Ένας επιστήμονας, μια χώρα, μια (σπουδαία;) ανακάλυψη

Μάιος 1960, Χιλή: σεισμός 8,9 Ρίχτερ αλλάζει για πάντα τη μορφή της χώρας στο χάρτη. Φυσικό φαινόμενο, ή δοκιμή ενός νέου υπερόπλου;

Σεπτέμβριος 1999, Ελλάδα: σεισμός 5,9 Ρίχτερ στην Αθήνα, σε ένα ρήγμα, το οποίο υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα προξενούσε καταστροφές. Φυσικό φαινόμενο, ή ΒΑΝαυση προειδοποίηση προς γνώσιν και συμμόρφωσιν;

Φεβρουάριος 2010, Χιλή: σεισμική δόνηση 8,0 Ρίχτερ ταράζει την πόλη Κονσεπσιόν και αφήνει 708 νεκρούς. Στο τιμόνι της χώρας, ο πρώτος δεξιός πρόεδρος μετά το 1960. Ανάμνηση ενός σχεδίου από το παρελθόν;

Μάιος 2010, Αθήνα: Μια συζήτηση, η οποία θα μου αναθεωρούσε τα πάντα γύρω από το θέμα των τεχνητών σεισμών.

Εισαγωγή

Η περιέργεια του ανθρώπου για το άγνωστο, η επιθυμία του να εξηγήσει με σαφήνεια και κάθε λεπτομέρεια το δημιούργημα της Φύσης, που ονομάζεται ζωή, τον οδήγησε σε ανακαλύψεις, τυχαία πολλές φορές, εφευρέσεων χρήσιμων για την ανθρωπότητα και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου ολόκληρου σχεδόν του πληθυσμού της γης. Βέβαια, τις περισσότερες φορές, η όποια ανακάλυψη εγκυμονεί κινδύνους και καθιστά τη χρήση της φιλική και ταυτόχρονα καταστροφική. Απλό παράδειγμα: η πυρηνική ενέργεια. Η λογική χρήση της μπορεί να τροφοδοτήσει πολιτείες ολόκληρες με φθηνό ηλεκτρικό ρεύμα, την ίδια στιγμή που μια πυρηνική βόμβα μπορεί να τις αφανίσει. Η λειτουργία και των δυο όψεων του νομίσματος βασίζεται στην ίδια ακριβώς θεωρία: της διάσπασης του ατόμου! Τις τελευταίες δεκαετίες ωστόσο, η τεχνολογία τρέχει με ρυθμούς που δύσκολα μπορούμε να παρακολουθήσουμε. Κι αυτό είτε γιατί δεν γίνονται άμεσα γνωστά τα διάφορα επιτεύγματα, παρά μόνο από τα επιστημονικά έντυπα, είτε γιατί οι έρευνες πραγματοποιούνται με απόλυτη μυστικότητα. Κάποιοι από εσάς ίσως γνωρίζετε πως τα αποτελέσματα από πολλά διδακτορικά - ερευνητικά προγράμματα, τα οποία χρηματοδοτούνται από εταιρείες, ειδικά στον τομέα της ενέργειας, (π.χ. ανάπτυξη νέων μεθόδων παραγωγής φθηνού ηλεκτρικού ρεύματος από ΑΠΕ), βγαίνουν στην αγορά μόνον όταν οι ίδιες το θελήσουν. Κι αυτό γιατί η ομάδα ερευνητών και οι υποψήφιοι διδάκτορες φυσικά, υπογράφουν πως η υλοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας που πραγματοποιούν, παραμένει στη διακριτική ευχέρεια του χρηματοδότη. Έτσι σκουριάζει για παράδειγμα στο ντουλάπι –και θ’ αργήσει να δοθεί στο ευρύ κοινό- η λύση της παραγωγής φθηνής ενέργειας από το υδρογόνο, (κυψέλη υδρογόνου), η μέθοδος της οποίας είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες και χρησιμοποιείται για στρατιωτικούς σκοπούς και όχι μόνον. Κι εμείς θεωρούμε εξέλιξη το γεγονός πως το 2008 κατασκευάστηκε πρότυπο όχημα που κινείται με υδρογόνο, τη στιγμή που από τη δεκαετία του ’60 η τεχνολογία αυτή κινεί υποβρύχια! Αλλά ας αφήσουμε τον τομέα της ενέργειας, γιατί εδώ το παιχνίδι είναι εντελώς διαφορετικό και οι όροι του ιδιαίτερα σκληροί!

Ο Νίκολας Τέσλα

Το όνειρο αυτό, της προσφοράς φθηνής ενέργειας σε ολόκληρο τον κόσμο αποτελούσε μεταξύ άλλων έργο ζωής και κύριο αντικείμενο ερευνών ενός εκ των σημαντικότερων επιστημόνων των τελευταίων 150 χρόνων, του Νίκολας Τέσλα. Ο σερβικής καταγωγής και αργότερα Αμερικανός υπήκοος, φυσικός και ερευνητής, ήρθε σε ανοικτή αντιπαράθεση με τον πρωτοπόρο και εμπνευστή του συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος (DC), Τόμας Έντισον, ο οποίος δεν ήθελε να αποδεχθεί τις νεότευκτες θεωρίες του για προσφορά φθηνότερης ενέργειας, υλοποιώντας την ανακάλυψη του Τέσλα για το εναλλασσόμενο ρεύμα (AC). Χρειάστηκαν λίγα μόνον χρόνια για να αποδεχθεί η επιστημονική κοινότητα την υπεροχή της ιδέας αυτής και να αρχίσει να χρησιμοποιείται ευρέως σε όλους τους βιομηχανικούς τομείς, ανοίγοντας νέους ορίζοντες και σηματοδοτώντας αλλαγές, οι οποίες μέχρι τότε φάνταζαν απρόσιτες και που διατηρούνται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους αναλλοίωτες μέχρι σήμερα. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ο Τέσλα δέχθηκε ανοιχτό πόλεμο από τους υποστηρικτές του Έντισον -κυρίως για οικονομικούς λόγους- καθώς αν επικρατούσε άμεσα η λύση του εναλλασσόμενου ρεύματος, οι επενδυτές στο συνεχές θα έχαναν τρομερά κεφάλαια! Μέχρι το τέλος της ζωής του κατοχύρωσε περί τις 700 ευρεσιτεχνίες, πολλές εκ των οποίων καταπατήθηκαν από νεότερους ερευνητές και χρησιμοποιήθηκαν ως δικές τους. Οι πιο σπουδαίες ήταν η ανακάλυψη του ραδιοφώνου, (αν και μετά θάνατον του αναγνωρίστηκε), οι ακτινογραφίες, το ραντάρ, το γήινο στάσιμο μαγνητικό πεδίο και στο ενεργητικό του συγκαταλέγεται μεταξύ άλλων και η κατασκευή του πρώτου υδροηλεκτρικού φράγματος στην Ιστορία στους καταρράκτες του Νιαγάρα, για την παραγωγή πολυφασικού ηλεκτρικού ρεύματος (AC).

Η μητέρα των ανακαλύψεων

Υπήρξε όμως και μια ανακάλυψη ανάμεσα στις πολλές, η οποία έμελλε να μείνει στο συρτάρι για δεκαετίες και μόλις μετά το 1950 άρχισε να δίνει καρπούς. Ο Τέσλα διαπίστωσε πως τόσο η γη, όσο και η ατμόσφαιρα είναι καλοί αγωγοί του ηλεκτρισμού, άρα έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν κυματικά τις διαταραχές των ηλεκτρικών πεδίων σε όλα τα μήκη και πλάτη τους. Με τις θεωρητικές και πειραματικές του διατάξεις, έθεσε τις βάσεις για τη μεταφορά ενέργειας χωρίς τη χρήση καλωδιώσεων σε μεγάλες αποστάσεις, με αγωγό την ατμόσφαιρα, (τα μετέπειτα ερτζιανά)! Στο νεότερο σκάλισμα των ιδεών Τέσλα, παρατηρήθηκε η δυνατότητα της ιονόσφαιρας -το στρώμα αυτό της ατμόσφαιρας, το οποίο αρχίζει στα 50 περίπου χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και φτάνει μέχρι την εξώσφαιρα, στα 1000 περίπου χιλιόμετρα- να αντανακλά τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, τα οποία εκπέμπονται από τη γη, στα διάφορα επίπεδά της, (D, E και F), ανάλογα με το μήκος τους. Η ιδιαιτερότητα αυτή της ιονόσφαιρας, καθιστά δυνατή την επικοινωνία μεταξύ σταθμών, οι οποίοι δεν έχουν οπτική επαφή μεταξύ τους, καθώς όπως γνωρίζουμε η γη είναι στρογγυλή. Το σήμα λοιπόν εκπέμπεται στην ιονόσφαιρα, αντανακλάται προς τα κάτω και λαμβάνεται από το δέκτη.

Πειραματισμοί πάνω στα σχέδια Τέσλα

Ο Τέσλα είχε παρατηρήσει επίσης πως συχνότητες των 10Hz (E.L.F. Extreme Low Frequency), μπορούν να επέμβουν στη διαμόρφωση των καιρικών συνθηκών, κάτι που φαίνεται να δοκίμαζαν τη δεκαετία του ‘70 και οι Ρώσοι, (πρόγραμμα «Τρυποκάρυδος»). Συχνότητες στα 10 - 80Hz θα μπορούσαν να φορτίσουν θετικά ή αρνητικά την ατμόσφαιρα, δημιουργώντας σε όλα τα ζώα, (και στον άνθρωπο), σωματική και πνευματική κόπωση, ή διαύγεια και κινητικότητα αντίστοιχα! Οι συχνότητες ELF διαπερνούν τη γη και το νερό και μπορούν να ληφθούν με κατάλληλους δέκτες. Με ειδική επεξεργασία στους σταθμούς λήψης τους, μπορούν να μας «πουν» τι συνάντησαν στο διάβα τους! Έτσι επιτυγχάνεται μια υψηλής ακρίβειας χαρτογράφηση σπηλαίων, κοιλωμάτων, συμπαγών σημείων και η καταγραφή άλλων χρήσιμων γεωλογικών δεδομένων και εντοπίζονται διάφορα κοιτάσματα, φυσικού αερίου, πετρελαίου, ορυκτών, κ.λπ. Καθίσταται επίσης δυνατή η επικοινωνία με τα υποβρύχια όταν κινούνται κάτω από το νερό, καθώς δεν είναι αναγκασμένα πλέον να αναδυθούν, κάτι ιδιαίτερα σπουδαίο σε καιρό πολέμου, (μέχρι πρότινος, όταν ήταν κάτω απ’ το νερό δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν, γιατί το υδάτινο στοιχείο απορροφούσε την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία). Υπάρχει βέβαια ο φόβος πρόκλησης καταστροφών, καθώς αν η συχνότητα αυτή, (των 10 Hz πάντα), καταφέρει να συντονίσει σεισμογενείς περιοχές ή ρήγματα, τότε δρα ανεξέλεγκτα και μόνον η Φύση γνωρίζει πότε θα σταματήσει! Κάτι τέτοιο φαίνεται πως συνέβη το 1898 όταν ο Νίκολας Τέσλα προσπαθώντας να επιβεβαιώσει αυτές τις θεωρητικές του ανησυχίες, κατάφερε να δημιουργήσει σεισμική δόνηση με επίκεντρο το εργαστήριό του στη Ν. Υόρκη. Με αυτόν τον τρόπο τότε, τέθηκε η θεωρητική βάση για τη δημιουργία τεχνητών σεισμών! Έπρεπε μόνο να εξελιχθεί ακόμη περισσότερο η τεχνολογία, ώστε να μπορέσει να υλοποιήσει τα σχέδιά του και να βρεθεί και μια πρακτική αξία για την εφεύρεση, (να έχει δηλαδή αντισταθμιστικά οφέλη).

Οι δύο όψεις του νομίσματος

Το θετικό που θα μπορούσε να προκύψει από την ανάπτυξη ενός τέτοιου συστήματος θα ήταν η εκτόνωση ρηγμάτων, τα οποία επρόκειτο μελλοντικά να δώσουν σεισμούς. Το αρνητικό θα ήταν η χρήση ενός τέτοιου συστήματος ως όπλου μαζικής καταστροφής. Μέχρι πρότινος, υπήρχαν δύο τρόποι να «δέσει» μια υπερδύναμη στο άρμα της μια χώρα-στόχο: πρώτον, η πολεμική αναμέτρηση και δεύτερον, η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, ύστερα από μια θεομηνία. Και όταν λέμε θεομηνία συνήθως εννοούμε σεισμούς ή πλημύρες και ξηρασίες. Αν λοιπόν εγώ ως υπερδύναμη ήθελα να έχω σύμμαχο μια χώρα, αλλά δεν μπορούσα να της κηρύξω τον πόλεμο για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν θα ήταν καλύτερα να παρουσιαστώ ως ευεργέτης, μετά από κάποιο μεγάλο κακό; Ακόμη και οι Κυβερνήτες να με απέρριπταν, θα γινόμουν δεκτός από τον κόσμο. Φανταστείτε τώρα να είχα τη δυνατότητα να προξενήσω εγώ ο ίδιος μια τέτοια καταστροφή. Δεν θα ήταν η απόλυτη ειρωνεία; Η μαγεία της δυνατότητας προετοιμασίας του εδάφους μιας «προς κατάκτησιν» χώρας ακουγόταν στο παρελθόν άπιαστο όνειρο για τους επίδοξους κατακτητές. Φανταστείτε πόσο βολικό θα ήταν να είχαν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν τους όρους υπό τους οποίους θα πραγματοποιούσαν μια επίθεση, όπως ας πούμε να ρυθμίζουν τις καιρικές συνθήκες. Θυμηθείτε το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας και τον πόλεμο στο Ιράκ. Οι καιρικές συνθήκες ήταν κάτι παραπάνω από ιδανικές για τους επιτιθέμενους! Για την ιστορία αναφέρω πως η επέμβαση στο μικροκλίμα μιας περιοχής και γενικά η επέμβαση στην ατμόσφαιρα πραγματοποιείται μέσω εγκαταστάσεων σε διάφορα μέρη της γης, οι οποίες αναλαμβάνουν να εκπέμπουν σε συγκεκριμένη συχνότητα και σε συγκεκριμένη περιοχή. Μια τέτοια βρίσκεται στην Αλάσκα των ΗΠΑ, (το H.A.A.R.P. High frequency Active Auroral Research Program) και άλλες μικρότερες διάσπαρτες σε πολλά σημεία της γης. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο, γιατί ξεφεύγω απ’ το θέμα, όποιος όμως θελήσει μπορεί πολύ εύκολα να βρει πληροφορίες και να διαπιστώσει τις δύο όψεις του νομίσματος.

Μια αληθινή ιστορία

Τα σεισμικά όπλα και η πιθανή τους ύπαρξη, με απασχολούν εδώ και 15 περίπου χρόνια. Όλοι οι γνωστοί και καταξιωμένοι συνομιλητές μου, οι οποίοι κατά καιρούς ετύγχανε να με ακούν να αναφέρομαι σχετικά, έκαναν κάποιο νεύμα ή άφηναν ένα μουρμουρητό υπονοώντας πως «ξεφεύγω» με τις θεωρίες μου! Ωστόσο, πριν από λίγους μήνες και ενώ η πατρίδα μας είχε μπει για τα καλά στη δίνη της αβεβαιότητος, έτυχε σε κάποιο τραπέζι να συνομιλήσω με έναν συνταξιούχο Ελληνοαμερικανό, τέως στρατιωτικό στέλεχος στις ΗΠΑ, ο οποίος ακούγοντάς με να αναφέρομαι στον καταστροφικό σεισμό της Ταϊτής και στην πιθανή, κατά τη γνώμη μου ύπαρξη σκοπιμότητος, στο τέλος της συνάντησης με τράβηξε στο πλάι και με ρώτησε το εξής: «Πείτε μου τι γνωρίζετε για τη Χιλή;» Έμεινα έκπληκτος να τον κοιτάζω, καθώς το μυαλό μου γύριζε 50 χρόνια πίσω, (ήμουν αγέννητος τότε), στο σεισμό των 8,9 Ρίχτερ, ο οποίος έπληξε τη συγκεκριμένη χώρα, γνωστός μετέπειτα και ως «ο σεισμός του Χόρχε Αλεσάντρι»! Αλλά η έκπληξη στη συνέχεια αποδείχθηκε πως ήταν μάλλον δική του, διότι προφανώς δεν περίμενε να γνωρίζω το γεγονός με τόσες λεπτομέρειες, καθώς και σημαντικά γεωπολιτικά δεδομένα της εποχής, (για το ρόλο που επιθυμούσαν να διαδραματίσουν οι ΗΠΑ στην περιοχή κ.ά.). Μου διέφευγαν μόνο μερικά στοιχεία, τα οποία φαντάζομαι δεν είναι γνωστά σε πολλούς. Αυτά τα στοιχεία μου τα παρουσίασε σε επόμενη κατ’ ιδίαν συνάντησή μας και ομολογώ πως έμεινα εμβρόντητος, καθώς από τη μια ήταν τόσο τεκμηριωμένα με ντοκουμέντα, ώστε δεν άφηναν περιθώριο αμφισβήτησης και από την άλλη έρχονταν ως «σφήνα» στις δικές μου γνώσεις και έκλειναν τον κύκλο των γεγονότων!

Τα πράγματα με τη σειρά

Μετά το θάνατο του Τέσλα και όσο η τεχνολογία εξελισσόταν, η πρακτική εφαρμογή των πειραματικώς αποδεδειγμένων ανακαλύψεών του σχετικά με την πρόκληση σεισμών βασάνιζε για χρόνια όσους ήθελαν να παίξουν κυρίαρχο ρόλο στο παιχνίδι του παγκόσμιου γίγνεσθαι. Ερευνητικές ομάδες διαφόρων κρατών πραγματοποιούσαν έρευνες και πειράματα, ώσπου στα τέλη της δεκαετίας του ’50, Αμερικανοί και Ιάπωνες επιστήμονες κατάφεραν να κατασκευάσουν μια «μηχανή», ικανή να στέλνει κύματα στο εσωτερικό της γης, έως και 10 Herz. Αν επικεντρώνονταν η εκπομπή σε κάποιο συγκεκριμένο ρήγμα, τότε θα ενισχύονταν και η ταλάντωση που θα προέκυπτε θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία σεισμού, (οι ειδικοί γνωρίζουν καλά τι σημαίνει αυτό)! Εντελώς συμπτωματικά τυχαίνει να είναι και η εποχή που οι ΗΠΑ επιθυμούσαν να κρατούν δεμένες στο άρμα τους τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, ως φυσικά η υπερδύναμη ολόκληρης της Ηπείρου, επειδή πρώτον φοβόντουσαν τυχόν επικράτηση του Κομουνιστικού καθεστώτος και δεύτερον λιμπίζονταν το πλούσιο υπέδαφός τους. Αποφάσισαν λοιπόν να κάνουν μια πρώτη εφαρμογή της «μηχανής» τους, σε μια επαναστατημένη χώρα της περιοχής, τα διεθνή ύδατα της οποίας οριοθετούντο κοντά στις ακτές τους, με σκοπό να προκαλέσουν μόνον υλικές ζημιές και ίσως λίγο τρόμο στους κατοίκους της. Ο «κλήρος» έπεσε στη Χιλή, η οποία το 1958 είχε εκλέξει μία δεξιά κυβέρνηση και στην προεδρία της βρισκόταν ο Χόρχε Αλεσάντρι. Νέος πολιτικός, ο οποίος μόλις είχε κερδίσει τον επαναστάτη Αλιέντε και οι ΗΠΑ φυσικά τον ήθελαν στο πλευρό τους. Ένα μικρό χτύπημα του «εγκέλαδου» και λίγα φράγκα, (Dollars), για την αναστήλωση της χώρας απ’ τις ΗΠΑ, ήταν όπως καταλαβαίνετε η ιδανική συνταγή για να «δεθεί» στο άρμα της.

Η επίσημη πρώτη του όπλου

Η δοκιμή τελικά αποφασίζεται να γίνει στις 22 Μαΐου 1960 στη γεωγραφική ζώνη του Παράλ, στη Νότια Χιλή, προφανώς μέσω υποβρυχίου και τότε συμβαίνει το αναπάντεχο! Η συσκευή ναι μεν λειτουργεί, αλλά η συχνότητα των σεισμικών κυμάτων είναι τόσο μεγάλη, που ξεπερνάει τα 20Hz και δεν σταματάει, παρά μόνο μετά από 3 ολόκληρα λεπτά! Αποτέλεσμα: ο σεισμός που προκλήθηκε να μείνει στην Ιστορία ως ο χειρότερος που έπληξε ποτέ τις χώρες της Λατινικής Αμερικής… Είχε μέγεθος 8,9 Ρίχτερ, γκρεμίστηκαν ολόκληρες πόλεις, άνοιξε η γη καταβροχθίζοντας ανθρώπους, ζώα και κτίρια, τραβήχτηκε η θάλασσα κι όταν επέστρεψε είχε τη μορφή κύματος, μεγάλου σαν ουρανοξύστη, που άλλαξε για πάντα τη γεωγραφία της περιοχής. Πόλεις, ποτάμια και λίμνες εξαφανίστηκαν, κι εμφανίστηκαν καινούργια, όπου κτίστηκαν οι νέες πόλεις. Ο σεισμός του 1960 ονομάστηκε «σεισμός του Χόρχε Αλεσάντρι» και από τότε έως και σήμερα δεν υπάρχει Πρόεδρος στη Χιλή που να μην ζει έναν μεγάλο σεισμό κατά τη θητεία του! Μη θεωρήσετε πως όλοι οι μετέπειτα σεισμοί ήταν δημιούργημα των ΗΠΑ και της μηχανής τους, όχι. Οι ΗΠΑ ήταν ο ηθικός αυτουργός των μετέπειτα σεισμών, καθώς ο σεισμός του Αλεσάντρι ήταν τόσο δυνατός, που ενεργοποίησε πολλές τεκτονικές πλάκες, με αποτέλεσμα αυτές να δίνουν τους μετέπειτα σεισμούς. Φυσικά το 1960 ας μην αναφέρω το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι ΗΠΑ πέτυχαν να θέσουν υπό την «προστασία» τους τον Πρόεδρο Αλεσάντρι και να δέσουν τη Χιλή στο άρμα τους.

(Χιλη)ες και μία χρήσεις της συσκευής

Το μηχάνημα αρχικά αναπτύχθηκε ως ιδέα για την ενεργοποίηση ρηγμάτων, τα οποία θα έδιναν μελλοντικά σεισμούς, ώστε να εκτονωθούν συντομότερα, δίνοντας μικρότερης έντασης δονήσεις. Το αποτέλεσμα όμως ήταν αντίθετο από το αναμενόμενο, καθώς τα κύματα (Herz), που στέλνονταν στο ρήγμα, ενισχύονταν εκεί και προκαλούσαν μεγαλύτερης έντασης δονήσεις απ’ ότι φυσιολογικά ανέμεναν. Άρα για πρόληψη δεν ήταν δυνατόν να γίνει χρήση. Έτσι έμεινε η στρατιωτική εκδοχή της εφαρμογής, αλλά και η χρήση της σε έρευνες στο στερεό φλοιό της γης. Με το πέρασμα των χρόνων και δοκιμάζοντας την όλο και τελειοποιούμενη συσκευή, διαπίστωσαν πως μια δόνηση με συχνότητα 10Hz είναι ήπιας μορφής, ενώ μια άλλη με 20Hz είναι καταστρεπτική. Αν θέλαμε δηλαδή να ορίσουμε μια κλίμακα, θα λέγαμε πως κυμαίνεται από 10 έως 20Hz. Έτσι λοιπόν η συσκευή των ελεγχόμενων σεισμών τελειοποιήθηκε, (για να αποφευχθούν και λάθη του παρελθόντος) και λέγεται πως είναι στα χέρια του Αμερικανικού στρατού. Χρησιμοποιείται όμως και σε άλλες χώρες, με μεγάλη επιτυχία. Στόχος της; Η ανακάλυψη νέων πηγών πετρελαίου (σεισμοί σε Τουρκία, Ιαπωνία), ουρανίου (σεισμοί σε Πρέσπα, Σκόπια), φυσικού αερίου (σεισμοί σε Ρωσία, Γεωργία και Κίνα), αλλά και ο εκφοβισμός κρατών και κυβερνήσεων (σεισμοί σε Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ιράν και Ιράκ). Θυμηθείτε τι έγραφα παραπάνω για τη συχνότητα των 10Hz και τη δυνατότητά της να διαπερνά το έδαφος και να «σημειώνει» τι είδε στο διάβα της. Αυτά τα σχετικά μικρής ισχύος κύματα, αν ενισχυθούν υπό συνθήκες με ενέργεια από το γήινο μαγνητικό πεδίο, μπορούν να δημιουργήσουν τις σεισμικές δονήσεις. Ο Τέσλα θεωρούσε πως η γη είναι μια τεράστια «ενεργειακή λίμνη», η σωστή αξιοποίηση της οποίας μπορεί να τροφοδοτήσει με δωρεάν ενέργεια όλον τον πλανήτη. Πόσο δίκιο είχε τελικά!

Χιλή, Κολομβία και ΣΕΣ

Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, μετά από πολλά χρόνια κατάφερε να κερδίσει τον προστατευόμενο των αμερικανών Αλεσάντρι, ακολούθησε η μετέπειτα πτώση του, βάζοντας προφανώς το χεράκι τους και εδώ οι ΗΠΑ, η Χιλή αποστασιοποιείται και σταδιακά συνεργάζεται όλο και πιο στενά με τα υπόλοιπα κράτη της Λατινικής Αμερικής. Το 2008 όμως οι ΗΠΑ αποφασίζουν να δημιουργήσουν στρατιωτικές βάσεις στην Κολομβία. Η πορεία προσέγγισης αυτής της χώρας με τις ΗΠΑ εμφανίζει περίπλοκα διαπλεκόμενες πλευρές, τόσο οικονομικού όσο και στρατιωτικού χαρακτήρα, καθώς φαίνεται πως είναι κοινό μυστικό ότι η πρεμούρα της κρατικής κολομβιανής διοίκησης του Alvaro Uribe να συνάψει ένα Σύμφωνο Ελευθέρων Συναλλαγών (ΣΕΣ), με τις ΗΠΑ είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη συγκεκριμένη στρατιωτική επέλαση των Αμερικάνων στην περιοχή. Φυσικά, οι γύρω χώρες αντιδρούν με πρώτη την Βενεζουέλα και το Εκουαδόρ και έτσι η Κολομβία αρχίζει να επανεξετάζει το ζήτημα, ενώ συμφωνεί με το σχέδιο της Χιλής, δηλαδή να συνεργαστεί, (η Κολομβία), με το Περού, την Βολιβία, τη Χιλή, την Αργεντινή, την Ουρουγουάη, την Παραγουάη και τη Βραζιλία για να λάβει την τελική της απόφαση. Την περίοδο εκείνη μάλιστα στη Χιλή πραγματοποιήθηκαν οι πιο ογκώδεις διαδηλώσεις κατά της εγκατάστασης των Αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στο έδαφος της Κολομβίας, (όσοι παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στη Ν. Αμερική καταλαβαίνουν ακριβώς τι εννοώ). Οι ΗΠΑ προφανώς δυσαρεστούνται -για να μην πω πως εξοργίζονται- με τη στάση της Χιλής, ενώ η Κολομβία, αν και πιθανόν να υπέγραψε μυστικά τη συμφωνία με τις ΗΠΑ, προς το παρόν δεν φαίνεται να την έχει υλοποιήσει.

Χιλής… συνέχεια

Μήπως γνωρίζετε σε ποιον παγκόσμιο οργανισμό έγινε μέλος η Χιλή τα τελευταία χρόνια; Μάλλον όχι. Να σας πω εγώ λοιπόν: σε κανέναν! Είναι σύμπτωση, ή μήπως πληρώνουν το τίμημα επειδή η χώρα στάθηκε ο κύριος αντίπαλος στα σχέδια των ΗΠΑ για την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στην ευρύτερη περιοχή; Η Χιλή ωστόσο, μετά από πολλές προσπάθειες κατάφερε στις 12 Ιανουαρίου του 2010 να γίνει η πρώτη χώρα της Λατινικής Αμερικής που καθίσταται μέλος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), ενώ 5 μέρες αργότερα, στις 17 του μήνα εκλέγει Πρόεδρο της χώρας με 51,6% στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών το δεξιό Σεμπαστιάν Πινιέρα, τον πρώτο, σημειώστε, δεξιό Πρόεδρο της Χιλής μετά τον Χόρχε Αλεσάντρι, τον οποίο μέσω του σεισμού του ‘60 οι ΗΠΑ έκαναν φίλο τους. Ο Πινιέρα, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, αποφασίζει να μη συνηγορήσει στα σχέδιά των Αμερικανών για την περιοχή και σκληραίνει ακόμη περισσότερο τη στάση του. Αποτέλεσμα; Στις 27 Φεβρουαρίου η χώρα δονείται από 8,0 Ρίχτερ, η πόλη Κονσεπσιόν ως πλησιέστερη στο επίκεντρο και άλλες γύρω περιοχές καταστρέφονται και σκοτώνονται συνολικά 708 άνθρωποι. Ακολουθεί, όπως θα θυμάστε η μεγαλύτερη προειδοποίηση για τσουνάμι στην Ιστορία, προειδοποίηση ακόμη και σε χώρες της ανατολικής Ασίας, για να αποσυρθεί λίγες ώρες αργότερα. Αποτέλεσε σύμπτωση κι αυτός ο σεισμός, ή μήπως ήταν ανάμνηση ενός σχεδίου από το παρελθόν; Η αλληλουχία των γεγονότων εμένα προσωπικά δεν μου αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες, μετά και την αποκάλυψη για το σεισμό του Αλεσάντρι. Οι υπόνοιες που μου δημιουργήθηκαν για το σεισμό του Πορτ Ο’ Πρενς, μάλλον σε άλλο σεισμό θα ‘πρεπε να αναφέρονται.

Υπάρχει πρόγνωση;

Όπως υπάρχουν επιστήμονες, οι οποίοι ασχολούνται με έρευνα, πάνω στην ανακάλυψη όπλων μαζικής καταστροφής, έτσι υπάρχουν και άλλοι, οι οποίοι προσπαθούν μέσω των εφευρέσεών τους να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, (όπως άλλωστε έχουν ορκιστεί). Σ’αυτούς ανήκει αδιαμφισβήτητα και ο Παναγιώτης Βαρώτσος, Έλληνας σεισμολόγος, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδευθείς σε Γαλλία και ΗΠΑ. Σε κάποιο από τα ταξίδια του λοιπόν στις ΗΠΑ λέγεται πως πληροφορήθηκε για την ύπαρξη αυτού του νέου όπλου και φαίνεται πως μπήκε στη διαδικασία να το «ελέγξει». Έτσι έμαθε πολλά στοιχεία σχετικά με τον τρόπο δημιουργίας τεχνητών σεισμών, τα οποία αργότερα αποφάσισε να τα χρησιμοποιήσει κατασκευάζοντας το «αντίδοτο» αυτής της συσκευής. Μια άλλη συσκευή λοιπόν, η οποία αντί να δημιουργεί σεισμούς, να καταστρέφει χώρες και να σκοτώνει ανθρώπους, να προειδοποιεί για την επερχόμενη δόνηση, ώστε να λαμβάνονται εγκαίρως μέτρα και να περνά όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα το κακό. Έτσι το 1981 μαζί με τον Κωνσταντίνο Νομικό και τον Καίσαρα Αλεξόπουλο, ανέπτυξε τη μέθοδο βραχείας διάγνωσης – πρόγνωσης σεισμών ΒΑΝ. Η μέθοδος αυτή, πολεμήθηκε όσο καμιά άλλη από όλη την επιστημονική κοινότητα, ως ανακριβής και άχρηστη. Πολλοί ισχυρίζονταν πως ο σημαντικότερος λόγος γι’ αυτόν τον πόλεμο ήταν το γεγονός πώς αν η παραπάνω μέθοδος γινόταν αποδεκτή, η εγκατάσταση σταθμών ΒΑΝ σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας θα απαιτούσε τρομερά κονδύλια. Ήταν έτσι, ή μήπως πίσω απ’ αυτήν τη μαζική αντίδραση κρυβόντουσαν άλλες σκοπιμότητες και σαφείς οδηγίες;

Η αλήθεια

Πόσο καθαρά φάνηκε πως όλοι αυτοί οι πολέμιοι του ΒΑΝ κοιτούσαν το ατομικό τους συμφέρον! Κανείς δεν ασχολήθηκε με την ουσία και τις πληροφορίες, τις οποίες κατέγραφε η ομάδα. Και εδώ δεν μιλάμε για αφελείς επιστήμονες. Η μέθοδος είχε παρουσιαστεί με λεπτομέρειες, οπότε για να φτάσουν στο σημείο να εναντιωθούν όλοι, θα έπρεπε να υπήρχαν σοβαρότεροι λόγοι. Ένας εκ των σημαντικότερων πολέμιων του ΒΑΝ ήταν ο διδάκτωρ σεισμολογίας Γιώργος Σταυρακάκης, (Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ), ο οποίος με άρθρο του το 1999 στο «Βήμα της Κυριακής» εξαπέλυε μύδρους κατά της μεθόδου πρόγνωσης και ουσιαστικά την καθιστούσε ανούσια. Να θυμίσω πως ο κος Σταυρακάκης την περίοδο εκείνη ήταν: α) Διευθυντής στο Γεωδυναμικό Ινστιτούτο Αθηνών (1995-2008), β) Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας (1997-2005), γ) Αναπληρωματικό μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου στο Ινστιτούτο Τεχνολογιών και Ερευνών Βαθείας Θαλάσσης και Αστροσωματιδιακής Φυσικής Νετρίνων - Νέστωρ (1998-2000), δ) Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Τεχνικής Σεισμολογίας και Αντισεισμικών Κατασκευών (1999-2000) και ε) Αναπληρωτής Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εκτίμησης Σεισμικού Κινδύνου, Πρόγνωσης Σεισμών και Αντισεισμικής Προστασίας (1999-2000). Όλα τα παραπάνω σύμφωνα με το βιογραφικό του από την επίσημη ιστοσελίδα του.

My way or Highway!

Ποια ήταν ουσιαστικά όμως η πρωτοτυπία της ομάδας ΒΑΝ; Όχι φυσικά όπως πιστεύουν πολλοί η πρόγνωση φυσικών σεισμών, (κάτι τέτοιο όσο και αν μας φαίνεται παράξενο δεν έχει ανακαλυφθεί ακόμη), αλλά η έγκαιρη ενημέρωση για επικείμενες δονήσεις από τη σεισμική μηχανή των ΗΠΑ. Εφόσον γνώριζαν πως για να ενεργοποιηθεί κάποιο ρήγμα, θα πρέπει προηγουμένως η μηχανή να στείλει σεισμικά κύματα, δεν είχαν παρά να τα διαβάσουν, να τα ερμηνεύσουν κατάλληλα και να προειδοποιήσουν την περιοχή εκδήλωσης για τις επερχόμενες συνέπειες. Η συσκευή δοκιμάστηκε με επιτυχία και έτυχε παγκόσμιας αναγνώρισης. Οι ΗΠΑ θέλησαν να την αγοράσουν, προφανώς για να την αχρηστέψουν, αλλά ο Βαρώτσος ως Πατριώτης αρνήθηκε τα εκατομμύρια δολάρια που του προσέφεραν και προτίμησε την αντιπαράθεση. Όπως ήταν φυσικό βγήκε χαμένος, γιατί ούτε η Πολιτεία στάθηκε στο πλευρό του, ούτε όπως θα περίμενε κανείς, η επιστημονική κοινότητα. Οι ΗΠΑ, μιας και δεν μπόρεσαν να τα καταφέρουν «με το καλό», χρησιμοποίησαν την προσφιλή τους μέθοδο, «η απώλεια είναι η καλύτερη προειδοποίηση»! Και τι πιο λογικό να απειλήσουν τον Πατριώτη Βαρώτσο με το ίδιο του το όπλο, την εφεύρεση του! Και πώς θα ήταν ενδεχομένως διατυπωμένη η απειλή; «Αν προειδοποιήσεις για επερχόμενο χτύπημά μας, θα προκαλέσουμε σεισμό στη χώρα σου»!

Σεισμός ή ΒΑΝαυση προειδοποίηση;

Το μεσημέρι της 7ης Σεπτεμβρίου 1999, ένα μικρό ρήγμα στη δυτική Αθήνα, μήκους μόλις 15 χιλιομέτρων, ενεργοποιείται και δίνει 5,9 Ρίχτερ. Σύμφωνα με τον καθηγητή σεισμολογίας Βασίλη Παπαζάχο, «σεισμοί αυτού του μεγέθους ή μεγαλύτεροι γίνονται σχεδόν κάθε έτος στη χώρα μας και γι' αυτό ο σεισμός αυτός ήταν ένα συνηθισμένο φυσικό φαινόμενο για την Ελλάδα. Όμως, παρά το μικρό του μέγεθος, προκάλεσε εκτεταμένες καταστροφές στη Δυτική Αττική (Άνω Λιόσια, Αχαρνές, Μεταμόρφωση, Θρακομακεδόνες) και σημαντικές βλάβες σε διάφορα μέρη της Αθήνας και του Πειραιά. Κατέρρευσαν 110 οικοδομές, κρίθηκαν κατεδαφιστέες (κόκκινες) 5.222 και επισκευάσιμες, (κίτρινες) 38.165. Φονεύτηκαν 143 άνθρωποι, τραυματίστηκαν 1.600 κι έμειναν άστεγοι 50.000. Το συνολικό οικονομικό κόστος του σεισμού είναι της τάξης των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ και γι' αυτό αυτός θεωρείται ο πιο δαπανηρός σεισμός που έγινε ποτέ στην Ελλάδα». (Αφιέρωμα εφημερίδας Ελευθεροτυπία για τα 10 χρόνια από το σεισμό, στο φύλλο του Σάββατου 5 Σεπτεμβρίου 2009). Όλοι συμφώνησαν, πως το συγκεκριμένο ρήγμα υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα έδινε ποτέ τέτοιου μεγέθους δονήσεις και ούτε θα προκαλούσε τόσο εκτεταμένες καταστροφές. Τι ήταν λοιπόν αυτό που το ενεργοποίησε; Είναι δε σύμπτωση το γεγονός πως ο πρώτος που βγήκε μετά το σεισμό και διαβεβαίωνε πως «ό,τι κακό ήταν να γίνει έγινε» ήταν ο κύριος Σταυρακάκης; Τυχαίο επίσης, πως από τότε δεν ακούμε τίποτα για το ΒΑΝ και τις προβλέψεις του, παρά μόνο στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου cornell διαβάζουμε κάποια δεδομένα; Αφήνω τα συμπεράσματα στην κρίση σας.

Επίλογος

Πολλά τα ερωτηματικά που δημιουργούνται γύρω από το συγκεκριμένο θέμα, γι’ αυτό και μπήκα στη διαδικασία να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις και απόψεις σχετικά με αυτό το καινούργιο πολεμικό «παιχνίδι». Τα περισσότερα απ’ αυτά που γράφω είναι από δημοσιεύματα στον τύπο, αλλά και από πληροφορίες, οι οποίες έπεσαν στα χέρια μου, με σημαντικότερη αυτήν για την επίσημη πρώτη του όπλου! Ελπίζω το κείμενο να μη σας κούρασε και να αντέξατε να το διαβάσετε ως το τέλος, καθώς βγήκε πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι περίμενα και δεν ήθελα να το βάλω σε συνέχειες.

Και για όσους με ρωτούν. Στην Κω θα βρεθώ για περίπου μία εβδομάδα μέσα στον Αύγουστο. Στη Γαύδο δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορέσω να έρθω. Αν τα καταφέρω όμως θα σας κρατήσω ενήμερους.