Επιχειρήσεις…

Το 12ο αιώνα οι Βενετοί και οι Φράγκοι ήταν οι κυρίαρχοι της Μεσογείου. Ο μόνος τους κίνδυνος ήταν οι πειρατές, κυρίως οι Αλιτζερίνοι, (οι εκ Αλγερίας ορμώμενοι), στόχος των οποίων ήταν οι επιδρομές και οι ληστείες. Κυριότερος όλων ήταν ο θρυλικός Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα, ή Κοκκινογένης, ο οποίος λέγεται ότι κατάγεται από την Λέσβο, υπήρξε ναύαρχος την οθωμανικής αυτοκρατορίας και αργότερα σουλτάνος του Αλγερίου. Η τακτική που εφάρμοζε ήταν να κτυπάει το στόχο του και να φεύγει το γρηγορότερο. Πολλές ήταν οι επιδρομές και οι αρπαγές στα Ελληνικά νησιά. Ιστορικά, σημειώνουμε την καταστροφή των Κυθήρων και τον αφανισμό περί των 7,000 αμάχων.

Την τακτική αυτή θέλησε να εφαρμόσει ο Χίτλερ στην εκστρατεία κατά της Ρωσίας, που υπολόγιζε να την τελειώσει μέσα σε 3 μέρες, γι’ αυτό και την ονόμασε επιχείρηση Μπαρμπαρόσα. Ξεκίνησε στις 22 Ιουνίου του 1941, αλλά δεν τελείωσε στο χρονικό διάστημα, όπως υπολόγιζε, αλλά στις 7 Ιανουαρίου 1942 με καταστροφικές συνέπειες και για τις δύο πλευρές και χωρίς την επίτευξη του στόχου της που ήταν η κατάληψη της Μόσχας από τους Γερμανούς και η συντριβή του κομουνιστικού καθεστώτος.

Σημαντικό ρόλο στην αποτυχία της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα έπαιξε η επιχείρηση Μαρίτα, που ήταν η κωδική ονομασία της γερμανικής εισβολής κατά της Ελλάδας. Ο Χίτλερ αναγκάστηκε να επιτεθεί κατά της Ελλάδας, για να βοηθήσει τα στρατεύματα του Μουσολίνι που καθηλώθηκαν μετά την επίθεση της 28ης Οκτωβρίου 1940. Αν ηττείτο ο Μουσολίνι, θα ήταν εύκολο στους Βρετανούς που ήδη είχαν παρουσία στο Ελληνικό έδαφος, να απειλήσουν τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας, απ’ όπου ανεφοδιαζόντουσαν οι δυνάμεις του άξονα.

Έτσι αποφασίστηκε μετά την κατάληψη της Ελλάδας η επιχείρηση Ερμής, για την κατάληψη της Κρήτης και την οριστική απομάκρυνση από εκεί της Βρετανικής κοινοπολιτείας, που αποτελείτο από Βρετανούς, Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς στρατιωτικούς. Ήταν η πρώτη στην ιστορία στρατιωτική επιχείρηση, κατά την οποία έγινε τέτοια μαζική πτώση αλεξιπτωτιστών. Η επίθεση ξεκίνησε στις 20 Μαΐου 1941 και τερματίστηκε ουσιαστικά την 1η Ιουνίου του ίδιου έτους.

Οι πολεμικές δραστηριότητες κατά της Ελλάδας, είχαν σαν τελικό αποτέλεσμα την καθυστέρηση της εκδήλωσης της εκστρατείας κατά της Ρωσίας. Για πολλούς ιστορικούς αυτή η καθυστέρηση ήταν μοιραία γιατί τα στρατεύματα που προορίζονταν για χρήση στη Ρωσία χρησιμοποιήθηκαν στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί ο όγκος της εκεί αρχικής επίθεσης, να περάσει αρκετός χρόνος, να ανασυγκροτηθούν τα ρωσικά στρατεύματα, να έλθει ο χειμώνας και να υποστεί ο άξονας ολοκληρωτική καταστροφή.