KKE ...η συνέχεια

Προς έκπληξιν όσων σχολιάζουν πως τηρώ μηνιαία συχνότητα στις εμφανίσεις μου, αναρτώ σήμερα τη συνέχεια για το ΚΚΕ. Κατ’ αρχήν ευχαριστώ πολύ όλες και όλους εσάς που μου αφήσατε σχόλια. Δείχνετε με αυτόν τον τρόπο ότι το θέμα βρήκε ανταπόκριση κι ενημέρωσε σε βάθος πολλούς αναγνώστες. Επίσης να αναφέρω πως δεν ασκώ σε καμιά περίπτωση λογοκρισία στα σχόλιά σας. Η όποια καθυστέρηση οφείλεται προφανώς στους servers της Google, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα κατά περίπτωση να καθυστερούν την εμφάνιση των σχολίων σας. Αυτό φαίνεται κι απ’ το γεγονός ότι τα μηνύματά σας ήρθαν πολύ αργότερα από τη χρονική στιγμή της επίσκεψεώς σας. Ελπίζω μόνο να ήρθαν όλα!

Λίγα λόγια για το Πολυτεχνείο

Θα αποτελούσε μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, μιας και πλησιάζει η 35η επέτειος και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες δεν μπορούμε παρά να σταθούμε με θαυμασμό στα γεγονότα της εποχής εκείνης, με πρωταγωνιστές κυρίως νέους φοιτητές κι εργαζόμενους, οι οποίοι μετέτρεψαν την αγανάκτησή τους σε επανάσταση κατά του καθεστώτος, με αποτέλεσμα την αρχή του τέλους του. Βέβαια είχε προηγηθεί η κατάλληλη προεργασία που διευκόλυνε την έκβασή τους. Από τη μια η χούντα θέλησε να δείξει λίγο πιο ανθρώπινο πρόσωπο αποστρατικοποιώντας τη δομή της, με τη δημιουργία μιας πιο φιλικής κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών. Έτσι οι όποιες αντιδράσεις αντιμετωπίζονταν πιο ανεκτικά, μέχρι που το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου εξελίχθηκε σε παλλαϊκό συλλαλητήριο και σημαδεύτηκε από συλλήψεις και αναταραχές κατά το σύνηθες του καθεστώτος. Ο αγώνας γενικεύτηκε με ταραχές και διαδηλώσεις, με πρωταγωνιστές κυρίως φοιτητές και λίγους μήνες αργότερα την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Τα γεγονότα τερματίστηκαν με την επέμβαση του στρατού, συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και το θάνατο δυστυχώς 23 φοιτητών. Όλοι αντέδρασαν δυναμικά κατά της χούντας. Η διοργάνωση δεν ήταν επίτευγμα μόνο της ΚΝΕ, αλλά όλων των αγανακτισμένων νέων της χώρας, οι οποίοι έβλεπαν να καταδυναστεύεται το μέλλον τους, η προσωπική τους ζωή και ελευθερία και να ζουν υπό το καθεστώς τρομοκρατίας. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.

Τα ίδια Παντελάκη μου…

Μετά την ομαδική συμμετοχή της αριστεράς στις εκλογές του 1974 το ΚΚΕ κατεβαίνει μόνο του στις εκλογές με ΓΓ το Χαρίλαο Φλωράκη μέχρι το 1989. Τότε, με τη μορφή συνασπισμού το ΚΚΕ, η ΕΑΡ και άλλα μικρότερα αριστερά σχήματα, συμμετείχαν για πρώτη φορά σε κυβερνητικό σχήμα, (οικουμενική κυβέρνηση Τζανετάκη και αργότερα Ζολώτα). Το 1991 εν μέσω γκρίνιας και διχογνωμιών έφυγε το ΚΚΕ από στο συνασπισμό και συνέχισε με ΓΓ την κα Αλέκα Παραρήγα. Η διαμάχη αυτή στοίχισε στο κόμμα την απώλεια πολλών στελεχών, μεταξύ των οποίων και ο πρώην ΓΓ Γρηγόρης Φαράκος, καθώς και η πρόεδρος του Συνασπισμού Μαρία Δαμανάκη. Έτσι αν και το 1989 με ΓΓ το Χαρίλαο Φλωράκη έφτασε στο 13,1%, αργότερα τον ίδιο χρόνο με ΓΓ το Γρηγόρη Φαράκο το ποσοστό του μειώθηκε στο 11%. Το 1990 στο 10,3% και το 1993 με την Αλέκα Παπαρήγα βυθίστηκε στο 4,53! Έκτοτε το ΚΚΕ αγωνίζεται να ανέλθει, αλλά δυστυχώς γι’ αυτό δεν φαίνεται να αναπτύσσει τη δυναμική που χρειάζεται για να πετύχει διψήφιο ποσοστό. Τον τρόπο να πλησιάσει τον κόσμο της αριστεράς που δεν εκφράζεται από το παραδοσιακό ΚΚΕ φαίνεται να τον βρήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και αυτός έχει τα κουσούρια του, ο οποίος ξεκίνησε με ιδιαίτερη δυναμική και νεαρό επικεφαλής, που δείχνει πως έχει όραμα και μέλλον, αλλά περιορίζεται από τους πατρόνους του, γι’ αυτό και πολύ σύντομα ο κόσμος που στράφηκε προς τα κει ανασυγκροτήθηκε και αναζητά άλλον εκφραστή.

ΕΟΚ και ΝΑΤΟ…

Σύμφωνα με το πρόγραμμα και τα πιστεύω του ΚΚΕ «η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική, θεωρείται πως έχει ωριμάσει η αναγκαιότητα για μια άλλη εξουσία λαϊκή που θα προκύψει επαναστατικά και θα πραγματοποιηθεί από το ΑΑΔΜ (Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο) και θα προέρχεται από την εργατική τάξη, τη νεολαία και τις γυναίκες, στην οποία θα ηγείται το ΚΚΕ. Η εξουσία αυτή θα οργανώσει την κοινωνία και την οικονομία του κράτους κοινωνικοποιώντας τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και θα έρθει σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους διεθνείς οικονομικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ».

Αυτά είναι μεταξύ άλλων τα σύγχρονα πιστεύω του κόμματος και το κακό είναι πως υπάρχουν μερικοί οι οποίοι τα θεωρούν και εφικτά! Δεν βλέπουν και δεν παραδειγματίζονται από το γεγονός πως ούτε η ΕΣΣΔ δεν κατάφερε να αντισταθεί στην περεστρόικα, ούτε και η Κίνα η αμιγώς κομουνιστική χώρα να μην υποκλιθεί στο κεφάλαιο. Και απ’ ότι φαίνεται δεν έχασαν. Η μεν Ρωσία εξελίσσεται σε ενεργειακό κέντρο της Ευρασίας και ταυτόχρονα σε σύγχρονη καπιταλιστική υπερδύναμη, (ύστερα από την «πτώση» της αμερικανικής οικονομίας), η δε Κίνα τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης που εδώ ούτε στον ύπνο μας δεν έχουμε δει. Τώρα, πώς πιστεύουν πως θα πάμε μπροστά κοινωνικοποιώντας τα βασικά μέσα παραγωγής ή κοντράροντας διεθνείς οργανισμούς αυτό ούτε κι οι ίδιοι μπορούν να το αποδείξουν, αφού ούτε κι οι ίδιοι το πιστεύουν. Αν είναι έτσι γιατί τότε η ΓΓ του κόμματος δήλωνε σε τηλεοπτική εκπομπή παλαιότερα πως οι ΗΠΑ είναι η αγαπημένη της χώρα και γιατί έστειλε εκεί την κόρη της να σπουδάσει, (Ν. Υόρκη), κι όχι στη Μόσχα ή στο Λένινγκραντ ας πούμε! Γιατί στηρίζει τις πολυεθνικές που κατηγορεί χρησιμοποιώντας προϊόντα τους, όπως κινητά, αυτοκίνητο, (δεν θα κυκλοφορούσε ας πούμε με lada, κι ας σημαίνει στα Ρωσικά όμορφο). Άρα λοιπόν τα λόγια είναι μόνο για το λαό, κι εμείς από συναισθηματικούς λόγους και αντίδραση τα πιστεύουμε. Δεν κρίνουμε αντικειμενικά, με γνώμονα τα παγκόσμια δρώμενα, δεν φροντίζουμε για το πώς μπορούμε να συμβάλλουμε στο να εξελιχθεί η Ελλάδα, παρά μένουμε σε παγιωμένες – παγωμένες τακτικές του περασμένου αιώνα.

Απ’ τη Ρωσία με αγάπη

Δυστυχώς, όσο κι αν παλεύει το ΚΚΕ να πείσει πως είναι ο μαχητής του λαού και υπεράνω χρήματος, δυστυχώς δεν τα καταφέρνει. Το χρήμα το προσκύνησαν όλοι, ακόμη και η εκκλησία. Αν μας τα ‘λεγαν αυτά πριν από 30 χρόνια που υπήρχε σκοταδισμός και παραπληροφόρηση στην ενημέρωση, τότε μπορεί και να έπιαναν τόπο. Τώρα δυστυχώς γι’ αυτούς δεν περνάνε. Όλα τα κόμματα είχαν κι έχουν τους χρηματοδότες τους. Άλλοι περιμένουν από δύση κι άλλοι από ανατολή. Μήπως το ΚΚΕ δεν τα ‘παιρνε από τη Μόσχα μέχρι την εποχή του Γκορμπατσόφ με την κωδική ονομασία, (αν θυμάμαι καλά) «Ταμπάκο» για να εκτυπώνει τα έντυπά της και να τα χρησιμοποιεί ως έξοδα κινήσεως ή μήπως δεν χρησιμοποιούσαν φίλα προσκείμενες επιχειρήσεις είτε και δικές τους για να τα ξεπλένουν; Θέλουν μήπως να μας πουν πως αυτοί δεν έχουν σπόνσορες και επικερδείς δραστηριότητες; Κι αν είναι έτσι τότε γιατί αρνούνται επιμελώς οποιονδήποτε διαχειριστικό έλεγχο στα βιβλία τους; Αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο, (πράγμα που προσωπικά δεν πιστεύω), τότε θα γελάσει κάθε πικραμένος μ’ αυτά που θα βγουν στη φόρα. Αλλά είπαμε, πως για το θέμα όλα τα κόμματα ποιούν την νήσσαν. Κανέναν δεν βολεύει ο έλεγχος και σε κανέναν προφανώς δεν γίνεται.

Όχι έλεγχο στα οικονομικά μας

Είναι γνωστό πως ο μισθός των βουλευτών του ΚΚΕ, καθώς και τα περιουσιακά στοιχεία πολλών μελών του πηγαίνουν απ’ ευθείας στο κόμμα κι από κει παίρνει ο καθένας ποσό που αντιστοιχεί στο βασικό μισθό για να ζήσει. Οι βουλευτές του βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν συγκρίνονται με τους νεόπλουτους της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης. Αλλά πρέπει κι αυτοί να ζήσουν αξιοπρεπώς. Έτσι εμμέσως ο περιορισμός αυτός τους «σπρώχνει» να αναζητήσουν και άλλες πηγές για να καλύψουν τα κενά. Επιπλέον στα ταμεία του κόμματος εισρέουν οι κρατικές επιχορηγήσεις και οι εισπράξεις από διάφορες εκδηλώσεις, κουπόνια και τέτοια. Πέραν αυτών βέβαια υπάρχουν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του κόμματος, εκμετάλλευση ακινήτων, καθώς και φίλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι το βοηθούν να είναι το μόνο του κοινοβουλίου που δεν χρωστάει. Τι γίνονται όλα αυτά τα χρήματα κανείς δεν γνωρίζει, αφού στα οικονομικά στοιχεία που δημοσιεύονται φαίνονται μόνο οι κρατικές επιχορηγήσεις και τα έσοδα από τα κουπόνια. Τα υπόλοιπα ουδείς γνωρίζει που πηγαίνουν και το μυστήριο που καλύπτει το θέμα αφήνει το μυαλό μας να υποθέσει οτιδήποτε, όπως για παράδειγμα τη χρηματοδότηση με τα χρήματα αυτά κομμουνιστικών καθεστώτων άλλων χωρών καθ’ υπόδειξιν της Κομουνιστικής Διεθνούς, ως ανταπόδοση της χρηματοδότησης που το ίδιο ελάμβανε κατά την περίοδο που είχε κηρυχτεί παράνομο και στη μεταπολίτευση. Πάντως στο λαό δεν μοιράζονται με κανέναν τρόπο. Καμιά κοινωνική ενέργεια δεν είδαμε εκ μέρους του ΚΚΕ με σκοπό να βοηθήσει το λαό που έχει ανάγκη σ’ αυτόν το δύσκολο καιρό.

Η Τυποεκδοτική κ.ά

Το ΚΚΕ από πολύ νωρίς σκέφτηκε, (πολύ σωστά), πως θα έπρεπε να μπορεί να σταθεί οικονομικά και να μην αρκείται στη ρωσική βοήθεια και στις κρατικές επιχορηγήσεις. Έτσι ξεκίνησε με τη δημιουργία τουριστικού πρακτορείου, (lev tours), το οποίο εξειδικευόταν σε εκδρομές σε χώρες του ανατολικού μπλοκ και αργότερα ίδρυσε την εταιρεία Τυποεκδοτική ΑΕ για να τυπώνεται η εφημερίδα ριζοσπάστης, η οποία (Τυποεκδοτική) πηγαίνει πάρα πολύ καλά και τα τελευταία χρόνια, αφού συνειδητοποίησαν κι εκεί πως το χρήμα είναι υπεράνω κόμματος κι έτσι εκτός από κόκκινο τυπώνει και με «πράσινο» και με «γαλάζιο» μελάνι. Γενικά, είναι αυτή τη στιγμή ο πιο κερδοφόρος οργανισμός του κόμματος και αποτελεί τον κύριο χρηματοδότη του.

Ένας άλλος επιχειρηματίας, ο Πάνος Γερμανός, φίλα προσκείμενος στο κόμμα, κομμουνιστής στην ιδεολογία, καπιταλιστής στην πράξη, φέρεται να διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Περισσό, αφού έτυχε της πλήρους υποστήριξής του στους χειρισμούς για την πώληση της εταιρείας του στην cosmote. Η χειραγώγηση της μετοχής της εταιρείας Γερμανός μέσω off shore εταιρειών και η πώλησή της στο 150% περίπου της αξίας απέφερε πολλά επιπλέον κέρδη. Στο φαγητό συμμετείχαν όλοι, εκτός του ΠΑΣΟΚ το οποίο αφήνιασε και εξαπέλυε μύδρους για την παντελή απουσία του ΚΚΕ από την ακροαματική διαδικασία ενώπιον της επιτροπής οικονομικών της βουλής των Βουρλούμη και Μαρτιγόπουλου των ΟΤΕ και cosmote αντίστοιχα. Γιατί λοιπόν δεν πήγαν να στηρίξουν κι εδώ τα δίκια του εργάτη; Γιατί δεν φώναξαν όπως έπρεπε για αυτό το παιχνίδι που παίχτηκε κι έγινε αιτία πολλοί μικροεπενδυτές να χάσουν χρήματα; Μήπως είχαν κάποιο όφελος; Ή απλά και μόνο ήθελαν να προστατεύσουν ένα παιδί της ΚΝΕ όπως ο κος Γερμανός;

Πολιτικό συνοικέσιο

Διαπιστώνω τελευταία πως το ΚΚΕ κάνει στροφή και συμπορεύεται με το κόμμα της ΝΔ σε βαθμό που προκαλεί ερωτηματικά. Για παράδειγμα στο θέμα για το σύμφωνο συμβίωσης που έφερε η κυβέρνηση προς ψήφισιν στη βουλή, δεν έλαβε θέση, δήλωσε παρόν, με αποτέλεσμα να προσμετρηθούν οι παρόντες στους πλειονοψηφήσαντες κι έτσι το νομοσχέδιο να περάσει με εξαιρετική ευκολία. Σε άλλη περίπτωση δε, αυτή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολόγηση εισοδημάτων μοναστηριών κι εκκλησίας, το ΚΚΕ στήριξε πάλι την κυβέρνηση καταψηφίζοντάς την, κάτι που προκάλεσε εντύπωση αφού το κόμμα μόνο ως θρησκόληπτο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Μπορεί βέβαια να το έκαναν από απλή αντίδραση μόνο και μόνο επειδή ήταν πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτι σημαίνουν όλα αυτά. Βλέπουν στη ΝΔ πως οι επόμενες εκλογές θα είναι δύσκολες, αφού οι απροσάρμοστες αντιδράσεις της σε γεγονότα μείζονος σημασίας έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο λαό και θα πρέπει να ψάξουν για συνεργασία σε περίπτωση που επιθυμούν να κυβερνήσουν για τρίτη συνεχή φορά. Η μόνη περίπτωση που μπορεί να βοηθήσει είναι αυτή του ΚΚΕ, το οποίο μπορεί να εγγυηθεί ένα 10% ψήφων επιπλέον. Η συμβίωση θα είναι δύσκολη, αλλά «μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος» που λέει κι η παροιμία.

Επίλογος

Μέσα από αυτή τη σύντομη ανατομία του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας διαπιστώσαμε τον αληθινό του χαρακτήρα και αυτά για τα οποία πλέον νοιάζεται. Ποια δίκια του εργάτη, του φτωχού και του λαού μας τσαμπουνάνε. Αναμασούν την ίδια καραμέλα από τότε που ο λαός δεν είχε τη στοιχειώδη παιδεία να καταλάβει πότε τον δουλεύουν και πότε όχι. Οι καιροί αλλάζουν, ο κόσμος έχει αναπτύξει αντίληψη, καταλαβαίνει ποιος μιλάει ειλικρινά, (κανείς πολιτικός) και ποιος όχι. Το κακό είναι ότι πολλοί πωρώνονται με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε ακρότητες, συγκρούσεις, τραυματισμούς και αλληλοσκοτωμούς χωρίς λόγο, για να μείνουμε με την αγανάκτηση, όταν τα αντίπαλα στρατόπεδα που αγωνιζόμασταν τα βρίσκουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΚΚΕ που κατηγορούσε τη δεξιά, κι όχι άδικα, ότι βασάνιζε μέλη του, τώρα τη διπλαρώνει μαγειρεύοντας μελλοντική συνεργασία. Θα τρίζουν τα κόκκαλα όλων αυτών που πέθαναν σε εξορίες και φυλακές γιατί στήριξαν ανοιχτά αυτό που τώρα συμβιβάζεται, με γνώμονα τη διάκριση, την ευκαιρία στην εξουσία και την κουτάλα.

Υστερόγραφο

Μπορεί τα παραπάνω να μην είναι αρεστά σε οπαδούς και φίλους του ΚΚΕ, είναι όμως η πραγματικότητα και ως τέτοια θα πρέπει να τη δούμε. Βλέποντας την ιστορία κάθε παράταξης, καθώς και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε αν και πότε νοιάζεται για τα συμφέροντα του λαού της ή όχι. Τα παιχνίδια, οι σκοπιμότητες, τα συμφέροντα και οι πιέσεις που παίζονται γύρω από κάθε μια παράταξη ξεχωριστά έχουν άμεσο αντίκτυπο σε μας και απώτερο σκοπό τον αποπροσανατολισμό μας και την πέδηση της ευημερίας μας.