Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Το αγροτικό ζήτημα


Η φετινή εξόρμηση των τρακτέρ στις εθνικές οδούς φαίνεται να οδεύει προς το τέλος της. Η επιτυχία ή η αποτυχία μιας ακόμη χειμερινής, ως είθισται, κινητοποίησης του αγροτικού κόσμου είναι κάτι που θα πρέπει να αξιολογηθεί από τις δύο αντίπαλες πλευρές, Κράτος – αγροτικός κόσμος. Το πρώτο δεσμεύτηκε να εκταμιεύσει κάποια ποσά, τα οποία προσωρινά έστω θα κατευνάσουν την ένταση, ενώ η δεύτερη μεριά φαίνεται να ικανοποιείται και να υποχωρεί. Κοντεύουμε να συνηθίσουμε στην ιδέα πως κάθε χειμώνα, εκτός από την επέλαση του χιονιά θα ‘χουμε κι αυτή των τρακτέρ, μιας και το μεγαλύτερο μέρος αυτής της περιόδου δεν προσφέρεται για γεωργικές δραστηριότητες, με εξαίρεση την ελιά. Για ποιον όμως λόγο όλος αυτός ο κόσμος στρέφεται σε κινητοποιήσεις; Που βασίζεται και διεκδικεί λύση στα προβλήματα που μαστίζουν τον κλάδο; Ποια είναι αυτά τα προβλήματα και γιατί δεν μπόρεσε να δοθεί λύση τόσα χρόνια τώρα; Αξίζει να δούμε λίγο τα πράγματα με τη σειρά…

Εισαγωγή

Η αδυναμία όλων των κυβερνήσεων και των κομματικών παρατάξεων στην Ελλάδα να ενσκήψουν πάνω από το αγροτικό ζήτημα με σκοπό να δώσουν μια οριστική λύση έρχεται από πολύ παλιά. Σύμφωνα με έναν ορισμό το αγροτικό ζήτημα έγκειται στο πρόβλημα της δίκαιης κατανομής της αγροτικής ιδιοκτησίας. Αιτία αποτελεί η συγκέντρωση του μεγαλύτερου μέρους των καλλιεργήσιμων εκτάσεων στα χέρια λίγων, με αποτέλεσμα οι πολλοί να πέφτουν θύμα εκμετάλλευσης, ή εξάρτησης από αυτούς. Το συγκεκριμένο ζήτημα έχει δημιουργήσει παγκοσμίως πολλές εντάσεις και κοινωνικές ανακατατάξεις ανά τους αιώνες και ακόμη παραμένει άλυτο. Αφού λοιπόν δεν κατάφεραν ούτε ο Δράκων, ούτε ο Σόλων να το λύσουν στην αρχαία Αθήνα μην περιμένετε πως θα τα καταφέρουν οι σύγχρονες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ! Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως ο κύκλος των διεκδικήσεων και των αγώνων του αγροτικού κόσμου δεν είναι χθεσινός, απλά εντείνεται τα τελευταία χρόνια, κι αυτό γιατί οι καταστάσεις και οι απαιτήσεις της σύγχρονης παραγωγής και ζωής είναι εντελώς διαφορετικές από τις αντίστοιχες μερικά χρόνια πριν. Αν κάναμε μια ταξινόμηση του αγροτικού πληθυσμού θα διακρίναμε τρεις τάξεις: α) τους ακτήμονες, οι οποίοι δεν έχουν δική τους γη, αλλά εργάζονται σε κτήματα άλλων με αμοιβή, β) τους μικρομεσαίους γεωργούς, οι οποίοι κατέχουν ή ενοικιάζουν και καλλιεργούν σε οικογενειακό επίπεδο ένα κομμάτι γη, και γ) στους μεγαλοκτηματίες, οι οποίοι εκμεταλλεύονται μεγάλες εκτάσεις και απασχολούν εργάτες για την καλλιέργειά τους. Αξίζει εδώ να σημειωθεί, πως κοινό γνώρισμα των περισσοτέρων μικρομεσαίων αγροτών είναι το γεγονός πως δεν βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στη γεωργία για να ζήσουν, αλλά φροντίζουν να συμπληρώνουν το εισόδημά τους από παράλληλες δραστηριότητες, όπως η κτηνοτροφία, ή η εργασία στον ιδιωτικό και ακόμη και στο δημόσιο τομέα!

Ιστορική αναδρομή

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο αγώνας του αγροτικού πληθυσμού είχε επικεντρωθεί στην απαλλοτρίωση των τσιφλικιών και στην αναδιανομή της γης στους ακτήμονες. Η πρώτη εξέγερση έγινε στον Πύργο της Ηλείας το 1898 κατά των σταφιδεμπόρων, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν την αδυναμία των παραγωγών να προωθήσουν οι ίδιοι τα προϊόντα τους και τα αγόραζαν σε εξευτελιστικές τιμές. Την περίοδο 1905 – 1909 ο Μαρίνος Αντύπας προσπαθούσε να συσπειρώσει τους αγρότες της Θεσσαλίας και να τους δημιουργήσει «αγροτική συνείδηση», με κύριο στοιχείο στην επιχειρηματολογία του, την κατάργηση των «έγγειων γεωργικών φόρων». Το 1910 σημειώθηκε νέα αγροτική επανάσταση, αυτή τη φορά στο Κιλελέρ. Η δύναμη του αγροτικού πληθυσμού, (που δυστυχώς ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να ενωθεί προς μία κατεύθυνση), εκφράστηκε με τη στήριξη στις αμέσως επόμενες εκλογές εκπροσώπων κυρίως του σοσιαλεργατικού κόμματος, του οποίου το πρόγραμμα ήταν πιο κοντά στα θέματα της υπαίθρου. Το πρώτο πανελλαδικό αγροτικό συνέδριο, το οποίο συνήλθε το 1922 και στο οποίο διαπιστώθηκε μεταξύ άλλων πως τα διάφορα κόμματα για το μόνο που δεν ενδιαφέρονται είναι για το γεωργό, αποφασίστηκε η δημιουργία μιας αποκλειστικά αγροτικής παράταξης, χωρίς χρώματα και πολιτικούς προσανατολισμούς, με μοναδικό στόχο την προάσπιση των συμφερόντων των αγροτών. Η ιδέα αυτή ευδοκίμησε και μέσα στην επόμενη δεκαετία κόντεψε να απειλήσει τα κόμματα εξουσίας, συγκεντρώνοντας ικανοποιητικό αριθμό εδρών στη Βουλή, (11 στις εκλογές του 1932). Αυτό φυσικά δεν άρεσε καθόλου στα κόμματα εξουσίας, κι έτσι εφαρμόστηκε με επιτυχία η τακτική του «διαίρει και βασίλευε»! Οι διχογνωμίες και οι διάφορες προσωπικές επιδιώξεις που έλαβαν χώρα στους κόλπους του νεοσύστατου ακόμη ΑΚΕ, (Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας), το οδήγησαν στη συρρίκνωση και τελικά στη διάλυσή του το 1933. Το 1936 επανιδρύθηκε όμως από το ΚΚΕ και χρησιμοποιήθηκε αρχικά ως συγκάλυψη των επιμέρους οργανώσεων, που αποφάσισε να διαλύσει στο 6ο συνέδριο και μετά το τέλος του πολέμου στην Ελλάδα ως όχημα στην ένοπλη εξέγερση για την κατάληψη της εξουσίας!

Αγροτική πολιτική

Αγροτική πολιτική, (ΑΠ) είναι το κομμάτι εκείνο της οικονομικής πολιτικής μιας χώρας, το οποίο ασχολείται με τα προβλήματα του γεωργικού κλάδου, με απώτερο σκοπό την ευημερία των αγροτών. Αυτά όλα βέβαια θεωρητικά και μέσα στα πλαίσια των γενικότερων δυνατοτήτων της οικονομίας κάθε χώρας. Σκοπός λοιπόν της αγροτικής πολιτικής και του Ελληνικού Κράτους θα πρέπει να είναι η αύξηση της παραγωγικότητας, η προώθηση νέων καλλιεργειών και η εξασφάλιση ενός ικανοποιητικού εισοδήματος για τον αγροτικό πληθυσμό. Για να μπορέσει να εκτελεστεί σωστά και να σιγουρευτεί η Πολιτεία πως τα οφέλη της ΑΠ θα φτάσουν μέχρι και τον τελευταίο αγρότη, θα πρέπει όλοι οι παραγωγοί να είναι οργανωμένοι. Με διάφορα κίνητρα λοιπόν, (επιδοτήσεις, καλύτερη προώθηση των προϊόντων και άλλα τέτοια) δημιουργήθηκαν σε τοπικό επίπεδο οι αγροτικοί συνεταιρισμοί, (οι ενώσεις), στη συνέχεια οι διάφορες ομοσπονδίες και τέλος το γενικό συλλογικό όργανο, (ΠΑΣΕΓΕΣ) που εκπροσωπεί άπαντες και διαπραγματεύεται με την Πολιτεία. Κατάφεραν λοιπόν οι κυβερνήσεις να χαλιναγωγήσουν αυτή τη δύναμη και ενίοτε να τη διασπάσουν, «χρωματίζοντας» τους συνεταιρισμούς, πλησιάζοντας και χαϊδεύοντας τους κατά καιρούς εκπροσώπους της, ώστε να λειτουργεί ως αποσβεστήρας των εντάσεων ένθεν κακείθεν.

Αγροτική τράπεζα

Για περαιτέρω «βοήθεια» του αγροτικού πληθυσμού, ιδρύθηκε το 1929, ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδας, (ΑΤΕ), με κύριο στόχο την ευνοϊκότερη χρηματοδότηση των αγροτών, στην ουσία όμως και υπό τον φόβο του ΑΚΕ, για να μπορεί το Κράτος να τους κουμαντάρει καλύτερα. Μέχρι πριν μερικά χρόνια, αν κάποιος ήθελε χρήματα, ή επρόκειτο να πάρει επιδότηση, ή αποζημίωση, μπορούσε μόνο από την ΑΤΕ. Σήμερα, αυτός ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός με τις αγαθοεργίες υπέρ των αγροτών, έχει μπει στο χρηματιστήριο, δραστηριοποιείται σε πολλούς παρεμφερείς τομείς με σκοπό το κέρδος κι έχει καταφέρει μέσω των υπηρεσιών του να «φουρκίσει» ολόκληρο τον αγροτικό κόσμο, αφού δεν υπάρχει παραγωγός που να μην έχει δοσοληψίες μαζί του και να μην του χρωστάει. Για τα χρήματα αυτά, αλλά και για πολλά άλλα θέματα τα τελευταία χρόνια βγαίνουν οι παραγωγοί στους δρόμους, προσπαθώντας να πετύχουν κάποιο διακανονισμό, αλλά και να σιγουρευτούν πως θα υπάρξει συνέχεια στην προσοχή που απαιτείται να τους δείξει το Κράτος. Βέβαια τα χρήματα είναι ωραία όταν τα παίρνεις. Όταν έρχεται η ώρα της αποπληρωμής τα πράγματα δυσκολεύουν, γιατί λίγοι είναι αυτοί που σκέφτονται ως επιχειρηματίες και τα επενδύουν στοχευμένα και αποκλειστικά στη βελτίωση της υφιστάμενης παραγωγής.

Ευρωπαϊκή Ένωση

Οι όποια διάθεση και δυνατότητα έχει το Ελληνικό Κράτος να αντιμετωπίσει θετικά τα αγροτικά θέματα σκοντάφτουν πλέον στις βουλές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον όρο ΚΑΠ που σημαίνει Κοινή Αγροτική Πολιτική και που όταν συμφωνήθηκε είχε σαν στόχο την ελεύθερη εμπορία των αγροτικών ειδών στα κράτη μέλη. Δημιουργήθηκε λοιπόν, (τη δεκαετία του 70) ένα εύρος τιμής για κάθε βασικό προϊόν και η διαφορά που προέκυπτε ανάμεσα στις τιμές που όριζε η ΕΟΚ και σ’ αυτές του μέλους που πωλούσε το προϊόν, καλύπτονταν με επιδοτήσεις. Το μέτρο αυτό κατέστη ικανό να διατηρήσει τις τιμές των αγροτικών προϊόντων στα κράτη μέλη υψηλότερα από τις αντίστοιχες χωρών εκτός ΕΟΚ και να τα καταστήσει αυτάρκη επιδοτώντας καλλιέργειες ειδών που παρουσίαζαν έλλειψη. Στις αρχές όμως της δεκαετίας του ’90, όταν οι αγορές μπήκαν για τα καλά στην τροχιά της παγκοσμιοποίησης και εισέρεαν αγροτικά προϊόντα απ’ όλον τον κόσμο στα κράτη μέλη σε τιμές πολύ χαμηλότερες από αυτές που μπορούσε να εγγυηθεί η ΕΕ, χρειάστηκε να γίνει μεταρρύθμιση αυτής της γεωργικής πολιτικής, ώστε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Και ποια ήταν αυτά; Ας πούμε η στροφή σε προϊόντα που θα είχαν ζήτηση, όπως πολύ σωστά έγινε με τις καλλιέργειες σπαραγγιών και ακτινιδίων στην Ανατολική Μακεδονία, ή ο προσανατολισμός σε βιολογικές καλλιέργειες, ο οποίος σε μας έγινε πρόσφατα. Όλα αυτά βέβαια δεν ήταν σε θέση να τα διαπιστώσει από μόνος του ο παραγωγός, γιατί δεν ήταν μέσα στα κέντρα σχεδιασμού. Οι ιθύνοντες όμως ήξεραν πως η παγκοσμιοποίηση κάποια στιγμή θα επηρέαζε αρνητικά τη γεωργική παραγωγή και πως τότε το δικό μας το ρύζι για παράδειγμα θα έχανε σημαντικό μερίδιο στην αγορά από το εισαγόμενο. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι η αγοραστική μας δύναμη σταθερά μειώνεται, δεν πρόκειται να πληρώσουμε 3,00€ για ένα κιλό Ελληνικό τυποποιημένο ρύζι, τη στιγμή που μπορούμε να βρούμε το εισαγόμενο κάτω από 1,50! Άρα το δικό μας το προϊόν είναι καταδικασμένο!

Κόστος παραγωγής

Από τη μια μεριά το κόστος παραγωγής συνεχώς αυξάνεται. Πετρέλαιο, λιπάσματα, σπόροι, μεροκάματα και όλα όσα συντελούν στην παραγωγική διαδικασία σταθερά ανεβαίνουν. Από την άλλη οι τιμές των προϊόντων λόγω του ανταγωνισμού πιέζονται προς τα κάτω. Η κεντρική διοίκηση είναι ανήμπορη να παρέμβει αποτελεσματικά και περιορίζεται μόνο στις επιδοτήσεις προϊόντων ή σε αποζημιώσεις θεομηνιών, μοιράζοντας ψίχουλα και ελπίδα στον αγροτικό κόσμο, που όντας χρεωμένος, περιμένει ως μάνα εξ ουρανού αυτές τις ενισχύσεις για να επουλώσει τις πληγές του. Βρίσκεται λοιπόν ο αγρότης μόνιμα σε ομηρία και αρκείται στο πότε και αν θα ευαρεστηθεί η κυβέρνηση – ΕΕ, να δώσει κάποια ποσά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί αποτελεί το ελαιόλαδο, το οποίο το έτος 2000 έφτασε να πωλείται από τον παραγωγό στις 1100 δρχ. (3,23€) το κιλό και φέτος οι συνεταιρισμοί το αγοράζουν μόλις 2,00€, (680 δρχ)! Ποιο πρόσφατο παράδειγμα, η φετινή ψυχρολουσία με το καλαμπόκι. Πέρσι, με την υπόθεση των βιοκαυσίμων και την αύξηση που επέφερε στα δημητριακά πουλήθηκε από τον παραγωγό προς 0,25€ το κιλό, από 0,16 πρόπερσι και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε. Φέτος που η τιμή του διαμορφώθηκε στα 0,11€ όλοι «μπήκαν μέσα»! Και αμέσως άρχισε η γκρίνια. Όσο και καλή διάθεση να υπάρχει, δυστυχώς με τα 500 εκ. ευρώ δεν είναι δυνατόν να λυθεί το πρόβλημα. Θα επουλωθεί μέχρι την επόμενη αναποδιά.

Κινητοποιήσεις

Η αντίδραση και η κατάληψη των δρόμων μπορεί να είναι ένα μέτρο πίεσης προς αυτόν το σκοπό, δεν είναι όμως ο καλύτερος τρόπος διεκδίκησης των αιτημάτων. Όλες οι κοινωνικές ομάδες έχουν αιτήματα, δεν έχουν όμως γεωργικά μηχανήματα, ή βυτιοφόρα για να κλείνουν διόδους. Με το να προκαλούν οι αντιδρώντες αγανάκτηση στους υπολοίπους δεν κερδίζουν την εύνοιά τους, έστω κι αν τα αιτήματά τους είναι δίκαια. Στο κάτω – κάτω για να πληρωθούν τα 500 εκ. ευρώ που έταξε ο Υπουργός θα αφαιρεθούν από κάπου αλλού και εντέλει θα είναι από τους φόρους που πληρώνουμε όλοι μας. Άρα λοιπόν η λύση θα πρέπει να είναι πιο ριζική. Από την άλλη όσο και να θέλω, αδυνατώ να πιστέψω πως η αντίδραση αυτή των αγροτών ήταν αυθόρμητη, για τον απλούστατο λόγο πως αν χρησιμοποιούσαν τον οργανωτικό τους οίστρο σε επίπεδο συντεχνίας, τώρα θα ήταν στην αντιπολίτευση. Άρα λοιπόν ακολουθούν κάποιους, οι οποίοι τους ανοίγουν το δρόμο και που συνήθως εκπροσωπούν μικροκομματικά συμφέροντα. Αν πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν το αγροτικό εισόδημα ας πάνε να κλείσουν τις λαχαναγορές και ας χτυπήσουν τα καρτέλ των μεσαζόντων. Τότε σίγουρα το προϊόν θα φεύγει με καλύτερη τιμή από τον παραγωγό, αλλά και θα φτάνει φθηνότερο στον καταναλωτή. Δυστυχώς δεν μπορούν, γιατί η ικανότητά τους περιορίζεται μόνο σε συνθήματα και λόγια. Από έργα μηδέν. Ένα άλλο στοιχείο που δείχνει μεθοδικότητα είναι η εποχή που πραγματοποιούνται οι κινητοποιήσεις. Γίνονται σχεδόν πάντα χειμώνα, όταν οι υπαίθριες δραστηριότητες είναι ελάχιστες. Δεν είδα ποτέ αγρότες να σταματούν τη συγκομιδή και να βγαίνουν στους δρόμους. Μόνο τώρα έχουν προβλήματα και διεκδικήσεις;

Κρήτη

Αδυνατώ επίσης να πιστέψω πως 1200 αγρότες από την Κρήτη αποφάσισαν στα καλά καθούμενα να έρθουν με τα τρακτέρ τους στην Αθήνα για να διαδηλώσουν. Άσχετα με το αν ήρθαν μόνοι τους, ή τους έφεραν άλλοι, γεγονός είναι πως ειδικά η περιοχή της Κρήτης έτυχε ευνοϊκότερης μεταχείρισης από τις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες έδωσαν αναλογικά με άλλες περιοχές της Ελλάδας πολύ περισσότερα χρήματα, σε βαθμό που έκανε τότε τους συναδέλφους τους παραγωγούς να δυσανασχετούν. Αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση η αγροτική παραγωγή στην Κρήτη, αυτά όμως πριν είκοσι και πλέον χρόνια. Τότε, την εποχή των παχιών αγελάδων, οι παραγωγοί θα έπρεπε να δουν μπροστά και να διαθέσουν χρήματα σε εναλλακτικές καλλιέργειες, όχι γιατί ο Έλληνας θα σταματούσε ποτέ να καταναλώνει ντομάτες, αγγουράκια και πιπεριές, αλλά γιατί θα ερχόταν η εποχή, όπως κι έγινε που θα τα αγόραζε φθηνότερα από την Τουρκία ή την Ιταλία. Ποιος νοιάστηκε όμως τότε; Γιατί δεν τα είπαν αυτά οι πολιτικοί που έτρεξαν στον Πειραιά να συμπαρασταθούν; Δεν τα ήξεραν; Απλά πήγαν για εντυπωσιασμό και για να κερδίσουν κάνα ψήφο στις επόμενες εκλογές.

Επίλογος

Ο αγροτικός κόσμος από μόνος του δεν έχει τη δυνατότητα να επιλύσει τα δύσκολα θέματα που τον απασχολούν, αλλά με την κατάλληλη πολιτική βούληση και μακροπρόθεσμα μέτρα, σε συνδυασμό πάντα με τη βελτίωση της παραγωγής, την εκπαίδευση και την ενημέρωση, μπορεί να τονωθεί το εισόδημά του. Ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα υπήρξε μια αμιγώς αγροτική χώρα, η οποία στήριξε την ανάπτυξή της στην πρωτογενή παραγωγή και ακόμη δεν κατάφερε να ξεφύγει απ’ αυτήν, ώστε σήμερα να αποτελεί ένα συμπλήρωμα στην οικονομία της κι όχι το βασικότερο συστατικό, όπως έγκαιρα έκαναν πολλά κράτη της Ευρώπης. Ούτε από κει δεν καταφέραμε να παραδειγματιστούμε και να αναρωτηθούμε πώς τα κατάφεραν αυτοί, ώστε να προσαρμόσουμε κι εμείς κάποια μέτρα τους στα δικά μας δεδομένα! Όταν οι αγρότες μας καταλάβουν τη δύναμη που έχουν και οργανωθούν σε ένα σύγχρονο «ΑΚΕ» και δεν επιτρέπουν στα κόμματα να τους σέρνουν από τη μύτη, θα καταφέρουν πολύ περισσότερα και το κυριότερο θα έχουν και όλους εμάς στο πλευρό τους, γιατί τα προβλήματα και τις δυσκολίες τους τα γνωρίζουμε. Δεν χρειάζεται να φτάνουν στο έσχατο μέτρο του αποκλεισμού των δρόμων για να μας τα κοινοποιήσουν. Με αυτόν τον τρόπο αποξενώνονται από τη στήριξη των κοινωνικών ομάδων, οι οποίες πλήττονται από αυτές τις κινητοποιήσεις και προκαλούν την αγανάκτηση, αντί τη στήριξή τους. Γεγονός είναι πάλι, ότι και εδώ η γενικότερη οικονομική κρίση έχει τον αντίκτυπό της. Το πλεονέκτημα του γεωργού έναντι ενός απλού εργαζόμενου αστού είναι πως ο πρώτος μπορεί να επιβιώσει με λιγότερα στρέμματα σιτάρι ή καλαμπόκι, ενώ ο δεύτερος αν χάσει τη δουλειά του είναι καταδικασμένος.

Υστερόγραφο

Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν ακόμη για το θέμα, αλλά περιορίστηκα περιληπτικά στη σύγχρονη διάστασή του, προσπαθώντας να φωτίσω όσο καλύτερα όλες τις πλευρές. Και όπως λέω πάντα, κανείς δεν υποχρεούται να ασπαστεί τα γραφόμενά μου. Μπορεί όμως να τα συνδυάσει με τις δικές του απόψεις και να βγάλει τα συμπεράσματά του.


17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Makran to kalitero arthro tis Agrilias. Istoorikes anadromes kai pliri antikeimenikotita. Eyge! Mon pou ksexases na grapseis agrilia pos ton proedro tis Agrotikis Trapezas ton diorizei kathe fora prothipourgos kai o torinos einai koumparos tou karamanli, me polla - polla skandala gyro apo to onoma tou...Ma oloi oi koumparoi skartoi re paidi mou???
Komotini

Ανώνυμος είπε...

Paidia, katalabate polu sosta ti leei i Agrilia? Polu apla, pos kataferan EE kai Kratos me to kathestos ton epidotiseon na valoun se omiria tous agrotes, oste kai na kinitopoiountai, meta pali na upokiptoun afou den mporoun outoos i allos na kanoun tipota allo.
Sosta! Agrilia, euxaristo pou me ksipnas ki emena. Gi' ayto gOustaro na SE DIAVAZO...
Pantos skeftite to ligo ayto pou grafei. Exei polu noima paides...

Ανώνυμος είπε...

η αγριλια γραφει χαζομαρεσ. τι παει να πει ποσ μονο χειμονα βγενουμε για να φωναξουμε. παντα φοναζουμε αλλα πιοι μασ ακουνε... αυτο ελυπε, να σταματουσαμε και τη συγκομιδη. μετα ποσ θα τα βγαζαμε περα? θα μασ πληροσει η αγριλια τη ζημια. και ο αποκλισμοσ τον δρομον γινεται γιατι μονο ετσι ασχολουντε τα δελτια μαζι μασ. διαφρετικα αδικα θα πηγαιναν οι αγονεσ μασ

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ,
άραγε είναι τόσο δύσκολο αυτά που γράφεις να ακούγονται και να γράφονται στα δελτία ειδήσεων και στις εφημερίδες;
Λόγος μεστός, καθαρός, άψογος και αντικειμενικός. Χωρίς φανατισμούς, ευχολόγια και ασυνάρτητες απόψεις και εκφράσεις.
Σύντομη και περιεκτική ιστορική ανάλυση, σημερινή κατάσταση με αποδείξεις και λύσεις που αν ακολουθούσαν όλοι οι αγρότες θα ήσαν πλήρως ικανοποιημένοι.
Για αυτό παραμένεις κύριε διαχειριστά, μετα γραφόμενά σου, ως ένα απο τα καλύτερα blog's της πατρίδος μας.
Περισσότερα στο e-mail.
Ιωαν. Τσεκ.

Ανώνυμος είπε...

Agrilia, to na min dimosieueis ta sxolia ton anagnostn sou, einai upervoli. Oute ena den sou tairiazei?
Fusika ooute to diko mou perimeno na dimoosieutei, alla ok...

Ανώνυμος είπε...

Ρε σεις, τι ωραία που τα λέει η Αγριλιά; Το μόνο γραπτό που μου άρεσε τόσο πολύ!
τελικά και οι αγρότες δεν είναι αθώοι...
Τώρα το σκέφτηκα πως μόνο χειμώνα κλείνουν τους δρόμους...
Και τους λυπόμουν κιόλας!

Ανώνυμος είπε...

Doste psomi stoys agrotes! Oloi stoys dromoys kai sta bloka!!!

margeo είπε...

bravo para polu kalo. mporei na to anadimosieusw kai stin efimerida...
tha sou tilefwnisw gia leptomereies

maria g.

Ανώνυμος είπε...

agapite lipame alla ektos apo tin istoria tou thematos exeis mavra mesanixta oso afora tin pragmatiki georgia , to kostos paragogis , tis sinthikes agoras kai eisagogis agrotikon proionton ,
den exo ksanadiavasei rthro sou alla tha ithela na matho ti epaggelese ?
mipos milas ek'tou asfalous ?

kostas, larisa

Ανώνυμος είπε...

O kostas apo ti larisa kala tha kanei na mathei kalitera ta peri georgias kai prin rotisei tin agrilia ti douleia kanei, as mas pei autos an einai agrotis i oxi.
giati malon auto paizei...

Ανώνυμος είπε...

Ακομα μια φορά μέσα από το συγκεκριμένο blog διαβάζω πράγματα που δεν έχω καταφέρει να τα σκεφτώ, γιατί τα δελτία ειδήσεων με βομβαρδίζουν με χίλιες δυο άλλλες βλακείες.
πρώτη φορά διαβάζω άρθρο σε περίοδο μπλόκων που δεν αναφέρεται στα μπλόκα, αλλά είναι πολύ πιο ουσιαστικό.
Μπράβο Αγριλιά!
RANTAR
Κυριακή, 8/2/09 (για να μην ξεχνιομαστε...)

Ανώνυμος είπε...

NOMIZO POS I ALITHEIA VRISKETAI KAPOY STI MESI. KAI I AGRILIA MESA APO TO ARTHRO TIS MOY EDOSE ME ANTIKEIMENIKOTITA TI MESI. DEN ME NOIAZEI POIOS EXEI DIKIO, ME NOIAZEI NA ENIMERONOMAI SOSTA. KAI SE EUTO ME VOITHAEI I AGRILIA

Ανώνυμος είπε...

agriia, oute ki ego ksero ti epaggelesai, sigoura omos exeis para polles gnoseis. sunexise etsi kai na ksereis pos tha akous panta kai kala kai kaka. koita mono osa grafeis na exoun stoxo tin sosti enimerosi.
filika,
maria nika.

Ανώνυμος είπε...

kostas larisa
epagelome agrotis kai exo varethei na akouo ton kathe volemeno sto dimosio na poula pnevma ,
tha dexomoun me megali xara na akouso sxolia apo kapoion periptera (o opoios den mporei na exei kamia morfi agona dioti kai na kleisei to periptero tous se endeiksei diamartirias i koinonia .... oute pou tha to katalavei ) gia ton agona ton agroton alla oxi apo kapoious volemenous opos atoma poy ergazonte stin deh kai me to paramikro katevazoun tous diakoptes, ekpedeftikous pou se kathe eksetastiki apeiloun me apergia , limenarxes pou kathe kalokeri kleinoun ta limania xoris na skeftonte ta provlimata pou dimiourgoyn , giati filoi mou dimosioi den apergite to savatokiriako ?
giati filoi mou ekpedeftikoi den apergite to kalokairi ?
giati to kanete mono otan ponaei akrivos gia afto to logo kai emeis kleinoume xeimona tous dromous, poloi lene na min kaliergisoume kai ? nomizete pos tha niastei kaneis tous ?
makari na kserate ti trote kathimerina eseis kai ta paidia sas , tote mono tha katalavenate ton agona mas ,
lipame pou i koinonia mas exei ginei toso kontofthalmoi kai to mono pou kserei einai na exei logo anousio gia ola ,
oso gia esena agrilia sou eipa exeis gnoseis arketes alla ekso apo ton xoro polla tragoudia lene , perimeno akomi na matho ti epagelese kai apo pia volemeni thesi grafeis se afto to blog ,
''agonas xoris epiptoseis sto koinoniko sinolo den exei apotelesmata ''

kostas larisa

Ανώνυμος είπε...

Κώστα, συμφωνώ μαζί σου, αλλά μόνο να σου πω πως όσοι απεργούμε (εγώ είμαι ταξιτζής), ποτέ δεν παρεμποδίζουμε την ομαλότητα των απλών πολιτών. Να κλείστε με τρακτέρ την Βουλή, το καταλαβαίνω, αλλά τις εθνικές οδούς; Αυτό είναι παράλογο. Εγώ μαζί σας είμαι, αλλά πάντοτε να λέμε τα καλά και τα κακά.
Καλή επιτυχία στους δίκαιους αγώνες σας. Με σύνεση και λογική.
Δημήτρης Πετρίδης
Ορεστιάδα

Ανώνυμος είπε...

Mipos o kostas apo ti larisa onomazetai allios kai anti gia larisa vrisketai sti thiva? giati to RANTAR mou kapou ekei ton entopizei kai ta grafomena tou kati mou thimizoun...
RANTAR

ΠΑΝΟΠΤΗΣ είπε...

Στον αναγνώστη «Κώστα» από τη Λάρισσα.
Αγαπητέ, δεν φαντάζομαι να κατανοήσατε καλά τα γραφόμενά μου, κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα δύο σχόλια που αφήσατε, γι’ αυτό σας παροτρύνω να ξαναδιαβάσετε με μεγαλύτερη προσοχή!
Ο περιπτεράς που αναφέρεστε χαρακτηριστικά είναι ένας επιτηδευματίας, του οποίου το μικτό κέρδος είναι η διαφορά της τιμής αγοράς από αυτήν της πώλησης και εξαρτάται από την διάθεση των περαστικών. (Για την ιστορία σας αναφέρω πως στην Αθήνα πριν μερικά χρόνια έκλεισαν τα περίπτερα εις ένδειξιν διαμαρτυρίας και σημειώστε πως πέτυχαν το στόχο τους). Εσάς το μόνο κόστος που σας βαραίνει είναι αυτό της παραγωγής. Αν το μειώσετε, απλά θα έχετε μεγαλύτερο κέρδος. Εξηγείστε μου αν μπορείτε γιατί τα καρότα από την Ολλανδία πωλούνται πολλές φορές φθηνότερα από αυτά της Θήβας; Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς καταφέρνουν οι εκεί παραγωγοί, να φθάνουν φθηνότεροι, δεδομένου ότι έχουν και 3,000 χιλιόμετρα να διανύσουν; Άρα κάτι άλλο εφαρμόζουν. Δεν σας κάνει εντύπωση;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα αγρότης στη Ζάκυνθο. Σπούδασα και στη συνέχεια δούλεψα σε ιδιωτική επιχείρηση, τα προϊόντα της οποίας εμποδίσατε μεταξύ άλλων να φτάσουν στον προορισμό τους. Ξέρω από πρώτο χέρι τη λογική των επιδοτήσεων, ειδικά αυτή του λαδιού. Σας καλώ να θυμηθείτε αν θέλετε, πόσους θεσσαλικούς κάμπους κάλυπταν τα στρέμματα βαμβάκι που δηλώσατε πως σπείρατε πριν μερικά χρόνια με σκοπό να πάρετε υψηλή επιδότηση.
Οι ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι, όταν απεργούν δεν κλείνουν δρόμους και το κυριότερο ΔΕΝ πληρώνονται, οι δε ιδιωτικοί διακινδυνεύουν ακόμη και τη δουλειά τους! Οι δικές σας κινητοποιήσεις φροντίζετε να είναι σε περιόδους ανάπαυλας. Δεν χάνετε κάτι. Έχω άδικο; Με εξαίρεση τους οδηγούς φορτηγών, καμιά άλλη τάξη δεν κλείνει εθνικές οδούς επ’ αόριστον.
Όσο για το τι τρώμε, αφήστε το καλύτερα. Απαντήστε μου μόνο, γιατί οι περισσότεροι παραγωγοί στην άκρη του χωραφιού βάζουν ξεχωριστά για το σπίτι τους, είδη από αυτά που καλλιεργούν για εμάς, (ξέρετε, πατάτες, κρεμμύδια, καρότα, μαρούλια, σπανάκι κ.λπ.). Γιατί φοβούνται να καταναλώσουν αυτά που προορίζονται για το ευρύ κοινό;
Το σύνθημά σας, δυστυχώς πολύ άκαιρο. Λυπάμαι, αλλά αν πίστευαν όλοι αυτό που γράφετε, θα τρωγόμασταν συνεχώς μεταξύ μας.
Agrilia