Black humor, black money, μαύρο σκοτάδι και μαύρα πρόβατα

Είναι τελικά όλα τα περί σκοτεινών δοσοληψιών τόσο αποκαρδιωτικά όσο παρουσιάζονται στη χώρα μας, με συναλλαγές πολιτικών με επιχειρηματίες κάτω απ’ το τραπέζι, πολιτών με τις αρχές, στημένων έργων και διαγωνισμών και γενικά ολόκληρης της κρατικής μηχανής; Ή να το θέσω αλλιώς: υπήρχε ποτέ έργο ή προμήθεια υλικού στη Ελληνική δημόσια διοίκηση στο οποίο να μην συνυπολογίστηκαν προμήθειες ή δωράκια στους εμπλεκόμενους;

Τα μέχρι στιγμής στοιχεία και η εμπειρία μας ως πολίτες αυτού του τόπου, δείχνουν μάλλον προς αυτήν την κατεύθυνση. Από την πιο ταπεινή μας δοσοληψία, έως και την πιο απίθανη, μεσολαβούν φακελάκια. Θέλεις να τύχεις καλύτερης αντιμετώπισης από γιατρούς του ΕΣΥ; Πρέπει να πληρώσεις. Θέλεις να κανονίσεις κάποια εκκρεμότητά σου με την εφορία; Πρέπει να λαδώσεις. Θέλεις μήπως να εξετασθεί η οικοδομική σου άδεια; Κι αυτό γίνεται αρκεί να δώσεις τα απαραίτητα στους μηχανικούς της πολεοδομίας. Δε μπορώ να σκεφτώ κάποια περίπτωση που να μην χρειαστεί να κάνει κανείς δωράκια για να εξυπηρετηθεί. Και με τη βούλα αν θυμάστε τις δηλώσεις περί γρηγορόσημου, του άλλοτε υφυπουργού Οικονομίας κυρίου Αδάμ Ρεγκούζα ο οποίος πήρε μέρος και σε εκδήλωση του Θεσσαλονικιού καναλάρχη, άρχοντα του Χορτιάτη, κυρίου Βασίλη Χρηστίδη. Παραιτήθηκε και καλά για να βρει το δίκιο του στη δικαιοσύνη σχετικά με τις κατηγορίες εναντίον του πως έδινε διαφημιστικά σποτ κρατικών οργανισμών σε τοπικά κανάλια και ακόμη το ψάχνει.

Οι κυβερνήσεις μας φαίνεται πως δεν ξέρουν ή κάνουν πως δεν ξέρουν, ότι τις μεγαλύτερες τρύπες στον προϋπολογισμό τις δημιουργούν τα Υπουργεία ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Οικονομίας, Υγείας και Εθνικής Άμυνας. Αν καταφέρουν να τα νοικοκυρέψουν, τότε είμαι σίγουρος πως θα τα πάμε πολύ καλύτερα. Κι αν δεν ξέρουν πώς, ας ρωτήσουν εμάς τους απλούς πολίτες να τους πούμε. Αλλά γιατί να τα νοικοκυρέψουν, αφού πολλές από αυτές τις τρύπες καταλήγουν υπογείως στη μεγάλη δεξαμενή κυβέρνησης και αντιπολίτευσης; Πώς αλλιώς θα μπορούσαν οι φτωχοί και πεινασμένοι Υπουργοί και βουλευτές, αλλά και όλο το σύστημα που τους περιτριγυρίζει, με παρατρεχάμενους, κηφήνες, ανεπρόκοπους, τεμπέληδες και σφουγγοκολάριους, να επιβιώσουν; Ο προϋπολογισμός κάθε κόμματος είναι ότι και ο μισθός ενός χαμηλοσυνταξιούχου! Δεν φτάνει ούτε για τις πρώτες μέρες του μήνα! Έτσι λοιπόν θα πρέπει να αναπληρωθεί το κενό, κι επειδή δεν μπορεί απ’ ευθείας από τις τσέπες μας, κανονίζεται και δίνεται μέσω τρίτων, οι οποίοι είτε τα εισπράττουν άμεσα από εμάς μέσω προϊόντων, είτε έμμεσα με υπερτιμολογήσεις έργων που αναλαμβάνουν.

Η πολιτική ζωή του τόπου είναι στενά συνδεδεμένη με τέτοιου είδους δοσοληψίες, πολλές από τις οποίες έρχονται στο φως και άλλες όχι. Ένα είναι το σίγουρο: ότι τα δύο κόμματα εξουσίας ταΐζονται. Και εφόσον ταΐζονται, εξυπηρετούν σκοπιμότητες των τροφοδοτών τους. Δεν είναι κακό να έχει μια παράταξη σπόνσορα, κακό είναι να εξυπηρετεί αυτόν τον σπόνσορα εις βάρος των πολιτών όταν είναι στην εξουσία. Οι μεγάλοι παίκτες γνωρίζουν ότι η εξουσία στην Ελλάδα μοιράζεται μεταξύ των δύο κομμάτων, Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ. Άρα τι πιο λογικό να ταΐσουν και τα δύο, για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Εις μάτην γκρινιάζουν τα μικρότερα κόμματα και καταγγέλλουν τα μεγάλα. Αυτά είναι καταδικασμένα. Στην καλύτερη περίπτωση θα πάρουν λίγα ψίχουλα, γιατί θεωρείται απίθανο να εκλεγούν.

Οι υποψήφιοι βουλευτές από την άλλη έχουν τρομερά έξοδα κατά την προεκλογική εκστρατεία, που είναι αδύνατο να καλυφθούν από τα ποσά που τους δίδονται από το κράτος. Έτσι δέχονται προτάσεις χρηματοδότησης με ανταλλάγματα, ή αν επενδύσουν ίδια κεφάλαια στον αγώνα τους και τελικά εκλεγούν, προσπαθούν να πάρουν πίσω αυτά που ξόδεψαν με τόκο! Οπότε φροντίζουν πρώτον να έχουν ίδια οφέλη από τις δραστηριότητές τους και δεύτερον να εξυπηρετήσουν αυτούς που τους βοήθησαν, βλέπε υπόθεση Πάχτα στη Χαλκιδική που με ειδική τροπολογία επεδίωξε να βοηθήσει την επέκταση του Πόρτο Καράς. Κανείς δεν ανέλαβε εξουσία για τη δόξα. Όλοι για την τσέπη τους. Κι αν υπάρχουν κάποιοι άμεμπτοι, αυτούς τους έχει φάει το σκοτάδι.

Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η κλίμακα, τόσο πιο μεγάλα τα ποσά. Άλλο πράγμα είναι να λαδώνεις έναν απλό διευθυντή εφορίας, άλλο έναν υφυπουργό και άλλο ένα ολόκληρο κόμμα. Αυτό το γνώριζαν πολύ καλά οι παράγοντες της Siemens και όχι μόνο, και το εφάρμοζαν απρόσκοπτα. Είναι πολύ απλό να βρει κανείς πόσα πήραν τα κόμματα από την εν λόγω εταιρία, καθ’ όλη τη διάρκεια των δραστηριοτήτων της στη χώρα μας. Μια απλή πράξη χρειάζεται μόνο: υπολογίστε το 2% στον κύκλο εργασιών από τα δημόσια έργα της Siemens Hellas από το έτος που σας ενδιαφέρει μέχρι σήμερα και μοιράστε το στα δύο μεγάλα κόμματα, ανάλογα με τα χρόνια εξουσίας κάθε ενός. Έτσι βρίσκετε πόσα μαύρα χρήματα πήρε κάθε κόμμα ή παράγοντάς του. Ίσως είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο που έχει δημοσιοποιηθεί μέχρι σήμερα, ανάλογο αυτού με τον Κοσκωτά, και βγήκε στην επιφάνεια επειδή επέμεναν οι Γερμανικές αρχές για εμπλοκή και Ελλήνων πολιτικών στο θέμα που ανέκυψε εκεί στα τέλη του 2006, ύστερα από έφοδο της τοπικής αστυνομίας στα γραφεία της Siemens στο Μόναχο. Με την έρευνα που ακολούθησε από την Αμερικανική Debevoise & Plimpton και το σχετικό δημοσίευμα της wall street journal, αναγκάστηκαν να κινηθούν και οι ελληνικές αρχές και να ψάξουν το θέμα αναλυτικά. Ευτυχώς, γιατί διαφορετικά θα το έτρωγε κι αυτό το μαύρο σκοτάδι, όπως άλλωστε και τόσα άλλα.

Το κουβάρι ξετυλίγεται και αρχίζουν να φαίνονται ξεκάθαρα οι ρόλοι των κομμάτων και των αρχόντων του τόπου μας. Πολιτικοί που έπαιρναν δωράκια, έτσι για το καλό, ταξίδια στις Αυστριακές Άλπεις για εισπράξεις, μαύρα χρήματα που έφταναν στα ταμεία των πολιτικών κομμάτων μέσω παράκτιων εταιριών που συστάθηκαν γι’ αυτό το σκοπό, πρόσωπα όπως οι Χριστοφοράκος και Μαυρίδης, κουζίνες, πλυντήρια, τηλεοράσεις, για τα πάντα η τεχνική siemens εγγυάται! Μόνο ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να εξοπλίσει το γραφείο του αγόρασε και δεν πλήρωσε, εξοπλισμό αξίας κάπου 150.000 Ευρώ. Τόσο τον κοστολόγησαν, μάλλον τον υπερτίμησαν κατά τη γνώμη μου. Αγόρασε δηλαδή 150 υπολογιστές, ή 400 φαξ, ή 5000 τηλεφωνικές συσκευές. Ποιον θέλουν να δουλέψουν άραγε; Τι να περιμένω εγώ από αυτόν το νέο πολιτικό, όταν από την αυγή της καριέρας του εμφανίζεται διαπλεκόμενος; Ποιο συγκεκριμένος ήταν όμως ο Τσουκάτος! Κύριοι, τα πήρα τα δύο εκατομμύρια, αλλά τα έδωσα στο ταμείο του κόμματος! Μπράβο αγόρι μου, πάρε μια διαγραφή τώρα ως ανταμοιβή. Κάποιος ή κάποιοι πρέπει να φανεί πως φταίνε, να παραστήσουν δηλαδή τα μαύρα πρόβατα της υπόθεσης, ή καλύτερα τα εξιλαστήρια θύματα. Προσωπικά δεν περιμένω να βγουν όλα στην επιφάνεια και ας φωνάζουν γι’ αυτό οι αρχηγοί των κομμάτων. Κάποιο τρόπο θα βρουν να υποβαθμίσουν το θέμα και να μας κάνουν να το ξεχάσουμε προσωρινά, όπως και τόσα άλλα. Το μαχαίρι λοιπόν δεν πρόκειται να φτάσει ως το κόκαλο, αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι φωνάζουν για κάθαρση και επιτροπές στη Βουλή.

Θα μπορούσα να γράφω ατελείωτα για το θέμα. Προτιμώ όμως να κλείσω με τον ορισμό της πολιτικής, που δίνει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο οποίος την παρουσιάζει σαν τέρας!

Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησεν την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα, πάντοτε η αυτή. Τότε δια της βίας, τώρα δια του δόλου και της βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοιναβάται ούτοι, οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκαι (καλώ δε ούτω τους λεγόμενους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των.

Παλιό, αλλά πόσο επίκαιρο φαντάζει!