεφάλαια αυτά ανήκουν σε κωδικούς υπεράκτιων και επενδυτικών εταιριών, με έδρα χώρες που θεωρούνται φορολογικοί παράδεισοι.

Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά και όλοι ξέρουν πως πίσω από αυτές τις εταιρίες βρίσκονται κυρίως Έλληνες επιχειρηματίες και μεγαλοεπενδυτές, που θέλουν να διατηρήσουν τις επενδύσεις και την ταυτότητά τους μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Τι είναι όμως αυτές οι off shore εταιρείες και ποια η λειτουργία τους; Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ακούσει τον όρο και στις ειδήσεις έχουν εμπλακεί και πολιτικοί σε αυτές. Οι συγκεκριμένες εταιρίες είναι νομικά πρόσωπα, με δικαίωμα να προβαίνουν σε κάθε μορφή δικαιοπραξίας, με απεριόριστη διάρκεια ζωής, ενώ δεν υπάρχουν καταχωρίσεις των μετόχων, των διαχειριστών ή των μελών του διοικητικού συμβουλίου τους σε δημόσια μητρώα.

Ο ιδιοκτήτης αυτών των εταιριών έχει πλεονεκτήματα, όπως είναι η προστασία του από προσωπική ευθύνη, δεδομένου ότι όλες οι πράξεις, συμβάσεις, συμβόλαια και άλλες δραστηριότητες γίνονται εξ ονόματος της εταιρίας. Αυτό επιτυγχάνεται, καθώς στο καταστατικό της εταιρίας δεν αναγράφονται οι πραγματικοί μέτοχοι, αλλά ως μέτοχος εμφανίζεται το γραφείο που αναλαμβάνει την ίδρυση της εταιρίας, το οποίο στη συνέχεια παραδίδει τον τίτλο στον δικαιούχο, του οποίου ενδέχεται να μη γνωρίζει ούτε την ταυτότητά του.

Με τη χρήση offshore εταιριών επιτυγχάνεται κάλυψη των περιουσιακών στοιχείων του πραγματικού ιδιοκτήτη και μείωση της φορολογίας, καθώς δεν φορολογείται για εισοδήματα που αποκτώνται στο εξωτερικό. Υπάρχει τραπεζικό απόρρητο που προστατεύει από ελέγχους, ενώ δεν υφίστανται συναλλαγματικοί περιορισμοί. Τέλος, προσφέρουν ευελιξία στον ιδιοκτήτη τους, καθώς το Δ.Σ. της εταιρίας μπορεί να συνέλθει σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

Οι πρώτοι διδάξαντες ήταν η Λιβερία και ο Παναμάς· τότε δεν τις είπαν υπεράκτιες, αφού οι εταιρείες αυτές που δραστηριοποιούνταν εκτός Λιβερίας και Παναμά δεν πλήρωναν φόρο στα κράτη αυτά. Οι πρώτοι που έκαναν χρήση αυτής της δυνατότητας ήταν οι Έλληνες. Χιλιάδες καράβια ελληνικής ιδιοκτησίας ανήκαν σε Λιβεριανές ή σε παναμέζικες εταιρείες.

Οι φορολογικοί παράδεισοι των υπεράκτιων εταιριών είναι περίπου ογδόντα, ανά την υφήλιο. Οι περισσότερες ιδρύονται στα Νησιά Κέιμαν και ακολουθούν οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι (φιλοξενούν περίπου 1,5 εκατ. υπεράκτιες εταιρίες, σχεδόν δηλαδή το 40% του παγκόσμιου αριθμού), η Λιβερία και ο Παναμάς.

Ο πιο ασφαλής τόπος είναι τα Νησιά Μάρσαλ, στον Ειρηνικό Ωκεανό, όπου ο έλεγχος των υπεράκτιων θεωρείται πολύ δύσκολος, ενώ στην Ευρώπη τα δημοφιλέστερα μέρη για offshore εταιρίες είναι το Λιχτενστάιν, το Λουξεμβούργο (φιλοξενεί 1.500 μεγάλους θεσμικούς, ενώ κατέχει την πρώτη θέση στις εταιρίες διαχείρισης ομολόγων και στις «μητρικές εταιρίες», που αριθμούν περίπου τις 15.000), το Μονακό και η Ανδόρα, το μικρό αυτό κράτος στα Πυρηναία, στο οποίο δεν επιβάλλεται καθόλου φόρος εισοδήματος και δεν υπάρχει έλεγχος προέλευσης των χρημάτων που κατατίθενται στα πιστωτικά ιδρύματα της χώρας.

Η Ελβετία, η Μάλτα και η Αυστρία είναι ξεχωριστές περιπτώσεις, ενώ το Μαυροβούνιο και η Βοσνία επιδιώκουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Λουξεμβούργου και να μετατραπούν σε φορολογικούς παράδεισους.

Το οξύμωρο ωστόσο είναι πως ορισμένες χώρες, που θεωρούνται φορολογικοί παράδεισοι, έχουν αριθμό κατοίκων μικρότερο από το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά μέσω των υπεράκτιων εταιριών συγκεντρώνουν περίπου το 35% του παγκόσμιου πλούτου! «Παγκόσμιος πρωταθλητής» των υπεράκτιων σε χρήμα είναι τα Νησιά Κέιμαν, απ’ όπου ξεκινούν περισσότερα από 2 τρις. δολάρια από 12 τρις. δολάρια που διακινούνται μέσω των offshore και προέρχονται κυρίως από τις ΗΠΑ.

Από την άλλη, η Κύπρος δέχεται πλέον πιέσεις από την ΕΕ για να ελέγξει τις υπεράκτιες εταιρίες της, ωστόσο υπάρχουν αντιδράσεις, καθώς το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου του νησιού στηρίζεται σε αυτές τις εταιρίες.

Τέλος, στον αντίποδα η Ιρλανδία, η οποία αν και έχει χαμηλό συντελεστή φορολογίας, δεν φιλοξενεί πολλές υπεράκτιες εταιρίες.

Ρύπων Συνέχεια

Η ΔΕΗ εμφανίζεται αμετακίνητη στο σχεδιασμό της εγκατάστασης τεσσάρων μονάδων παραγωγής ρεύματος από λιθάνθρακα, ισχύος 800 ΜWatt η κάθε μια. Οι κάτοικοι από την άλλη φαίνονται να μην πείθονται, και πολύ σωστά, από τις εγγυήσεις που τους δίνει η εταιρεία σχετικά με την επικινδυνότητα των εγκαταστάσεων.

Φυσικά, δεν είναι ρύπος μόνο το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτό απλά βοηθάει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου και γενικά στις κλιματικές αλλαγές του πλανήτη. Μάλιστα, ο πρόεδρος της ΔΕΗ είπε χαριτολογώντας ή από άγνοια, ότι το CO2 το πίνουμε στα αναψυκτικά και στις μπύρες. Μ’ άλλα λόγια μας παρότρυνε να πίνουμε από αυτά τα ποτά για να συμβάλλουμε στη μείωση του αερίου!

Ο λιθάνθρακας είναι καύσιμο ποιο οικονομικό από το λιγνίτη με περίπου 5 φορές μικρότερη θερμογόνο δύναμη, και ως εκ τούτου οι μονάδες μπορούν να λειτουργούν περισσότερες ώρες σε σχέση με αντίστοιχες φυσικού αερίου για παράδειγμα, οι οποίες επειδή έχουν μεγαλύτερο κόστος, παράγουν ανάλογα με τη ζήτηση. Έτσι οι μονάδες λιθάνθρακα έχουν μεγαλύτερη οικονομική απόδοση. Πάλι λοιπόν το οικονομικό μπροστά. Το περιβάλλον πουθενά!

Εκτός όμως από την έκλυση CO2 πολύ πιο επικίνδυνα είναι τα αιωρούμενα σωματίδια, τα οξείδια του αζώτου και του θείου, καθώς και ραδιενεργά αέρια, τα οποία είναι πολύ περισσότερα από μια μονάδα παραγωγής από πυρηνική ενέργεια παρόμοιας ισχύος. Και αυτό γιατί ο λιθάνθρακας περιέχει ραδιενεργά ισότοπα, τα οποία με την καύση τους εκλύουν ραδιενεργό ουράνιο και θόριο, σύμφωνα με μελέτες στην Αμερική, καθώς και καρκινογόνες και τοξικές ουσίες, όπως το χρώμιο, το μαγγάνιο, το νικέλιο, ο υδράργυρος κ.α.

Σε όλα αυτά έχει ήδη γνωμοδοτήσει θετικά η ρυθμιστική αρχή ενέργειας γνωστή και ως ΡΑΕ, η οποία φαίνεται πως δεν έδειξε καμιά ευαισθησία σε θέματα περιβάλλοντος και μόλυνσης. Και αναρωτιέται κανείς, γιατί σταμάτησαν τα επιδοτούμενα προγράμματα που έδιναν τη δυνατότητα σε ιδιώτες να παράγουν και να πωλούν στη ΔΕΗ ρεύμα από Ήπιες Μορφές Ενέργειας; Καθαρά οικονομικοί και εδώ οι λόγοι. Τα πάντα γίνονται με γνώμονα το χρήμα λοιπόν, σε όλους τους τομείς. Δεν καίγεται κανενός καρφάκι για τις επιπτώσεις. Κι αν αυτοί που ευθύνονται για το 60% των ρύπων δεν ενδιαφέρονται, πώς μπορούν να πείσουν εμάς τους υπόλοιπους να γίνουμε οικολογικά ευσυνείδητοι;

Από τη άλλη τα εργοστάσια λιθάνθρακα θα τα στήσει η γερμανική RWE, μια από τις ποιο ρυπογόνες, όπως η ΔΕΗ άλλωστε εταιρείες ρεύματος της Ευρώπης. Είναι στη λίστα dirty thirty της Ευρώπης, με τις δύο πρώτες θέσεις να τις κατέχουν οι σταθμοί της Καρδιάς και του Αγίου Δημητρίου Κοζάνης. Ο βασικότερος λόγος είναι όμως ότι η RWE έχει ήδη δύο έτοιμες μονάδες που δεν μπόρεσε να τις εγκαταστήσει πουθενά αλλού, λόγω αντιδράσεων και επέλεξε την Ελλάδα! Για τόσο τριτοκοσμικούς μας περνούν; Ή σου λένε θα τους λαδώσουμε και θα τελειώσει η δουλειά; Γι’ αυτό και η ΔΕΗ έδωσε το 51% του management στη γερμανική!

Άλλα όμως είναι τα σχέδια, τόσο των συνδικαλιστών όσο και των κατοίκων των υποψηφίων περιοχών και προς τιμήν τους, μέχρι στιγμής έχουν καταφέρει να τους αναστείλουν τα σχέδια.

Μπράβο παιδιά, συνεχίστε ακάθεκτοι!

Ειδικός Λογαριασμός

Η υπόθεση Ζαχόπουλου έχει και τα θετικά της. Επέσπευσε την ενσωμάτωση των ειδικών λογαριασμών των υπουργείων στον κρατικό προϋπολογισμό. Τι είναι όμως αυτοί οι ειδικοί λογαριασμοί, αφού στο άκουσμα και μόνο του χαρακτηρισμού «ειδικός» το μυαλό μας πηγαίνει στο πονηρό.

Εξ ορισμού αυτοί οι λογαριασμοί σκοπό έχουν την χρηματοδότηση δράσεων για την εκπαίδευση, έρευνα, υποστήριξη σπουδαστών μετά το πέρας των σπουδών τους μέσω πρακτικής, τη δημιουργία βιβλιοθηκών – αναγνωστηρίων κλπ. Έτσι χρηματοδοτούνταν όλα τα παραπάνω, όταν εκρίνετο ότι είναι υλοποιήσιμη κάθε πρόταση ύστερα από τη σύνταξη και την υποβολή της. Τα έσοδα αντλούνταν κυρίως από το κράτος, εκτός προϋπολογισμού, αλλά προβλέπεται, όπου αυτό είναι εφικτό να διαχειρίζεται και έσοδα από παροχές υπηρεσιών, μελετών, μετρήσεων, αναλύσεων, προς τρίτους, εταιρείες ή οργανισμούς. Λίγες είναι οι περιπτώσεις όπου εταιρείες απευθύνονται σε ιδρύματα για διεξαγωγή κάποιας έρευνας. Συνήθως εφαρμόζουν κάποια λύση έτοιμη από το εξωτερικό.

Συνολικά σε όλα τα υπουργεία συναντάμε 213 ειδικούς λογαριασμούς εκ των οποίων οι 38 είναι σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η διαχείριση γίνεται από επιτροπή, προεδρεύοντος συνήθως του υπουργού ή κάποιου υφυπουργού ή γενικού γραμματέα και από κάποια στελέχη, όπου αυτά προβλέπονται, τα οποία απλά συμφωνούν. Τα ποσά που ετησίως διακινούνται ανέρχονται συνολικά σε περίπου 4 δις €.

Επειδή σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο έλεγχος είναι ανεπαρκής ή γίνεται «μεταξύ μας», είναι γνωστή από καιρό στο Υπουργείο Οικονομικών η ύπαρξη μαύρων τρυπών σε αυτά τα κονδύλια και το ‘βαλε σκοπό, προς τιμήν του, εδώ και καιρό να τους καταργήσει και να τους εντάξει στον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτό φυσικά προξένησε αντιδράσεις, μιας και με αυτόν τον τρόπο κατέλυε το πελατειακό καθεστώς των εκάστοτε αρχόντων, αφού δεν θα είχαν πλέον τη δυνατότητα να εγκρίνουν με μια υπογραφή και χωρίς έλεγχο κονδύλια για έρευνα, επιδόματα σε συλλόγους κλπ, και καθυστερούσε, αλλά ύστερα από την υπόθεση Ζαχόπουλου η ανάγκη έγινε πιο επιτακτική.

Με αυτόν τον τρόπο ο κος Αλογοσκούφης είναι βέβαιος ότι θα εξοικονομήσει ετησίως περί τα 200 εκ. Ευρώ, όπως δήλωσε. Αν λοιπόν είναι σίγουρος ότι η τρύπα είναι τόσο μεγάλη, σκεφτείτε πόσο πιο μεγάλη θα είναι στην πραγματικότητα.

Θυμίζω εδώ την υπεξαίρεση 2 και πλέον δις δραχμών την περίοδο 1992-98 στο Πάντειο πανεπιστήμιο και την έκβαση της υπόθεσης, αφού ο αντιπρύτανης κος Γετίμης τρεις μήνες μετά την 16-ετή καταδίκη του αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους, αφού το δικαστήριο δέχτηκε την προσφυγή του για την αναστολή εκτέλεσης της ποινής, με το σκεπτικό ότι «η παραμονή του στη φυλακή μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στον ίδιο και την οικογένειά του». Τώρα σε ποιον κάνει καλό η παραμονή στη φυλακή, αυτό είναι άλλο θέμα. Τους έμειναν πάντως η Porsche, οι πολυτελείς χέστρες και τα μάρμαρα Διονύσου!

Κάτι τέτοιο λοιπόν προσπαθεί μελλοντικά να αποφύγει με τη νέα ρύθμιση το υπουργείο οικονομικών.

Μακάρι να πετύχει.

Habemus Σπίτι

Όνειρο όλων μας είναι κάποια στιγμή να αποκτήσουμε δικό μας σπίτι. Οι τάσεις των επιτοκίων τα τελευταία χρόνια ήταν τέτοιες που διευκόλυναν το δανεισμό κι έτσι επί σειρά ετών η αγορά ακινήτων ανθούσε. Το ίδιο και οι τιμές. Ένα ακίνητο διπλασίαζε σχεδόν την αξία του στη δεκαετία και ανάλογα με την περιοχή που βρισκόταν ίσως ακόμη νωρίτερα. Έτσι και σαν απλή επένδυση να το έβλεπε κανείς, τα οφέλη ήταν πολλαπλά.

Τελευταία η αγορά έχει καθίσει, όχι γιατί όλοι αγοράσαμε σπίτι, αλλά γιατί ο σύγχρονος τρόπος ζωής με τις απαιτήσεις και τα πρόσθετα έξοδα που δεν υπήρχαν δεκαπέντε χρόνια πριν, δεν επιτρέπει στους περισσότερους από εμάς να προχωρήσει σε δάνειο για τέτοια αγορά. Από την άλλη ο φόβος για την αβεβαιότητα των επιτοκίων που τα τελευταία δύο χρόνια ανέβαιναν δραματικά δημιουργούσε τη σκέψη, μήπως κάποια στιγμή ανέβουν τόσο, ώστε να μην έχουμε τη δυνατότητα να αντεπεξέλθουμε στις δόσεις και το χάσουμε.

Ύστερα και από τα τελευταία γεγονότα στην αγορά ακινήτων στις ΗΠΑ ο φόβος μας έχει γίνει ακόμη πιο έντονος. Σε όλους τους τομείς και τους πολιτισμούς υπάρχουν τρία στάδια: η άνθηση, η ακμή και η πτώση. Έτσι και στην αγορά ακινήτων μέχρι το 2002 είχαμε άνθηση, μέχρι πέρυσι ακμή και έκτοτε άρχισε η πτώση.

Η άνθηση μετακόμισε ανατολικότερα προς το Dubai, όπου η ανοικοδόμηση δίνει και παίρνει. Εκεί απλά δεν ξέρουν τι να κάνουν με τα χρήματά τους και τα επενδύουν. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι η περιοχή, αν και πετρελαιοπαραγωγός χώρα, έφτασε μέσα σε 20 χρόνια να βασίζει το εθνικό της εισόδημα μόνο κατά 20% στο πετρέλαιο και το υπόλοιπο 80% να έρχεται από τον τουρισμό! Εμείς που!!!

Εκεί, χτίζεται το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, το Burj Dubai, από την Αμερικανική εταιρεία Skidmore, Owings and Merrill, με ύψος πάνω από 800 μέτρα και με 160-170 ορόφους, (αυτό δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη). Το σπουδαίο είναι ότι όταν ξεκίνησαν να πουλάνε τα διαμερίσματα οι μεσίτες, «ξεπούλησαν» μέσα σε 8 ώρες! Ενδεικτικά αναφέρω ότι ένα διαμέρισμα στον πύργο 700 τετραγωνικών κόστιζε περί τα 3εκ €! Τιμές Θεσσαλονίκης δηλαδή. Το κτίριο θα είναι έτοιμο μέχρι το τέλος του έτους. Οι εργασίες πραγματοποιούνται 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες τη βδομάδα και παραδίδεται ένας όροφος κάθε εβδομάδα!!! Αυτό να το βλέπει το ΥΠΕΧΩΔΕ που με 8-ωρη εργασία, πλην εξαιρέσεων, (πέταλο Μαλλιακού κ.α.) προσπαθεί να φτιάξει εθνικές οδούς. Που να τελειώσουν τα έργα με αυτό το ρυθμό!

Στα καθ’ ημάς τώρα, αν λοιπόν έχουμε τη δυνατότητα να προχωρήσουμε σε αγορά ακινήτου με δάνειο, καλό είναι να εξετάσουμε όλες τις προσφορές. Ποτέ να μην εμπιστευτούμε μια και μόνο τράπεζα για προσφορά. Πάντα να συγκεντρώνουμε προσφορές από όσο το δυνατόν περισσότερες. Πολύ καλή δουλειά στο θέμα αυτό κάνουν όσοι από τους ασφαλιστές διεκπεραιώνουν δάνεια. Αν λοιπόν ο ασφαλιστής μας κάνει και τέτοιες δουλειές είναι η καλύτερη πηγή ενημέρωσης. Ειδικά αν είμαστε πρωτάρηδες, μας είναι απαραίτητος, γιατί πειθόμαστε εύκολα και επομένως κινδυνεύουμε να καταντήσουμε θύματα.

Στη συνέχεια βρίσκουμε δικηγόρο, ο οποίος θα τρέξει όλη την υπόθεση, από τον έλεγχο του ακινήτου στο υποθηκοφυλακείο, θα κάνει όλα τα χαρτιά μέχρι και την υπογραφή των συμβολαίων. Θα μας κοστίσει σίγουρα, αλλά μπορεί να μας βγάλει από περιττά έξοδα, που τις περισσότερες φορές αφορούν τον ιδιοκτήτη και δεν το γνωρίζουμε, οπότε τα πληρώνουμε από άγνοια.

Αποφασίζουμε, αν θα πάρουμε σταθερό ή κυμαινόμενο επιτόκιο. Στην πρώτη περίπτωση για όλη τη διάρκεια του σταθερού η δόση παραμένει η ίδια, ενώ στη δεύτερη η δόση διαμορφώνεται ανάλογα με τη μεταβολή των επιτοκίων. Το σταθερό είναι πάντα μεγαλύτερο από το κυμαινόμενο, για να ΄χει και η τράπεζα το κεφάλι της ήσυχο και η μέγιστη διάρκειά του είναι τα 15 χρόνια. Μετά γίνεται κυμαινόμενο.

Θα πρέπει να προσέξουμε ώστε η δόση να μην υπερβαίνει το μισό του μισθού μας, γιατί υπάρχει κίνδυνος να δυσκολευτούμε στην καταβολή. Βέβαια οι περισσότεροι από εμάς υπολογίζουμε σε βοήθεια και δώρα από το στενό οικογενειακό περιβάλλον μας, αλλά αυτό δεν είναι πάντα δεδομένο.

Η διάρκεια του δανείου μπορεί να είναι μέχρι 40 χρόνια, ανάλογα με την ηλικία του δανειολήπτη. Οι τράπεζες μας θεωρούν ικανούς να πληρώνουμε δόσεις μέχρι τα 70 μας. Άρα λοιπόν ο σημερινός 40άρης μπορεί να πάρει δάνειο με μέγιστη διάρκεια 30 χρόνια.Άντε και απέκτησες σπίτι, τι κατάλαβες; Θα γίνεις παππούς και ακόμη θα πληρώνεις. Το θετικό είναι ότι το ακίνητο δεν χάνει την αξία του. Τουλάχιστον το κόστος αγοράς του θα το καλύψει σε ενδεχόμενη πώληση, όποτε κι αν αυτή συμβεί, οπότε το κέρδος μας είναι τα ενοίκια που θα πληρώναμε αν δεν το είχαμε και νοικιάζαμε. Και φυσικά νιώθουμε συνειδησιακά ήσυχοι, πως θα βρουν και κάτι οι απόγονοί μας.

Ακρίβεια και πάλι ακρίβεια

Τρόμαξα βλέποντας τα στοιχεία για τον πληθωρισμό του Φεβρουαρίου, ο οποίος επίσημα ανήλθε σε 4,4% έναντι 3,9% τον Ιανουάριο, ανεπίσημα όμως ένας Θεός ξέρει που έχει φτάσει. Αιτία και πάλι τα καύσιμα, λόγω των διεθνών ανατιμήσεων που ξεπερνούν τα 108 δολάρια το βαρέλι. Σ’ αυτό το επίπεδο ο πληθωρισμός ήταν το 2002 επί Σημίτη.

Ως πληθωρισμό ορίζουμε την ποσοστιαία μεταβολή του γενικού επιπέδου τιμών μιας οικονομίας μέσα σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Δεν έχει σχέση με την ποσότητα των καταναλισκόμενων ειδών, αλλά μόνο με τη μεταβολή των τιμών τους. Αρνητικό πληθωρισμό, (αντιπληθωρισμό) κατάφερε και έχει μόνο η Ιαπωνία! Εμείς κινούμαστε σταθερά ανοδικά.

Ο Άγγλος οικονομολόγος J.M. Keynes, (Κέυνς) διατύπωσε τη θεωρία, (Κεϋνσιανισμός) σύμφωνα με την οποία το κράτος πρέπει εκτός από την οικονομία να παρεμβαίνει και στη δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου, των πόρων και των μέσων παραγωγής, καθώς επίσης να εξασφαλίζει την κοινωνική προστασία στο πλαίσιο της οικονομίας της αγοράς υποστηρίζοντας τη συνολική ζήτηση και διαφυλάσσοντας την πλήρη απασχόληση.

Όλα αυτά θα πρέπει θεωρητικά να τα κάνει η κυβέρνηση, αλλά βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι ανίσχυρη να αντιδράσει και να λάβει μέτρα υπέρ του καταναλωτή. Αντί να μειώσει ας πούμε τον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα για να αντισταθμίσει εν μέρει την άνοδο των τιμών, τον αύξησε στις αρχές του έτους. Άρα για ποια κοινωνική πολιτική μιλάμε και για ποιο ενδιαφέρον για την ευημερία του πολίτη.

Ο δομικός πληθωρισμός από την άλλη ανέβηκε στο 3,3% από το 2,8% τον προηγούμενο μήνα. Δομικός πληθωρισμός είναι ο πληθωρισμός που υπολογίζεται χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η επίδραση των τροφίμων και της ενέργειας. Μια μέση αύξηση σε βασικά καταναλωτικά αγαθά όπως, το πετρέλαιο θέρμανσης, η βενζίνη το ψωμί, τα λάδια και άλλα είδη διατροφής ανέβηκαν κατά μέσο όρο πάνω από 20%

Ο δείκτης τιμών καταναλωτή ΔΤΚ, ο οποίος μετρά το κόστος των αγαθών και υπηρεσιών που αγοράσθηκαν από έναν τυπικό καταναλωτή, ανέβηκε στο 3,5% από 3% τον Ιανουάριο, άνοδος που κυρίως αποδίδεται στη συνεχιζόμενη αύξηση του μαύρου χρυσού και έπεται συνέχεια. Αυτό είμαστε. Μια παγωνιά και μια ανατίμηση στο πετρέλαιο και φτάνουμε στο τελικό συν 20% πάνω στις τιμές που ξέραμε! Κι εμείς παλεύουμε να αντισταθμίσουμε την κατάσταση με 3 – 3,5% ετήσια αύξηση μισθών. Θα πρέπει να γίνουμε μάγοι…

Αυτά φυσικά θα έχουν αντίκτυπο και στην αγορά. Το χρήμα θα εξαφανιστεί. Δεν θα μπορούμε να καλύψουμε τίποτα πέρα από τις βασικές μας ανάγκες. Κάποιες ομάδες επαγγελματιών, όπως εστιατόρια, καφέ, μικρομάγαζα, συνοικιακά μαγαζιά θα φυτοζωούν ή θα εκλείψουν. Και τότε θα αρχίσουν οι «τόγκες», τα φέσια και η περαιτέρω επιμήκυνση του χρόνου πληρωμής των επιταγών. Το θετικό πάντως είναι ότι σε σχέση με το 2006, το 2007 παρατηρήθηκε σημαντική μείωση των ακάλυπτων επιταγών, οι οποίες πάντως μέχρι το τέλος Νοεμβρίου έφταναν τα 900εκ. Ευρώ.

Και έχουμε και τους κυβερνώντες και τους κάθε λογής ειδικούς να βγαίνουν σαν γλάστρες στα κανάλια και να μας λένε κατάμουτρα ότι έτσι είναι και δεν γίνεται τίποτα καλύτερο. Ακούσαμε και υπουργό της κυβέρνησης να μας προτείνει να περιμένουμε να πέσουν οι τιμές στο μπρόκολο για να το φάμε, γιατί τώρα είναι εκτός εποχής. Εγώ από περιέργεια σημείωσα την τιμή του συγκεκριμένου λαχανικού και θα περιμένω το καλοκαίρι να δω πόσο θα πέσει. Είμαι σίγουρος όχι πολύ!

Πόσο ανίσχυροι είναι όλοι τους!

Από τη μια η ΗΠΑ με την καθισμένη αγορά ακινήτων, από την άλλη η αύξηση στα υγρά καύσιμα, η διεθνής οικονομική ύφεση και ο εισαγόμενος πληθωρισμός θα μας κάνουν να ζήσουμε εποχές πρωτοφανούς φτώχειας!

Υβριδικά και άλλα

Ακούμε συνεχώς ότι πρέπει να κάνουμε οικονομία στα καύσιμα, βλέπουμε τις τιμές του αργού πετρελαίου να αυξάνονται και παράλληλα να παρασύρουν την τιμή της βενζίνης προς τα πάνω, χωρίς να είμαστε σε θέση να αντιδράσουμε. Εμείς απλά αναγκαζόμαστε να σφίγγουμε κι άλλο το ζωνάρι μας, ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανατιμήσεις, περιορίζοντας άλλου είδους έξοδα.

Από την άλλη βλέπουμε ότι κεντρικά, (και εννοώ την κεντρική εξουσία) δεν γίνεται κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια εξοικονόμησης ενέργειας. Και αυτό γιατί εκεί άλλος πληρώνει. Τελευταία οφείλουμε όμως να παραδεχτούμε ότι γίνεται προσπάθεια σε όλους τους τομείς, οι καρποί της οποίας θα φανούν πολύ αργότερα. Η μέχρι στιγμής αδιαφορία της κεντρικής διοίκησης φαίνεται καθαρά στον τρόπο με τον οποίο σχεδιάζονται και κατασκευάζονται τα έργα κοινής ωφέλειας, κυρίως οι δρόμοι, καθώς και τα δημόσια κτίρια, (θερμομόνωση, προσανατολισμός).

Εμείς όμως που πληρώνουμε άμεσα εκτός από τη σπατάλη της διοίκησης και τα δικά έξοδα, είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε περικοπές. Επειδή το αυτοκίνητο είναι τρόπος ζωής και δεν πρόκειται να το εγκαταλείψουμε, είτε γιατί είμαστε αναγκασμένοι να το χρησιμοποιούμε στη δουλεία μας, είτε γιατί τα Μ.Μ.Μ. δεν μας καλύπτουν, μπορούμε να κάνουμε οικονομία στην κατανάλωση ακολουθώντας απλά βήματα στις καθημερινές μας μετακινήσεις:

1. Αν στα άμεσά μας σχέδια είναι η αγορά ενός αυτοκινήτου, να προτιμήσουμε υβριδικής τεχνολογίας. Αυτά είναι οχήματα που συνδυάζουν ηλεκτροκίνηση και βενζινοκίνηση μειώνοντας την κατανάλωση υγρών καυσίμων στο μισό. Η διαφορά είναι εντονότερη κυρίως στον κύκλο πόλης.
   
2. Να αποφεύγουμε τις μετακινήσεις σε ώρες αιχμής, όπου είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε στις ουρές αρκετή ώρα. Καλύτερα να ξεκινήσουμε μία ώρα νωρίτερα για τη δουλειά μας και να πιούμε έναν καφέ στο γραφείο πριν την έναρξη της βάρδιας, παρά να περιμένουμε στην κίνηση μία ώρα να φτάσουμε.


3. Να κάνουμε σωστή συντήρηση στο όχημά μας, γιατί έτσι καίει την ποσότητα καυσίμου που πρέπει και αποδίδει καλύτερα.


4. Να προσέχουμε το είδος καυσίμου που βάζουμε και το πρατήριο από όπου εφοδιαζόμαστε, γιατί υπάρχουν νοθευμένα καύσιμα στην αγορά και αν μη τι άλλο κάνουν ζημιά στον κινητήρα.


5. Να περιορίσουμε τις περιττές μετακινήσεις, ή να τις ομαδοποιήσουμε, δηλαδή με μια μετακίνηση να κάνουμε δυο ή τρεις δραστηριότητες μαζί, π.χ. ψώνια και καφέ.

Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να σωθούμε βέβαια, αλλά θα δούμε την τσέπη μας να αδειάζει πιο αργά.

Ήπιες Μορφές Ενέργειας

Η λύση για τη μείωση της ρύπανσης του περιβάλλοντος είναι μπροστά στα μάτια μας. Δόξα τω Θεώ είμαστε μια χώρα πλούσια σε ηλιοφάνεια και ανέμους. Αυτά τα δύο μπορούν να δώσουν ενέργεια ικανή να καλύψει τις περισσότερες ανάγκες μας. Σε παγκόσμιο επίπεδο, αν υπήρχε η δυνατότητα να εκμεταλλευτούμε την ισχύ των ανέμων, θα μπορούσαμε να καλύψουμε τις ενεργειακές ανάγκες του πλανήτη κατά εκατό φορές! Η αιολική ενέργεια αποτελεί μόνο το 2% της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχεται η γη.

Οι τεχνικές στην εκμετάλλευση αυτών των δύο μορφών ενέργειας έχει πλέον αναπτυχθεί αρκετά, ώστε να είναι συμφέρουσα μια τέτοια επένδυση. Έτσι και με τη βοήθεια των επιδοτήσεων της ΕΕ μπορούν υποψήφιοι επενδυτές να εγκαταστήσουν μια μικρή μονάδα παραγωγής, κυρίως φωτοβολταϊκών για την παραγωγή ρεύματος από τον ήλιο. Το κόστος βέβαια είναι ακόμη υπερβολικό για τους περισσότερους από μας, μιας και 1000 Watt εγκατεστημένης ισχύος κοστίζουν περίπου 5,500 Ευρώ και παράγει γύρω στα 200 Watt, ανάλογα με την τεχνολογία κατασκευής του Φ/Β.

Οι άνεμοι είναι πιο συχνοί και έντονοι στην ανατολική κυρίως Ελλάδα, γι’ αυτό κι εκεί συναντάμε τα περισσότερα αιολικά πάρκα. Βέβαια κι εδώ υπάρχουν οι αντιδράσεις των τοπικών φορέων και ο λαβύρινθος της αδειοδότησης, δύο παράγοντες άκρως αποτρεπτικοί για έναν κοινό υποψήφιο επενδυτή. Από το 2006 όμως, η αδειοδότηση έχει με νόμο απλουστευτεί και την ενέργεια που παράγεται την αγοράζει υποχρεωτικά η ΔΕΗ με τίμημα από 0,40 έως 0,50 Ευρώ/ Kwh, ανώτερο από αυτό που χρεώνει.

Λέμε, ότι μέχρι το 2015 θα πρέπει η καταναλισκόμενη ενέργεια στη χώρα μας να καλύπτεται κατά 20% από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, (ΑΠΕ). Πόσο όμως θα έχει αυξηθεί η ζήτηση μέχρι τότε, αυτό μπορεί κάποιος να το υπολογίσει; Οι ήδη πεπαλαιωμένες μονάδες παραγωγής ρεύματος θα έχουν αντικατασταθεί μέχρι τότε; Η ηλεκτροπαραγωγή θα μπορέσει να ξεφύγει από το ρυπογόνο λιγνίτη και από το σχεδιαζόμενο λιθάνθρακα;

Παρακολουθούμε το θέμα με αγωνία και ευαισθησία...

Ενέργεια, Περιβάλλον και Πολιτεία

Εδώ και καιρό άπαντες προσπαθούν να μας ευαισθητοποιήσουν σε ζητήματα μόλυνσης και γενικά προστασίας του περιβάλλοντος, καθιστώντας μας εμμέσως υπεύθυνους για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Προσπαθώ να δω κατά πόσο το κράτος, οι βιομηχανίες, οι ΔΕΚΟ, το ΥΠΕΧΩΔΕ κλπ, οι κύριοι υπεύθυνοι της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, ευαισθητοποιούνται και λαμβάνουν μέτρα προς αυτόν τον σκοπό. Δεν μπόρεσα να βρω κάτι ουσιώδες, μόνο παχυλές εξαγγελίες με κύριο στόχο την απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων και το ρίξιμο στάχτης στα μάτια ημών των ανίδεων.

Ξεκινάω από το πιο απλό. Τη ΔΕΗ. Είναι η πιο ρυπογόνος βιομηχανία στην Ελλάδα με σειρά προστίμων και έπεται συνέχεια. Πρόσφατα ακούσαμε την πρόθεση της εταιρείας να εγκαταστήσει σταθμούς παραγωγής ενέργειας από λιθάνθρακα σε διάφορα μέρη της χώρας και είδαμε και τις αντιδράσεις των τοπικών φορέων, οι περισσότερες των οποίων ήταν αντιδράσεις, έτσι απλά για να ‘χουμε κάτι να λέμε και όχι επί της ουσίας.

Χθες ήμουν στην ευρύτερη περιοχή της Πτολεμαΐδας, όπου παράγεται από λιγνίτη το 60% της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνουμε ετησίως. Δύο από τους σταθμούς παραγωγής ενέργειας της περιοχής, αυτός του Αγίου Δημητρίου και αυτός της Καρδιάς, είναι στους 4 πιο ρυπογόνους σταθμούς της Ευρώπης.

Ξέρουμε ότι, μεταξύ άλλων, προϊόν της καύσης είναι η θερμότητα, η οποία εκλύεται στο περιβάλλον και ευθύνεται για τη θέρμανση του πλανήτη. Καύσεις όμως έχουμε και στον οργανισμό μας! Ευθυνόμαστε λοιπόν και εμείς για την αύξηση της παγκόσμιας θερμότητας. Φαντάζομαι δεν θα υπάρξει limit up και πρόστιμα για τις εκπομπές CO2 από τους ανθρώπους.

Εκείνο που διαβλέπω είναι ότι μας περνάνε σιγά – σιγά ενοχές και παράλληλα μας καθιστούν συνυπεύθυνους για ότι συμβαίνει στο περιβάλλον, τη στιγμή που εμείς ευθυνόμαστε στο ελάχιστο για όλα αυτά. Καίμε και εκπέμπουμε ρύπους από προϊόντα που φτιάχνει η βιομηχανία για να βγάλει χρήματα. Ας μην τα παράγουνε για να μην τα καταναλώνουμε! Μα να μην παράγουμε ρεύμα, να μην έχουμε υγρά καύσιμα; Τι μου λέτε! Όλοι γνωρίζουν ότι μαζί με το πετρέλαιο αναπτύχθηκε και η τεχνολογία της ηλεκτροκίνησης, της κυψέλης υδρογόνου, ενώ εδώ και πολλά χρόνια έχει τελειοποιηθεί και η πυρηνική σύντηξη, η πιο φθηνή και ακίνδυνη μορφή ενέργειας! Ενέργεια σχεδόν από το μηδέν!

Αλλά δυστυχώς αν δεν εξαντληθούν τα συμβατικά καύσιμα, αυτές οι μορφές ενέργειας θα είναι προνόμιο των ανεπτυγμένων χωρών. Εμείς οι τρίτες χώρες θα καίμε κάρβουνο… θα είμαστε καταδικασμένοι σε θάνατο στην Πτολεμαΐδα και σε άλλες περιοχές από τη μόλυνση και τους ρύπους και θα πληρώνουμε το ένα τρίτο του οικογενειακού μας προγραμματισμού για δραστηριότητες που εξαρτώνται άμεσα από το μαύρο χρυσό.

Αδιαφορία επικρατεί στο σχεδιασμό και την κατασκευή των οδικών αξόνων! Καμιά μα καμιά ευαισθητοποίηση σε ότι αφορά το περιβάλλον! Οι εθνικές μας οδοί κυρίως αυτοί της περιφέρειας, όπως πχ η Εγνατία οδός, μοιάζουν σε μερικά σημεία σα να σχεδιάστηκαν από ανίδεους. Ένα παιδί θα έδινε καλύτερες λύσεις σε πολλές περιπτώσεις. Το θέμα κι εδώ είναι πάλι οικονομικό, γιατί μια ποιο ακριβή κατασκευαστική λύση σημαίνει λιγότερο κέρδος για τον εργολάβο. Περιττές ανηφόρες, για να μη σκαφτεί μια σταλιά έδαφος και δρόμοι που αγκαλιάζουν τις πλαγιές των βουνών, αναγκάζουν τα οχήματα να καίνε περιττές ποσότητες καυσίμων για όλη τη διάρκεια ζωής του έργου. Μιλάμε για δεκάδες εκατομμύρια λίτρα καυσίμων, ποσό δυσανάλογο με αυτό που θα απαιτούνταν για την καλύτερη κατασκευή του έργου. Ενδεικτικά αναφέρω την παράκαμψη της Καβάλας, την ανηφόρα του Δερβενίου, και περιττές ανηφοροκατηφόρες στη διαδρομή πίσω από τις λίμνες.

Ας μην μας μιλούν λοιπόν για προστασία και μέτρα πρόληψης του περιβάλλοντος, αυτοί που πρακτικά αδιαφορούν γι’ αυτό!

Προσωπικά είμαι ευαισθητοποιημένος σε τέτοια θέματα και προσπαθώ οι όποιες μου δραστηριότητες να είναι προς αυτόν τον σκοπό. Όμως όσο και να προσπαθήσουμε, αν δεν ληφθούν αποφασιστικά μέτρα από την πολιτεία, που να βελτιώσουν τη συμπεριφορά των περισσότερων βιομηχανιών της χώρας, τότε μια ζωή θα προσπαθούμε να καλύψουμε τη συνθήκη του Κιότο και τα πρόστιμα της ΕΕ.Από την άλλη η στροφή στα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες, ίσως δώσει μια ανάσα στις ενεργειακές μας ανάγκες, οι οποίες ούτως ή άλλως αυξάνονται. Μέχρι το 2015 θα πρέπει να παράγουμε το 20% της καταναλισκόμενης ενέργειας από ΑΠΕ.

Ίδωμεν.

Επάγγελμα….Αντικριστής

Ακούσαμε όλοι με ενδιαφέρον την μεγάλη επιτυχία παράκαμψης του τραπεζικού συστήματος ασφαλείας της Γαλλικής Soc-Gen, (Societe Generale) από τον μόλις 31 ετών υπάλληλό της Ζερόμ Κερβιέλ, ο οποίος κατάφερε επί ένα χρόνο να ξεγελάει το σύστημα ελέγχων και εκκαθάρισης της τράπεζας και να διαπράξει τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία στα χρηματιστηριακά δεδομένα.

Το ύψος της ηλεκτρονικής αυτής απάτης ανήλθε σε 4,9 δις Ευρώ και σχολιάστηκε και από τον ίδιο το Σαρκοζί. Μπιν Λαντεν του χρηματιστηρίου τον χαρακτήρισαν πολλοί. Η Wikipedia του έχει αφιερώσει σελίδα. Τα διεθνή ΜΜΕ, αλλά και πολλά στελέχη της ίδιας της τράπεζας, αποκαλούν τον Κερβιέλ ως διάνοια, αφού κατάφερνε να αποκρύπτει θέσεις παίζοντας με τα παράγωγα του χρηματιστηρίου και ταυτόχρονα να ξεγελάει πέντε επίπεδα ασφαλείας της τράπεζας για έναν ολόκληρο χρόνο!

Αρχικά η κίνηση αυτή απέφερε κέρδη στην τράπεζα, αλλά όταν αποκαλύφθηκε η απάτη και αυτές οι θέσεις αποδεσμεύτηκαν τη Δευτέρα 21 Ιανουαρίου, (μαύρη Δευτέρα όπως ονομάστηκε για τα Ευρωπαϊκά χρηματιστήρια), κόστισε συνολικά στην Soc-Gen 4,9 δις Ευρώ. Οι «διορθωτικές» κινήσεις της Soc-Gen για την αντιστροφή αυτών των θέσεων οδήγησε τα Ευρωπαϊκά χρηματιστήρια σε ελεύθερη πτώση και ανάγκασαν ως και την Αμερικανική FED να μειώσει κατά 0,75% τα επιτόκια!

Το πιο ωραίο είναι ότι ο Κερβιέλ δεν το έκανε για λόγους προσωπικού πλουτισμού, διότι όπως αποδείχτηκε αργότερα δεν αποκόμισε οφέλη, αλλά από αντίδραση στο τραπεζικό σύστημα. Δεν έφερε πτυχία οικονομικών, μαθηματικών ή πληροφορικών πανεπιστημίων. Απλά «το είχε» όπως λέμε.

Η θέση που είχε στην τράπεζα ήταν αυτή του αντικριστή. Τι είναι όμως ο αντικριστής. Το ακούμε το ξανακούμε και δεν μας το εξηγούν να το καταλάβουμε όλοι. Τρία είναι τα βασικά αντικείμενα ενός αντικριστή:

1. Η επικοινωνία με τους πελάτες και η προετοιμασία των εντολών τους για τη συνεδρίαση του χρηματιστηρίου.
2. Η εισαγωγή των εντολών των πελατών στον Η/Υ πριν και κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης και
3. η εξαγωγή από τον Η/Υ όλων των στοιχείων που αποτελούν πληροφορίες για την υπηρεσία που εργάζεται μετά τη λήξη της συνεδρίασης.