Συνθήκη Λισσαβώνας VS Ευρωσύνταγμα

Σήμερα Πέμπτη και αύριο Παρασκευή πραγματοποιείται στις Βρυξέλες η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κύριο θέμα τι άλλο, την ακρίβεια και τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την αντιμετώπισή της, την ανακούφιση των μικρών εισοδημάτων, το κόστος δανεισμού νοικοκυριών και επιχειρήσεων και το τι μέλει γενέσθαι με τα επιτόκια. Ένα από τα μέτρα φυσικά που έλαβαν και μας ανακοίνωσαν, το οποίο παρά τις επιφυλάξεις της κυρίας Πετραλιά δεν θα το αποφύγουμε, είναι η παράταση του χρόνου εργασίας έως και 65 ώρες εβδομαδιαίως. Ωραίο τρόπο βρήκαν για να βοηθήσουν τα χαμηλότερα εισοδήματα να καλύψουν τα κενά που δημιούργησε η άνοδος των βασικών ειδών διαβίωσης. Όταν διατυπώθηκε για πρώτη φορά η ιδέα του 65-ωρου το 2006 η Γαλλία και η Ιταλία θυμάμαι ήταν οι χώρες που αντέδρασαν κάθετα. Τώρα σφυρίζουν…κλέφτικα και μας στέλνουν και οδηγίες για την opt-out option. Στην Αγγλία δε, εφαρμόζεται σχεδόν από το 2005. Ο όρος opt-out σημαίνει τη δυνατότητα κάθε χώρας να διαφοροποιεί το όριο των 48 ωρών εβδομαδιαίας εργασίας προς τα πάνω.

Η σύνοδος θα γίνει υπό την σκιάν του Ιρλανδικού όχι στη συνθήκη της Λισσαβώνας, όπως ονομάστηκε τώρα το ευρωσύνταγμα του 2005, με το ενδεχόμενο της καθυστέρησης της εφαρμογής της στις αρχές του 2009, όπως σχεδιάστηκε αρχικά, αφού κάτι τέτοιο θα γινόταν μόνο αν η συνθήκη τύγχανε καθολικής αποδοχής από την Ευρώπη των 27. Άραγε θυμάται κανείς το ευρωσύνταγμα; Γνωρίζει κάποιος ας πούμε ότι αυτό που δίνεται τώρα για επικύρωση από τα επί μέρους Κοινοβούλια διαφέρει ελάχιστα από αυτό για το οποίο έγιναν φασαρίες και δημοψηφίσματα το 2005 σε Γαλλία και Ολλανδία και πάτωσε; Ο χαρακτηρισμός ως Σύνταγμα δέσμευε πολλά κράτη να διενεργήσουν δημοψήφισμα. Βέβαια τώρα με το χαρακτηρισμό Συνθήκη δεν υποχρεώνει τις χώρες να το κάνουν, περνάει δηλαδή ως μια απλή τροπολογία, όπως τόσες άλλωστε και αρκεί μια τυπική επικύρωση από τα Κοινοβούλια των κρατών μελών. Στην περίπτωση της Ιρλανδίας δεν μπόρεσαν ούτε τώρα να ξεπεράσουν αυτόν τον ύφαλο και εισέπραξαν ένα τρανταχτό όχι, όπως φαντάζομαι θα εισέπρατταν και από κάθε άλλη χώρα.

Τι νομίζατε, δεν θα έβρισκαν τρόπο να το περάσουν! Άργησαν λίγο, βασιζόμενοι στο γεγονός ότι οι λαοί ξεχνούν. Ξέρουμε πως η ΕΕ λειτουργεί μεθοδικά χωρίς να βιάζεται και πάντα στο τέλος καταφέρνει να περάσει αυτό που επιθυμεί. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει δημοψήφισμα, γιατί θα έχει το αποτέλεσμα της Ιρλανδίας. Έτσι θα βγουν οι κυβερνώντες να υπεραμυνθούν της συνθήκης και να στηρίξουν πως είναι για το καλό μας, που σε τελική ανάλυση μπορεί και να είναι, απλά θα φανεί σε βάθος χρόνου. Στη Βουλή κατά τη γνωστή πάγια τακτική της, σύσσωμη η αντιπολίτευση, (μειοψηφία έτσι κι αλλιώς) θα διαφωνήσει και όλα θα πάνε κατ’ ευχήν.

Πολιτικά όλα είναι εύκολα και λύνονται ως δια μαγείας και σε ενεργητική φωνή με ρήματα τύπου, «σχεδιάζουμε», «προχωρούμε», «έχουμε όραμα», «δίνουμε λύσεις», «ενεργούμε» κ.ά. Στην πράξη όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, γιατί αυτά τα οποία διατυπώνουν οι πολιτικοί τις περισσότερες φορές δεν εφαρμόζονται, είτε γιατί είναι ανέφικτα, είτε γιατί κανείς δεν ασχολείται περαιτέρω.

Το θέμα της ενέργειας στη χώρα μας

Ένα δεύτερο θέμα που φαίνεται πως θα τεθεί επί τάπητος στη σύνοδο και για το οποίο ενδεχομένως να δεσμευτούμε σα χώρα, είναι η μείωση της κατανάλωσης ενέργειας κατά 20% ως το 2020. Πώς μπορεί να γίνει αυτό τη στιγμή που στη χώρα μας κάθε χρόνο σπάμε το ρεκόρ του προηγούμενου στην κατανάλωση υγρών καυσίμων και ηλεκτρικού ρεύματος; Μήπως με τις αυξήσεις στο βασικό αυτό αγαθό που από 1ης Ιουλίου θα φτάσει 15% για το έτος 2008 και έπεται συνέχεια; Ή μήπως με τις αυξήσεις αυτές θα αντισταθμιστεί το κόστος της ηλιακής κιλοβατώρας που θα αγοράζει ο ΔΕΣΜΗΕ σε λίγο καιρό στην τιμή των 0,45 Ευρώ/Kwatt, αν υλοποιηθούν οι προτάσεις για τα μικρά φωτοβολταϊκά πάρκα ιδιωτών ισχύος μέχρι 100 Kwatt; Γιατί τα μεγάλα πακέτα τα δώσανε σε επιχειρήσεις όπως η ΜΕΤΚΑ, ο ΡΟΚΑΣ, ο ΚΟΠΕΛΟΥΖΟΣ, η ΤΕΡΝΑ κ.ά. οι οποίοι σχεδόν τσάμπα, μέσω επιδοτήσεων , δανεισμών και υπερτιμολογήσεων και χωρίς να βάλουν το χέρι βαθιά στην τσέπη, βρίσκονται αυτή τη στιγμή με αιολικά πάρκα να παράγουν ενέργεια, να την πωλούν ακριβά και να έχουν στήσει την τέλεια μηχανή χρήματος; Ή μήπως η αδυναμία της ΔΕΗ να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες της χώρας σε ενέργεια, οδηγήσει στην αναγκαστική λύση του λιθάνθρακα για τον οποίο τελευταία έχει γίνει τόσος ντόρος; Ο πρόεδρος της εταιρείας κος Αθανασόπουλος τάσσεται ανοικτά υπέρ του ενδεχομένου εγκατάστασης τέτοιων μονάδων από τη Γερμανική RWE, (θυμίζω εδώ πως η εν λόγω εταιρία έχει «έτοιμες» τέσσερις τέτοιες μονάδες τις οποίες πουθενά στην Ευρώπη δεν μπορεί να στήσει λόγω αντιδράσεων των τοπικών κοινωνιών).

Δυστυχώς έχουμε την πικρή εμπειρία από την περιοχή της Πτολεμαΐδας με το λιγνίτη, με τα γνωστά θέματα μόλυνσης του περιβάλλοντος και τα επίσης γνωστά θέματα από τη μη χρήση φίλτρων στις καμινάδες των καυστήρων, με αποτέλεσμα πέραν του διοξειδίου του άνθρακα να φεύγουν στην ατμόσφαιρα σωματίδια επικίνδυνα για την υγεία μας και για το περιβάλλον. Πού ήταν τόσα χρόνια η ευαισθησία της ΔΕΗ κύριε Αθανασόπουλε και κύριοι Υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ & Ανάπτυξης; Αλλά τι να κάνει και η ΔΕΗ, αφού κάθε τρεις και λίγο αλλάζει διοίκηση; Όσο δεν υπήρχε θέμα από την ΕΕ δεν σας ένοιαζε διόλου, τώρα που τα πρόστιμα τρέχουν, τα βάλατε τα φίλτρα, τα οποία ομολογουμένως κοστίζουν, αλλά είναι αναγκαία για την κατά το δυνατόν καθαρότερη λειτουργία των 50-χρονων σταθμών παραγωγής.

Γιατί δεν αναβαθμίζετε άλλα εργοστάσια, όπως αυτό της Κομοτηνής, το οποίο έχει τις υποδομές και μπορεί με μόνο το κόστος των γεννητριών, (δύο αεριοστρόβιλων και ενός ατμοστρόβιλου), να φτάσει τα χίλια μεγαβάτ από 470 που είναι τώρα; Και το καλύτερο είναι ότι πρόκειται για σύγχρονη μονάδα που λειτούργησε το 2003, κόστισε 100 δις δραχμές τότε, και σήμερα με λιγότερο από 15 δις μπορεί να διπλασιάσει την ισχύ της. Και το σημαντικότερο: λειτουργεί με φυσικό αέριο, το πιο καθαρό καύσιμο που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Εσείς γιατί επιμένετε στο λιθάνθρακα; Τι σας έχουν τάξει και τον θέλετε τόσο πολύ; Όσο σύγχρονα και να ‘ναι τα μηχανήματά του, ποιος εγγυάται ότι θα λειτουργούν άψογα πολύ μετά την εγκατάστασή τους; Γνωρίζετε πως η απόδοση ενός τέτοιου σταθμού θα είναι κάτω από 30% (30% μετατροπή σε ηλεκτρική ενέργεια της θερμογόνου δύναμης του λιθάνθρακα)! Στο φυσικό αέριο με καύση μικτού κύκλου, (χρησιμοποίηση των καυσαερίων από την καύση του για τη δημιουργία ατμού και χρήση σε ατμοστρόβιλο), στον ΘΗΣ Κομοτηνής παράγονται επί πλέον 150 μεγαβάτ! Το 1/3 της ονομαστικής ισχύος του εργοστασίου! ΤΣΑΜΠΑ! Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό να το σκεφτεί κανείς, ότι αυτή η μορφή εκμετάλλευσης πρέπει να προτιμηθεί έναντι άλλων ρυπογόνων.

Μήπως όλα αυτά γίνονται για να βρουν πρόσφορο έδαφος οι ιδιώτες και να μπουν στο παιχνίδι της ηλεκτροπαραγωγής, ή να θέσουν στο δίκτυο της ΔΕΗ μονάδες, όπως αυτή του ομίλου Μυτιληναίου, η οποία κατασκευάστηκε αρχικά για να τροφοδοτήσει την ενεργοβόρο διαδικασία παραγωγής αλουμινίου και κατέληξε να πουλά την παραγόμενη ισχύ της στη ΔΕΗ ακριβότερα και να αγοράζει ρεύμα με βιομηχανικό τιμολόγιο από αυτήν φθηνότερα για τις ανάγκες της, κερδίζοντας τη διαφορά; Μήπως και εδώ εφαρμόζεται η ίδια πολιτική όπως στους περισσότερους τομείς; Πώς να πειστώ εγώ ως πολίτης ότι αυτή η ενέργεια, όπως και πολλές άλλες έγιναν για το καλό της εταιρίας, αφού και ένα παιδί του Δημοτικού καταλαβαίνει πως η ΔΕΗ δωρίζει τη διαφορά στον όμιλο Μυτιληναίου; Γιατί να χρειάζεται να απαξιώνουμε τους πολιτικούς μας με αυτά που ακούμε να λένε και να μην τους επαινούμε; Τίποτα ευεργετικό δεν κάνουν πια για τον τόπο τους; Τόσο αρνητικές βλέπουμε όλες τις προσπάθειές τους να φάνε όσο το δυνατόν περισσότερα, το διάστημα που βρίσκονται στην εξουσία; Που είναι οι πολιτικοί που νοιάζονται για την πατρίδα και τους πολίτες της;