Δυσανεξίες

Οι πιο πολλοί από εμάς παρουσιάζουμε δυσανεξία σε πάρα πολλά συστατικά των τροφών. Εκτιμήσεις αναφέρουν ότι το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από κάποιου είδους τροφική δυσανεξία. Σύμφωνα με το ορισμό, τροφική δυσανεξία χαρακτηρίζεται η κάθε ανώμαλη αντίδραση του οργανισμού σε κάποιο χημικό ή τοξικό ερέθισμα, που προκαλείται με την κατανάλωση κάποιας τροφής ή συστατικού της και ειδικότερα στην αδυναμία απορρόφησης ή αφομοίωσης και μεταβολισμού της από τον οργανισμό. Η αντίδραση αυτή έχει σαν συνέπεια την ενεργοποίηση ορισμένων αμυντικών μηχανισμών, επειδή η τροφή αναγνωρίζεται ως βλαβερή και εχθρική για τον ίδιον τον οργανισμό.
Έτσι τα απλά φουσκώματα, πόνοι στο στομάχι, ρευματοπάθειες, αύξηση βάρους κ.ά. μπορεί να οφείλονται όχι σε παθολογικά αίτια, αλλά απλά σε κάποιες τροφές. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής και η χρήση χημικών στην παραγωγή και τυποποίηση των τροφίμων καθώς και οι τρόποι συντήρησης, αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης δυσανεξίας. Και επειδή τα συμπτώματα από μια τέτοια ενόχληση εμφανίζονται ώρες μετά την κατανάλωση των τροφών, δεν είμαστε βέβαιοι για το ποια τροφή προξένησε τη δυσανεξία που μας ταλαιπωρεί.
Για να αντιμετωπιστεί μια δυσανεξία εργάζεται πυρετωδώς το ανοσοποιητικό μας σύστημα, το οποίο παράγει αντισώματα για να πολεμήσει τον «εισβολέα» που αναγνωρίζει ως εχθρικό. Επειδή σ’ αυτή τη διαδικασία συμμετέχουν και άλλα όργανα, (θυρεοειδής, συκώτι, πάγκρεας κλπ), ο οργανισμός εμφανίζεται εξασθενεί και εμφανίζεται επιρρεπής σε άλλες ασθένειες, με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος αρρώστιας.

Κάθε οργανισμός θεωρείται μοναδικός ως προς τις δυσανεξίες που παρουσιάζει. Ωστόσο έχουν γίνει προσπάθειες να ομαδοποιηθούν με βάση την ομάδα αίματος. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή κάθε ομάδα αίματος, παρουσιάζει άλλες διατροφικές συνήθειες και επειδή η εξέλιξη του ανθρώπου και των διατροφικών συνηθειών είναι σχεδόν παράλληλη με την εμφάνιση των ομάδων αίματος, μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι αυτή η θεωρία είναι βάσιμη.

Προσωπικά, έχω διαπιστώσει δυσανεξίες απλής μορφής σε τροφές, όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα και κυρίως το γάλα και το γιαούρτι. Το γάλα με φούσκωνε υπερβολικά. Από μόνος μου σταμάτησα την κατανάλωσή του και το πρόβλημα λύθηκε. Το συζήτησα με διαιτολόγο και μου είπε ότι είμαι δυσανεκτικός στη λακτόζη, ένα ένζυμο που περιέχεται στο γάλα και τα προϊόντα του. Τελευταία κυκλοφορεί γάλα που έχει μικρότερη περιεκτικότητα σ’ αυτό το ένζυμο, το οποίο δεν εξαλείφει το πρόβλημα, απλά το μειώνει.

Το γιαούρτι που και καλά βοηθάει στην καλή λειτουργία του εντέρου, τρελαίνει τους ανθρώπους που είναι δυσανεκτικοί στη λακτόζη! Όσο και να διαφημίζουν οι εταιρείες παραγωγής γιαουρτιών ότι τα προϊόντα τους είναι αγνά και βοηθούν στη λειτουργία του οργανισμού, στην ουσία δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω στις ομάδες αυτές από να τις επιβαρύνουν.

Ένα άλλο τρόφιμο εξίσου ένοχο για δυσανεξίες είναι το ψωμί από σιτάρι. Η γλουτένη που περιέχεται σ’ αυτό και που είναι απαραίτητη για το «φούσκωμα» του ψωμιού κατά το ψήσιμο, φουσκώνει και το πεπτικό μας σύστημα, με αποτέλεσμα ο οργανισμός μας να κουράζεται άδικα. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι φούρνοι, αλλά και οι εταιρείες παραγωγής ψωμιού προσθέτουν γλουτένη στο αλεύρι για καλύτερα αποτελέσματα κατά το ψήσιμο.

Μια καλή λύση για να μάθουμε ποιες τροφές μας ενοχλούν και ποιες όχι είναι η εξέταση αίματος. Η ποιο ενδεδειγμένη είναι η λεγόμενη ELISA lgG, που αναλύει τα δεδομένα για 93 περίπου συνήθη τρόφιμα καθημερινής κατανάλωσης και μας δίνει τ’ αποτελέσματα. Είναι εξέταση που θα κάνουμε μια φορά μόνο στη ζωή μας και μπορεί να μας βοηθήσει αποτελεσματικά στο να βελτιώσουμε τον τρόπο ζωής μας.