Δ υ Ν άσ Τ ες

Εισαγωγή

Φοβού το ΔΝΤ και δώρα φέροντας, (η φράση «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας» ανήκει στον Τρώα Λαοκόοντα, ο οποίος προσπάθησε να αποτρέψει τους συμπολίτες του να βάλουν μέσα στην πόλη της Τροίας το Δούρειο Ίππο, γιατί ποτέ δεν πείσθηκε πως οι Έλληνες αποχώρησαν).

Όσοι έτυχε να διαβάσουν το βιβλίο του Τζων Πέρκινς, «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου», ή να δουν το φιλμ, το οποίο γύρισε βασιζόμενος στην υπόθεσή του ο δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου, μπορούν να σχηματίσουν κάποια άποψη για τα γεγονότα που διαδραματίζονται στον πλανήτη μας εδώ και δεκαετίες από αυτούς που επιδιώκουν να αναλάβουν την κυριαρχία του. Αναλύει την έννοια του «Οικονομικού δολοφόνου», ιδιότητα την οποίαν φέρουν πολλοί στρατολογημένοι και εκπαιδευμένοι της CIA στις ΗΠΑ, με βασική αποστολή τη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών για τη χρεωκοπία ενός κράτους. Όχι ενός οποιουδήποτε κράτους, αλλά αυτού, για το οποίο ενδιαφέρονται οι εταιρείες, οι οποίες σε συνδυασμό με ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα κινούν τα νήματα του διεθνούς γίγνεσθαι και σαν στόχο έχουν, μέσω της εξουθένωσής του, να πάρουν στα χέρια τους την εκμετάλλευση των φυσικών του πόρων, (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ορυκτό πλούτο). Τα πάντα βέβαια γίνονται με απόλυτη μυστικότητα και οι πρωταγωνιστές κάθε άλλο παρά ως οικονομικοί δολοφόνοι φέρονται. Οι επαφές γίνονται μόνο με τους εκάστοτε κυβερνώντες και όπου δεν επιτυγχάνεται «συμφωνία», μεθοδεύεται αλλαγή της κυβέρνησης! Δουλειά τους μ’ άλλα λόγια είναι να ταΐζουν την εξουσία του εν λόγω κράτους και ένα μικρό ποσοστό προνομιούχων και να καταδικάζουν σε εξαθλίωση για μακρύ χρονικό διάστημα το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του.

Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού

Παρακολουθώντας τη εξέλιξη των γεγονότων τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα δίνονται άμεσα απαντήσεις στο γιατί η χώρα μας έφτασε στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, γιατί ο τωρινός Πρωθυπουργός έκανε στροφή 180ο στις προγραμματικές του δηλώσεις και γιατί η Ευρώπη άργησε να αποφασίσει υπέρ της σωτηρίας μας. Δεν εξηγείται αλλιώς, πώς ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από κει που ήταν σίγουρος πως χρήματα υπάρχουν, αλλά και πως θα βρει κι αυτά που υπήρχαν και τα οποία απέκρυπτε η κυβέρνηση Καραμανλή, από εκεί που κατήρτιζε προγράμματα εξυγίανσης της χώρας και τόνωσης της Εθνικής μας Οικονομίας, την επομένη της εκλογής του διαπίστωσε πως είχε ανακριβή εικόνα πριν τις εκλογές και πως τα πράγματα δεν ήταν όπως νόμιζε ή του είχαν πει! Άλλη του έδειξαν κι άλλη του έδωσαν δηλαδή, (εν προκειμένω την οικονομική κατάσταση). Γιώργο μου, δεν πας να κυβερνήσεις έναν τόπο βασιζόμενος σε φήμες και χωρίς να έχεις προσωπική εκτίμηση για το τι πραγματικά συμβαίνει. Άρα δεν είσαι άμοιρος ευθυνών, είσαι κι εσύ μέρος του παιχνιδιού, το οποίο έστησαν εδώ και χρόνια κάποιοι και παίζεται πίσω από την πλάτη μας, με πρωταγωνιστές όλους εσάς που κυβερνήσατε τον τόπο απ’ τη μεταπολίτευση κι ύστερα! Διαφαίνεται όμως και μια έτερη επιθυμία των διοργανωτών του παιχνιδιού: δεν παίζουν μόνον εναντίον της Ελλάδας, παίζουν εναντίον του μεγαλύτερου μέρους της Ευρώπης και έχουν συγκεκριμένο στόχο. Ψάχνοντας λίγο πιο βαθειά, βλέποντας παρόμοιες περιπέτειες άλλων κρατών, τα οποία μπήκαν στο μάτι του κυκλώνα που ονομάζεται ΔΝΤ, αλλά και κοιτάζοντας το πριν και το μετά, βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα, τα οποία σήμερα σκοπεύω να μοιραστώ μαζί σας. Δεν σας κρύβω επίσης, πως τα συζήτησα ήδη με γνωστούς μου, πιο ειδικούς θα έλεγα σε τέτοια θέματα, οι οποίοι εξεπλάγησαν με όσα τους ανέφερα και μου επιβεβαίωσαν την ακρίβεια πολλών απ’ αυτά που συμπεραίνω, με την επισήμανση πως χρειάζεται να κάνω μια αναδιάταξη στο…πάζλ! Για το σκοπό αυτό πραγματοποίησα δύο ταξίδια, ένα στα Ιωάννινα και ένα στην Αθήνα με στόχο να διασταυρώσω αυτές μου τις ανησυχίες και αφού διαπίστωσα πως είναι βάσιμες, τις αναρτώ για να τις διαβάσετε όλοι.

ΗΠΑ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και εταιρειοκρατία.

Οι στόχοι και τα σχέδια του ΔΝΤ έχουν πλέον αλλάξει και σε τίποτα δε θυμίζουν σήμερα την αθώα προώθηση του παγκόσμιου εμπορίου και της διεθνούς συνεργασίας, τα οποία διατυμπάνιζαν μετά την ίδρυσή του το 1945 στις ΗΠΑ τα στελέχη του. Μέσα σε λίγα χρόνια, αναμείχθηκαν τραπεζικοί Οίκοι και πολυεθνικές εταιρείες με βλέψεις ανά την υφήλιο και άρχισε να χρησιμοποιείται ως εργαλείο διείσδυσης σε περιοχές με στεγανά και σημαντικό ορυκτό πλούτο, όπως οι μουσουλμανικές χώρες της Μ. Ανατολής και αυτές της κεντρικής και νοτίου Αμερικής. Θεωρητικά πανεύκολο: αντί να εφαρμόζεται μια επεκτατική πολιτική με τη χρήση στρατιωτικών δυνάμεων, χρησιμοποιείται η οδός της οικονομικής εξάρτησης. Αποτέλεσμα τούτου είναι καμιά απ’ αυτές τις χώρες, ακόμη και μέχρι σήμερα, να μη μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Με ορμητήριο τις ΗΠΑ, μεγάλες εταιρίες, ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα χαράζουν κοινή πορεία, η οποία προφανώς υπαγορεύεται από κάποιο σύμφωνο συνεργασίας, το οποία καμιά πλευρά δεν μπορεί να αθετήσει. Εντοπίζουν το μελλοντικό θύμα τους και το πείθουν - αναγκάζουν να πάρει δάνεια, τα οποία είναι αδύνατον να αποπληρώσει. Έτσι εγκλωβίζεται στις απαιτήσεις των δανειστών του και θέλοντας και μη συμμορφώνεται στις επιθυμίες τους. Ποιες είναι αυτές; Μα φυσικά η παραχώρηση του ορυκτού του πλούτου, ή στην πιο ήπια μορφή η παροχή οποιασδήποτε υποστήριξης. Με την ψευδαίσθηση της ανάπτυξης μιας χώρας και της προσωρινής ευημερίας, την εύνοια των μέσων επικοινωνίας, την άγνοια των πολιτών και τη διαφθορά των πολιτικών, καταφέρνουν και πείθουν ακόμη και τον ίδιο το λαό πως όλα γίνονται με κύριο στόχο τη βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου. Έτσι κάποιες φορές δεν υπάρχουν καν αντιδράσεις.

Οικονομικοί δολοφόνοι

Το «παιχνίδι» με την εκάστοτε κυβέρνηση κάθε «κράτους-στόχο» το αναλαμβάνουν οι λεγόμενοι οικονομικοί δολοφόνοι ή αλλιώς «hit men». Είναι πολύ καλά εκπαιδευμένοι από τη CIA με ικανότητες και σπουδές κατάλληλες για την περίπτωση και δρουν στη σκιά κάποιας εταιρείας, άσχετης με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ώστε σε περίπτωση που αποκαλυφθούν να μην πολιτικοποιηθεί το θέμα. Οι εταιρείες αυτές, των οποίων η δραστηριότητα είναι υπέρ άνω πάσης υποψίας, χρησιμοποιούν χρήματα, που τους δίνονται απ’ ευθείας από την Παγκόσμια Τράπεζα και οι ενέργειές τους δεν βασίζονται σε στρατιωτική παρουσία στις χώρες στόχους. Τουλάχιστον όχι απ’ την αρχή. Τι κάνουν λοιπόν οι οικονομικοί δολοφόνοι. Έρχονται σε επαφή με την κυβέρνηση της χώρας – στόχος και την αναγκάζουν να συνάψει δάνεια, με το αιτιολογικό της πραγματοποίησης κοινωφελών έργων υποδομής, ώστε να βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της. Αν η κυβέρνηση το αρνηθεί, τότε απλούστατα αλλάζει, γιατί ώ του θαύματος γίνεται κάποιο πραξικόπημα, ή ο πρόεδρος της χώρας «σκοτώνεται» σε ατύχημα, (Παναμάς, Εκουαδόρ)! Φροντίζουν δε, ώστε να δάνεια αυτά να είναι πάνω από τις δυνατότητες αποπληρωμής που έχει το συγκεκριμένο κράτος για να σιγουρέψουν πως θα το στριμώξουν για τα καλά στη γωνία και έπειτα θα το σέρνουν απ’ τη μύτη! Τα δάνεια δίνονται από διάφορους χρηματοπιστωτικούς Οίκους, με δελεαστικό επιτόκιο στην αρχή, το οποίο με τον καιρό αυξάνεται, καθώς η χώρα σταδιακά υποβαθμίζεται ως προς τη χρηματοπιστωτική της δυνατότητα, (ξέρετε μέσω αυτών των περιβόητων Οίκων αξιολόγησης, Moody’s, Standards & Poor κ.λπ.). Έτσι το χρέος για να εξυπηρετηθεί δημιουργεί ανάγκες δανεισμού με υψηλότερα επιτόκια και άρα μεγαλύτερο χρέος! Οι διάφοροι Οίκοι σταματούν σιγά – σιγά τις χορηγήσεις και η μόνη «σωτηρία» για το κράτος είναι να δανειστεί με το μοναδικό φορέα, ο οποίος αξιώνει χαμηλότερα επιτόκια, αλλά θέτει και επαχθείς όρους: το ΔΝΤ. Ο τέλειος συνδυασμός, δε νομίζετε; Σημειώστε εδώ πως ως διοικητές στην Παγκόσμια Τράπεζα διορίστηκαν πρώην αξιωματούχοι του Υπουργείου Αμύνης των ΗΠΑ, (Μακ Ναμάρα και ο σημερινός Πωλ Γούλφοβιτς). Είναι λοιπόν άρρηκτα συνδεδεμένοι, πολυεθνικές, χρηματοπιστωτικοί Οίκοι, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα και ΗΠΑ. Οι δύο πρώτοι καθορίζουν το στόχο, οι δυο επόμενοι τα οικονομικά και η τελευταία τις διπλωματικές πιέσεις ή τις στρατιωτικές παρεμβάσεις, πάντα κατ’ απαίτησιν των πρώτων. Φαίνεται δηλαδή πως με αιχμή του δόρατος το ΔΝΤ, οι διάφοροι χρηματοπιστωτικοί Οίκοι και οι πολυεθνικές υποδεικνύουν τον τρόπο δράσης ακόμη και των ίδιων των ΗΠΑ, κάτι που φαίνεται να μην αρέσει στο νυν πρόεδρο Ομπάμα, γι’ αυτό και δεν έχει πάρει ξεκάθαρη θέση στα τελευταία γεγονότα. Ίσως βέβαια και από φόβο, γιατί μάλλον του έδωσαν να καταλάβει ποιος είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Λέγεται επίσης πως οι ΗΠΑ έχουν αποστασιοποιηθεί από το ΔΝΤ εξ αιτίας ακριβώς του τρόπου δράσης του και θεωρούν πιθανή την επέλασή του ακόμη και στην ίδια τους τη χώρα!

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη

Τα παραδείγματα χωρών στις οποίες διείσδυσε και έσπειρε τον πανικό η παραπάνω «λίγκα» είναι πάρα πολλά... Εκουαδόρ, Παναμάς, Σαουδική Αραβία, ΙΡΑΚ, Αργεντινή, κ.ά. Σιγά – σιγά έφτασε κι η σειρά της Ευρώπης. Έτσι αποφάσισαν απόβαση στις Βρυξέλλες, αυτή τη φορά όχι για να απελευθερώσουν λαούς όπως έγινε με αυτήν της Νορμανδίας κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά για να υποδουλώσουν οικονομίες. Βέβαια εδώ τα πράγματα ήταν κάπως πιο περίπλοκα, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε φροντίσει να θωρακίσει την περιοχή κατά οποιουδήποτε εισβολέα, με όπλο το Ευρώ. Οι βλέψεις της λίγκας ήταν ξεκάθαρες και διαφαίνονταν από δηλώσεις των στελεχών διαφόρων Οίκων, (π.χ. του Σόρος 10 χρόνια πριν για την Ελλάδα πως θα πτωχεύσει κ.ά.). Τι έκαναν λοιπόν οι Ευρωπαίοι ηγέτες για να αποτρέψουν την οικονομική εισβολή; Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες προερχόμενες από στέλεχος της Κομισιόν, ο οποίος και μου τις εμπιστεύτηκε, οι ηγέτες του Euro group συμφώνησαν ανεπίσημα και αμέσως μετά την επικράτηση του ενιαίου νομίσματος το 2002 να δανείζουν αυτές με χαμηλότερο επιτόκιο απ’ ότι οι διάφοροι χρηματοπιστωτικοί Οίκοι τις χώρες, οι οποίες δεν ήταν μεν στην ΕΕ αλλά χρειαζόντουσαν χρήματα. Πιο απλά: κράτη με εύθραυστη οικονομία, όπως λ.χ. η Ρουμανία και η Βουλγαρία, θα μπορούσαν να δανειστούν από μια χώρα μέλος της ΕΕ με επιτόκιο χαμηλότερο απ’ ότι θα τους έδινε το ΔΝΤ. Προέβλεψαν και κάποια οφέλη για τη χώρα μέλος, η οποία θα χορηγούσε το δάνειο, καθώς αυτή θα δανειζόταν με ακόμη χαμηλότερο επιτόκιο από την ΕΚΤ. Έτσι κατά την αποπληρωμή του δανείου, θα προέκυπτε κέρδος, το οποίο θα προσδιοριζόταν ανάλογα με τη διαφορά των επιτοκίων. Τα οφέλη πολλαπλά. Η χώρα που χρειάζεται χρήματα κάνει τη δουλειά της οικονομικότερα, η ΕΕ κρατάει μακριά τους Οίκους, άρα και το ΔΝΤ και η χώρα μέλος, η οποία δανείζει, βγάζει χρήματα! Έξυπνο έτσι; Θυμηθείτε για παράδειγμα τα χρήματα που δάνεισε το 2003 η Ελλάδα στη Βουλγαρία, γεγονός που πέρασε μεν στα ψιλά γράμματα, αλλά είχε συζητηθεί στα παρασκήνια και μάλιστα τότε είχε γίνει σούσουρο. Ήταν χρήματα προερχόμενα από δάνειο που πήραμε γι’ αυτό το σκοπό. Τέτοια μέτρα λοιπόν φαίνεται πως έλαβαν οι Ευρωπαίοι για να παρεμποδίσουν το ΔΝΤ να μπει στην Ευρώπη, αλλά φάνηκε πως δεν είχαν χαράξει από κοινού πολιτική για το τι θα έκαναν όταν μια χώρα μέλος έφτανε στο χείλος της αβύσσου! Έτσι στην περίπτωση της Ελλάδας, όταν χρειάστηκε τη βοήθεια τους, το έβαλαν στα πόδια!

Στη γηραιά ήπειρο

Οι πρώτες κρούσεις διείσδυσης του ΔΝΤ στην Ευρώπη έγιναν μέσω Ισλανδίας και Τουρκίας. Εκεί όμως βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη σθεναρή αντίσταση του κόσμου, ο οποίος στην κυριολεξία επαναστάτησε και προέβη σε κινητοποιήσεις χωρίς προηγούμενο! Στην Ισλανδία το να είσαι Πρωθυπουργός είναι ευθύνη και όχι προνόμιο, οπότε δεν ενοχλείται κανένας, αν κάποια στιγμή πέσει η κυβέρνησή του. Στη δε Τουρκία η συμπόρευση του Ταγίπ Ερτογάν με την απαίτηση του λαού του, θα τον βοηθούσε στη μετάβασή του από την Πρωθυπουργία στην Προεδρία. Έτσι το ΔΝΤ έκανε πίσω, γιατί απλούστατα δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς του ένας επαναστατημένος λαός, επειδή η συνεχής αντίδραση προκαλεί πολιτική αστάθεια. Ίσως τελικά αυτό να είναι και το μόνο που φοβίζει την επέλαση της λίγκας, η οργή του λαού. Αν αυτό αντιμετωπιστεί, τότε η επικράτησή του είναι μονόδρομος. Κι αφήστε τον Ντομινικ Στρος Καν μέσω του Μιχάλη Ιγνατίου να λέει, (καλά θυμάστε, είναι αυτός στον οποίον ο Κίσινγκερ εμπιστεύτηκε προς δημοσίευσιν τα μυστικά αρχεία του), πως οι Έλληνες έχουμε δίκιο που αντιδρούμε και ότι αν ήταν κι αυτός Έλληνας το ίδιο θα έκανε. Τι υποκρισία Θεέ μου! Και μόνο που το αναφέρει, εμείς θα πρέπει να καταλάβουμε ότι εννοεί το αντίθετο! Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως μας θέλουν αρνάκια! Μετά λοιπόν την Τουρκία και την Ισλανδία στράφηκαν κατά της Ουγγαρίας, μια ουδέτερη χώρα, η οποία δεν συμμετέχει σε πολλά κοινά, δεν διεκδικεί και ούτε διεκδικείται από κανέναν. Της κατέστρεψαν το χρηματιστήριο, έδωσαν δάνεια, διέφθειραν πολιτικούς και να το αποτέλεσμα: η χώρα χρεοκόπησε και κανείς δεν ενδιαφέρθηκε, μιας και όπως είπαμε δεν προσφέρει και πολλά στον Ευρωπαϊκό χάρτη. Ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα αναζήτησαν και βρήκαν τον επόμενο στόχο τους: μια χώρα με δεδομένη τη διαφθορά του πολιτικού της κόσμου και ταυτόχρονα με ατίθασο λαό, την Ελλάδα. Σκέφτηκαν, πως αν κατάφερναν να πατήσουν πόδι εδώ, τότε τέλος τα εμπόδια για ολόκληρη την Ευρώπη. Έτσι λογικότατα η επόμενη και σημαντικότερη απόβαση, έμελλε να γίνει στη χώρα μας.

Επιχείρηση «κοινή γνώμη»

Το εγχείρημα είχε ρίσκο, γι’ αυτό και έπρεπε να καταστρωθεί ένα προσεκτικό σχέδιο για την περίπτωση. Το μεγάλο εμπόδιο ήταν όπως είπαμε ο Έλληνας, του οποίου ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει. Πώς λοιπόν θα αποδεχόταν το ΔΝΤ ως σωτηρία και όχι ως δυνάστη. Τι πιο λογικό να προετοιμάσουν το έδαφος δημιουργώντας δεδικασμένο με τη χρήση των ΜΜΕ, ώστε να αρχίσει να μας καλλιεργείται το αίσθημα της ανασφάλειας, της χρεωκοπίας και εν τέλει της αναζήτησης μιας πιο ασφαλούς και ανώδυνης λύσης. Έγραφα και παλαιότερα για το ρόλο των μέσων στην εικόνα της χώρας, που παρουσιάζεται προς τα έξω. Δείτε πώς χρησιμοποιούνται τώρα αθρόα για να μας παρουσιάσουν το ΔΝΤ ως μάννα εξ ουρανού! Παρακολουθούμε εδώ και μήνες συζητήσεις, ζωντανές εκπομπές, με κάθε λογής καλεσμένους και τους ίδιους πάντα μεγαλοδημοσιογράφους να προσπαθούν να πείσουν με επιχειρήματα και παραδείγματα το λαό, πως ό,τι γίνεται είναι το δέον και δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη διευθέτηση. Και τα καταφέρνουν μια χαρά μπορώ να πω, αν κρίνω και από τις δημοσκοπήσεις, (επιτρέψτε μου μόνο να αμφιβάλω για την αντικειμενικότητά τους), οι οποίες βγαίνουν κατά καιρούς στον αέρα και παρουσιάζουν τον κόσμο να θεωρεί απαραίτητη τη λήψη μέτρων για να βγούμε απ’ την κρίση. Από την άλλη η χειραγώγηση των συνδικάτων αποτρέπει τη δημιουργία μεγάλων αντιδράσεων και όλα μέλι – γάλα. Φαντάζομαι πως ούτε και οι ίδιοι οι σχεδιαστές δεν θα περίμεναν τέτοια αποτελέσματα. Να αναφέρω μόνο κάτι που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και θεωρώ πως είναι σημαντικό: πριν δύο περίπου χρόνια τα ΜΜΕ στέναζαν υπό το βάρος της παγκόσμιας κρίσης. Έγιναν αναπροσαρμογές αποδοχών προς τα κάτω, μειώσεις προσωπικού και εξ αιτίας αυτού έβλεπες τον παρουσιαστή να ακτινοβολεί γκρίνια και ξινίλα στην εκπομπή που παρουσίαζε. Είναι τυχαίο πως από τότε δεν ακούγεται τίποτα; Πώς ξαφνικά ξεχάστηκαν όλα; Πώς μπορούν εν μέσω κρίσης τα περισσότερα κανάλια να προβαίνουν σε υπερπαραγωγές και πώς πολλές εφημερίδες με κυκλοφορία της τάξης των χιλίων φύλλων επιβιώνουν; Από πού τα χρήματα; Πάντως όχι από διαφημίσεις. Εγώ φαντάζομαι από πού και το ίδιο πιστεύω κι εσείς. Σύντομα όμως έρχεται κι η δική τους σειρά, όταν τελειώσουν τη δουλειά την οποία ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας. Νομίζετε πως θα τους λυπηθούν;

Ο άρπαξ του άρπαγος

Το ότι τα πήραν οι κυβερνήσεις μας αυτό είναι ηλίου φαεινότερον! Το ότι δεν τιμωρήθηκε μέχρι σήμερα κανένας, σημαίνει πως τα έπαιρναν όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως. Ποιος θα βγει να κατηγορήσει τον άλλον, όταν ο ίδιος έχει λερωμένη τη φωλιά του; Omerta, αν αυτό σας λέει κάτι! Ανέβαιναν στην εξουσία, έκαναν αυτά τα οποία τους υπαγόρευαν ή τους ανάγκαζαν να κάνουν και αποχωρούσαν, παραδίδοντας στον επόμενο. Γιατί λοιπόν να μην υποθέσω κι εγώ, πως οι κυβερνήσεις μας είχαν δοσοληψίες με οικονομικούς δολοφόνους, οι οποίοι καθόριζαν τις κινήσεις τους; Γιατί να μην υποθέσω πως η Λυδία λίθος στο σχεδιασμό της χρεωκοπίας μας ήταν η ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, (με τη στήριξη των ΗΠΑ παρακαλώ), όπου ως χώρα χρεωθήκαμε όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία μας; Γιατί να μην υποθέσω πως ο Κώστας Καραμανλής, όντας Πρωθυπουργός, έβρισκε κάθε πρωί στο γραφείο του, (μήπως γι’ αυτό πήγαινε σπάνια;), έναν hit man, με τ’ όπλο στο χέρι να τον απειλεί; Μήπως το ίδιο όπλο (και μάλιστα γεμάτο) εννοούσε και ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν αναφέρθηκε σχετικά, απλά δεν ήξερε, ή δεν του εξήγησαν τη χρήση του; Γιατί μόλις εκλέχθηκε το ΠΑΣΟΚ, ο Πρωθυπουργός άλλαξε αμέσως τις προεκλογικές του δεσμεύσεις; Μήπως τον συνάντησε ο ίδιος οικονομικός δολοφόνος και του είπε το ποίημα; (συγχαρητήρια για την εκλογή σας. Ξέρετε κρατώ στο ένα χέρι κάποια εκατομμύρια για εσάς και την οικογένειά σας και στο άλλο ένα όπλο, το οποίο θα σας σκοτώσει, αν αρνηθείτε να κάνετε αυτά που θα σας πω…), με αποτέλεσμα να αναθεωρήσει τις εξαγγελίες του και εξ αίφνης να «διαπιστώσει» πως το έλλειμμα είναι διπλάσιο κλπ; Μήπως τότε κατάλαβε τη χρήση του όπλου; Γιατί όμως δεν βγαίνει κι ο τέως Πρωθυπουργός να μας πει για όσα τον καλούν να διευκρινίσει; Πού κρύβεται;

Πάταξον μεν, άκουσον δε

Απευθύνω αυτά τα ερωτήματα σε όσους τυχόν θεωρούν ότι προσπαθώ να δημιουργήσω σύγχυση στους αναγνώστες μου. Είναι μερικά από τα πολλά που με απασχολούν και θεώρησα δέον να τα μοιραστώ μαζί σας, προσπαθώντας να βρω μια εξήγηση για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας και για τα όσα πιθανόν να συμβούν σε λίγο καιρό δίπλα μας. Δεν παριστάνω τον προφήτη, όπως έχω άλλωστε δηλώσει, απλά σκέπτομαι, συλλέγω πληροφορίες, συνδυάζω γεγονότα, βλέπω τι διαδραματίζεται γύρω μας και εξάγω κάποια συμπεράσματα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια να καταλάβει κανείς, πότε ένα talk show ή μια εκπομπή προσπαθεί να περάσει μια συγκεκριμένη άποψη. Δείτε την έκφραση του προσώπου του παρουσιαστή. Είναι πολύ εύκολο όσο κι αν το παίζει ψύχραιμος να διαπιστώσει κανείς αν κι ο ίδιος πιστεύει αυτά τα οποία καλείται να υποστηρίξει, ή δείτε τον τρόπο με τον οποίον είναι διατυπωμένες οι διάφορες ερωτήσεις… υπάρχουν άλλωστε τόσοι τρόποι.

Μεγάλο καράβι, μεγάλες φουρτούνες

Η Ελλάδα θεωρώ πως είναι η αρχή. Αν το ΔΝΤ καταφέρει να μας τσακίσει νομίζω πως μέσα στα επόμενα χρόνια θα πέσει στα χέρια του όλη η Ευρώπη. Και μη νομίζετε πως θα τη γλιτώσουν και οι λεγόμενες ισχυρές οικονομίες, όπως Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, ακόμη κι οι ίδιες οι ΗΠΑ! Αν παρατηρήσετε έχουν αναλογικά το ίδιο χρέος που έχουμε κι εμείς, απλώς σε τρομακτικά μεγαλύτερα νούμερα. Γιατί να τους λυπηθούν λοιπόν; Είναι τυχαίο το ότι ο Γιώργος Παπανδρέου συναντήθηκε με όλους τους ηγέτες αυτών των χωρών, πριν λάβει την τελική απόφαση να ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ; Μήπως ήθελε ίσως να τους υπενθυμίσει πως βρίσκονται στην ίδια μοίρα με μας, άσχετα αν είναι υπερδυνάμεις και αν μας αφήσουν να πέσουμε, σύντομα θα έλθει κι η σειρά τους; Τώρα ξύπνησαν στην Αμερική και τρέχουν να ψηφίσουν νόμο, ώστε να εμποδίζει μια χώρα, η οποία δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της, να παίρνει δάνειο και στην Ευρώπη αναζητούν ύποπτες κινήσεις κερδοσκοπικών κεφαλαίων, νομίζοντας πως μ’ αυτόν τον τρόπο θα εμποδίσουν την επέλαση του ΔΝΤ. Πλανώνται πλάνην οικτράν! Ο κύβος ερρίφθη! Στην Αγγλία ο Γκόρντον Μπράουν έχασε την Πρωθυπουργία. Λέτε αυτό να συνέβη επειδή κουράστηκε, άλλαξαν γνώμη οι ψηφοφόροι του, ή μήπως γιατί καταφέρθηκε με άσχημα λόγια κατά του ΔΝΤ; Ομοίως και ο Γάλλος πατριώτης μας και επαναστάτης Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος κι αυτός μίλησε άσχημα για το ΔΝΤ και λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσε πως ίσως δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές στη Γαλλία. Στη Γερμανία από την άλλη, είναι σύμπτωση πως η Άγγελα Μέρκελ από βέβαιο θρίαμβο έχασε στις περιφερειακές εκλογές, ή σήμαινε κι εδώ κάτι, όπως ας πούμε ότι πλήρωσε το τίμημα της μη αρχικής της συμπόρευσης με τις απαιτήσεις του Ταμείου; (η Γερμανίδα Καγκελάριος ήταν αντίθετη στην αρχή με την προσφυγή στο ΔΝΤ, αλλά αργότερα συμφώνησε). Θεωρώ κάτι παραπάνω από υπερβολή αυτές οι τρεις συγκυρίες να είναι τυχαίες. Και οι τρεις χώρες απειλούνται και το νοιώθουν. Μήπως γι’ αυτό η Γερμανία πρότεινε να ψηφιστεί ρύθμιση στην ΕΕ, ώστε υπό συνθήκες κάποια χώρα να μπορεί αν το επιθυμήσει να βγει από το ευρώ; Μήπως αυτή είναι και η βαθύτερη επιθυμία της Γερμανίας, μιας κι θεωρεί πιο εύκολο να αντιμετωπίσει μόνη της την κρίση, αφού έχει έτσι κι αλλιώς δυνατή οικονομία και δικό της ισχυρό νόμισμα;

Έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα

Στο χορό του ΔΝΤ βλέπουμε μετά από εμάς μπαίνουν σιγά – σιγά η Ισπανία και η Πορτογαλία. Νομίζετε ότι αυτές θα τη γλιτώσουν; Εγώ προσωπικά όχι και πείτε με απαισιόδοξο. Εκεί που έχω πληροφορίες όμως πως θα γίνει το μεγάλο πανηγύρι θα είναι στη γειτονική μας FYROM. Κρίμα, γιατί ο λαός είναι ήδη φτωχός και οι επιπτώσεις θα είναι έντονες και μακροχρόνιες. Η κυβέρνηση της γειτονικής χώρας βέβαια βασίζεται στα χρήματα που της δανείζουν ανεπιφύλακτα οι πιστωτές της και δεν σκέφτεται τι θα γίνει όταν κλείσουν οι κάνουλες, (πρόσφατα πήρε κι άλλο δάνειο). Ως καλοί μαθητές των ΗΠΑ λοιπόν οι κυβερνήτες του μικρού αυτού κράτους εφαρμόζουν κατά γράμμα ό,τι τους υπαγορεύουν οι διδάσκαλοί τους, σε ότι αφορά διεκδικήσεις και εξωτερική πολιτική και αδιαφορούν για τα εσωτερικά τους. Δεν είναι κρίμα όμως καμιά εκατοσταριά «πουλημένοι» να κρίνουν την τύχη της χώρας και του λαού τους; Το αντάλλαγμα που θα υποχρεωθεί να δώσει η γειτονική χώρα, όταν θα ζητάει κι αυτή απεγνωσμένα ελεημοσύνη, θα είναι η παραχώρηση του ορυκτού της πλούτου στις πολυεθνικές και δη του ουρανίου, το οποίο όπως λέγεται υπάρχει σε αφθονία. Ουράνιο όμως έχει και η Βουλγαρία στα βόρεια σύνορά μας. Λέτε να χτυπήσουν κι αυτήν; Πληροφορίες μου λένε πως και σ’ αυτή τη χώρα οι οικονομικοί δολοφόνοι ήδη αλωνίζουν! Αναλογιζόμενοι όλα αυτά οι Ευρωπαίοι Υπουργοί Οικονομικών κατήρτισαν πρόγραμμα στήριξης των κρατών μελών της ΕΕ ύψους 750 δις Ευρώ, το οποίο θα προσπαθήσει να εμποδίσει τις κερδοσκοπικές πιέσεις και να περισώσει όσα απ’ αυτά βρεθούν στη δίνη τους. Στην προσπάθεια αυτή συμμετέχει με 250 δις Ευρώ και το ΔΝΤ (500 + 250). Πώς λοιπόν επιτρέπουν σ’ αυτόν που θεωρούν ως κύριο αίτιο της κρίσης να συμμετέχει στο σχέδιο διάσωσης; Δεν καταλαβαίνουν πως βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα; Μη νομίσει κανείς πως το ΔΝΤ έχει καμιά συμπάθεια ή αντιπάθεια προς την χώρα κατά της οποίας στρέφεται. Ενδιαφέρεται μόνο για την αποκομιδή κερδών. Έτσι να θεωρείτε βέβαιον ότι δεν θ’ αρκεστούν μόνο στην Ελλάδα, αλλά θα προχωρήσουν ακόμη παραπέρα. Θα κατακτήσουν την Ευρώπη κι όταν αυτή πέσει, πιστεύω πως θα στραφούν ανατολικότερα προς Ρωσία μεριά και κυρίως, (σημειώστε το αυτό) προς Κίνα. Εκεί έχει πολύ φαΐ!

Επίλογος

Μπορεί να φαίνονται απαισιόδοξα όσα αναφέρω, αλλά δεν μπόρεσα να δώσω κάποια καλύτερη εξήγηση στα γεγονότα, όσο και αν προσπάθησα να τα δω με διαφορετικό μάτι. Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν ασχολούμαστε και πολύ με τα κοινά, γιατί ο αγώνας για την επιβίωση, σε συνδυασμό με αυτά που μας σερβίρουν καθημερινά οι τηλεοράσεις, μας δημιουργούν αποστροφή. Θα καταλάβουμε κάποια στιγμή πως η Ελλάδα κάνει βήματα προς τα πίσω. Σε κάθε πολιτισμό, σε κάθε κοινωνία, σε κάθε οικονομία, υπάρχει ιστορικά η άνοδος, η ακμή και η πτώση! Εμείς ξεκινήσαμε την πτώση. Ευχή μου είναι να πέσουμε όσο το δυνατόν λιγότερο και στα μαλακά.

Υστερόγραφο

Από έρευνα που πραγματοποίησε το Χάρβαρντ κατά την περίοδο 1970 – 2007 σε 107 χώρες του ΟΟΣΑ, οι οποίες προσπάθησαν να πετύχουν δημοσιονομική αναπροσαρμογή σε σύντομο χρονικό διάστημα, (να πετύχουν δηλαδή μια πτώση χρέους 4,5% ως ποσοστό του ΑΕΠ σε διάστημα τριών ετών), ανακοινώθηκε πως μόλις 17 το πέτυχαν. Βγήκε επίσης το συμπέρασμα πως ο μέσος χρόνος επίτευξης αυτού του στόχου ήταν τα δώδεκα και πλέον χρόνια! Κατά τον κύριο Παπακωνσταντίνου, εμείς θα ανακάμψουμε το 2012 και τότε θα ξαναβγούν τα ομόλογά μας προς διαπραγμάτευση στις διεθνείς αγορές. Μακάρι να το καταφέρουμε, ποιος δεν θα το ήθελε. Εκτός του ότι θα σωθούμε, θα είμαστε και παγκόσμια πρωτοτυπία!

Πηγές

1. Τζων Πέρκινς «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου»

2. Ντοκιμαντέρ από χώρες, οι οποίες έζησαν τη φρίκη

3. Ντοκιμαντέρ «Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» του Στέλιου Κούλογλου

4. Δημοσιεύματα ελληνικού τύπου και ξένου τύπου

5. Περιοδικό «Der Spiegel»