Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος

Γενικά

Πολλοί μου γράφετε να αναρτήσω επιτέλους το θέμα που υποσχέθηκα για το ΚΚΕ. Μη νομίζετε πως βρίσκομαι πάντα σε συγγραφικό οίστρο, πόσο μάλλον όταν θα πρέπει αυτά που γράφω να είναι κατά το δυνατόν αντικειμενικά και κατ’ επέκτασιν αποτέλεσμα πολύπλευρης ενημέρωσης. Επίσης με την ευκαιρία για μια ακόμη φορά να αναφέρω πως δεν είμαι δημοσιογράφος και πως τα θέματα που γράφω αποτελούν προσωπικές και κατά τη γνώμη μου αντικειμενικές απόψεις. Ενδεχομένως να μπερδευτούν και αρκετοί που θεωρούν πως εκπροσωπώ πολιτικές παρατάξεις. Έχω δηλώσει πως δεν εκπροσωπώ κανέναν, δεν είμαι ανώνυμος και πως όποιος επιθυμεί να επικοινωνήσει μαζί μου μπορεί να το κάνει μέσω e-mail.
Αιτία για να γράψω για το ΚΚΕ αποτέλεσαν από τη μια η εντύπωση που προσπαθούν να περάσουν τα στελέχη της παράταξης πως είναι η πιο φτωχή του κοινοβουλίου και η καραμέλα που αναμασούν από ιδρύσεως, περί στήριξης του εργάτη, του φτωχού και του αδικημένου και από την άλλη η στάση του κόμματος τελευταία που δείχνει πως μάλλον «γλύφει» την κυβέρνηση, (εκκλησιαστική περιουσία, σύμφωνο συμβίωσης κλπ). Αφορμή στάθηκαν δηλώσεις της Γενικής Γραμματέως του, που εμμέσως αρνιόταν οποιονδήποτε οικονομικό έλεγχο στο κόμμα. Γνωρίζουμε φυσικά πως για το θέμα υπάρχει συμφωνία κυρίων και δεν το αναφέρει ποτέ κανένας για να μην προκαλέσει, αλλά μέχρι σήμερα θεωρούσαμε πως το ΚΚΕ αποτελούσε εξαίρεση. Τα όσα θα αναφερθούν παρακάτω κάθε άλλο παρά εξαιρετέο το παρουσιάζουν.

Εισαγωγή

Τι κοινό να έχουν άραγε το ΚΚΕ, η ΓΣΕΕ και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Το ΚΚΕ σχηματίστηκε στις 17 Νοεμβρίου 1918, (ΣΕΚΕ) μια εβδομάδα μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ και ένα μήνα μετά τη γέννηση του επίτιμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Σε μια εποχή που ο λαός συνερχόταν από τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, που η εργατική τάξη και οι αγρότες αποτελούσαν το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της χώρας μας, που κυριαρχούσε η φτώχεια και η ανησυχία των πολέμων, η θεωρία του Μαρξ και του Λένιν για τον κόσμο τον πλούτο και την ανάπτυξη, η χρονική στιγμή για τη δημιουργία μιας ιδεολογίας που να προάγει τα δίκια αυτής της τάξης, σε συνδυασμό με τη μοδάτη τότε μαρξιστική ιδεολογία ήταν η καταλληλότερη. Πανευρωπαϊκά δε, το Κομουνιστικό κίνημα ήταν σε άνθηση και κέρδιζε αυτές τις ομάδες πληθυσμών, κυρίως των φτωχότερων ανατολικών χωρών. Σε αυτόν τον κόσμο απευθύνθηκε το νέο κόμμα για την εύρεση οπαδών και γι’ αυτό επέλεξε ως σήμα του το σφυροδρέπανο. Παρά τις κακές συγκυρίες, άντεξε στο πέρασμα των χρόνων και γιορτάζει φέτος τα 90στα του γενέθλια κατέχοντας το ρεκόρ του μακροβιότερου κόμματος στην ιστορία της Ελλάδας. Όμως, παρά τις αρχικές του βλέψεις, για ενενήντα ολόκληρα χρόνια, δεν κατάφερε ποτέ να προσεγγίσει όλους τους πιθανούς οπαδούς που επεδίωκε και να παίξει το ρόλο που από την αρχή ήθελε, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στην τρίτη θέση, με ποσοστά πολύ σπάνια πάνω από 10%.

Με την ίδια δύναμη που ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια, ως «η αντίδραση» στα τότε δρώμενα, εξακολουθεί να βαίνει μέχρι και σήμερα. Δυστυχώς όμως σε καμιά εποχή από αυτές που διένυσε δεν κατάφερε να πείσει την πλειοψηφία του λαού να συμπορευτεί μ’ αυτά που πρέσβευε και να συμμετάσχει μαζί του στις αντιδράσεις σε οτιδήποτε είχε να κάνει με δύση, κεφάλαιο, επιχειρηματίες και ΗΠΑ, παρά μόνο τους λίγους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του. Είπαμε, το νέο κόμμα ήταν ταγμένο στην ανατολή!

Τι ήταν αυτό όμως που εμπόδιζε τον απλό πολίτη, ο οποίος θεωρητικά θα έβρισκε σε αυτό το κίνημα έξοδο στις ανήσυχες σκέψεις του να το εμπιστευτεί; Γιατί ακόμη και σήμερα ο λαός φαίνεται να μη δίνει ιδιαίτερη σημασία στις προσδοκίες του ΚΚΕ και παραμένει καθηλωμένο σε μονοψήφιο ποσοστό; Γιατί δεν γίνεται κάτι από τη διοίκηση να ανατραπεί αυτό το κλίμα σταθεροποίησης στο 8% των ψηφοφόρων; Μήπως κούρασε; Μήπως οι ιδέες που πρεσβεύει είναι παρωχημένες; Μήπως η διοίκηση θα πρέπει να αλλάξει τακτική; Ας δούμε όμως περιληπτικά από την αρχή το θέμα και ίσως οι απαντήσεις έρθουν από μόνες τους.

Συνοπτική ιστορική αναδρομή

Το ΣΕΚΕ, (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδας), ιδρύθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1918 και μετονομάστηκε σε ΚΚΕ το 1924. Το 1922 δημιουργήθηκε η νεολαία του κόμματος (ΟΚΝΕ), η σημερινή ΚΝΕ. Η πρώτη διαμάχη και αποχώρηση στελεχών του έγινε μόλις το 1923. Η πρώτη αντίδραση ήταν αυτή κατά της μικρασιατικής εκστρατείας, επειδή το κόμμα θεώρησε πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, Αγγλίας και Γαλλίας. Δεν σκέφτηκε πως θα μπορούσε από αυτόν τον αγώνα η Ελλάδα να αποκομίσει οφέλη παίρνοντας πίσω εδάφη που παλαιότερα της ανήκαν, αλλά τάχθηκε στο πλευρό των Τούρκων(!!!) μόνο και μόνο για να μην εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της δύσης. Έτσι άρχισαν οι πρώτες διώξεις εναντίον των μελών του που προπαγάνδιζαν για την ανατροπή του βασιλιά και επεδίωκαν ειρήνευση και τερματισμό της μικρασιατικής εκστρατείας σε συνεννόηση – συμβιβασμό της Ελλάδας με την τουρκική πλευρά.

Για να μην απομονωθεί το ΚΚΕ από την Κομουνιστική Διεθνή, (ΚΔ) απεδέχθη τη θέση της για το Μακεδονικό, (προέβλεπε τη δημιουργία ανεξάρτητης ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για μελλοντική προσχώρηση στο Βουλγαρικό κράτος). Είναι σαφές ότι τα πρώτα θεμέλια για το Μακεδονικό τοποθετήθηκαν εδώ και από τότε μέχρι σήμερα το θέμα ταλανίζει το ελληνικό κράτος με τη μία ή την άλλη εκδοχή του. Άλλη μια διαμάχη λοιπόν με κίνδυνο τη διαίρεσή του ΚΚΕ, αλλά οι διαφωνούντες αυτή τη φορά συμμορφώθηκαν στο βωμό της ενότητας του κόμματος. Δόθηκε όμως άλλη μια αφορμή για διώξεις εναντίον του. Με το κραχ του 1929, εν μέσω φτώχειας και δυστυχίας, το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην οργάνωση απεργιών και το κράτος αντίστοιχα (και με νόμο αυτή τη φορά), στις διώξεις εναντίον του, (βλέπε «Ιδιώνυμο» Βενιζέλου). Αυτά και η προσπάθεια για πολιτική απεργία είχαν ως αποτέλεσμα το κόμμα να χάσει πολλούς οπαδούς και να χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, με αποτέλεσμα η απήχηση στον κόσμο να μειώνεται. Χρειάστηκε η επέμβαση της ΚΔ το 1933 για να συμφιλιωθούν οι αντιδρώντες και να ξαναβρεί την ενότητά του.

Τη μεγαλύτερη δίωξη την ένοιωσαν τα στελέχη του ΚΚΕ από το Μεταξά, ο οποίος κήρυξε παράνομο το κόμμα και συνέλαβε πάνω από χίλια μέλη του, ως αντίποινα για την προσπάθεια αποτροπής της ανόδου του στην εξουσία με το παλλαϊκό μέτωπο που το ΚΚΕ ονειρευόταν να οργανώσει. Η εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα βρήκε το γενικό γραμματέα του κόμματος Νίκο Ζαχαριάδη στη φυλακή. Από κει παρότρυνε τους Έλληνες να ενωθούν ενάντια στον κατακτητή και το ΚΚΕ προχώρησε στη δημιουργία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Στα δύο αυτά απελευθερωτικά κινήματα προσχώρησε πλήθος κόσμου και ήταν οι κυριότερες αντιστασιακές οργανώσεις που δημιούργησαν τρομερά προβλήματα στην κάθοδο των Γερμανών στην Ελλάδα. Είπαμε, οι Έλληνες μόλις δούμε τον κίνδυνο γινόμαστε μια γροθιά και τον αντιμετωπίζουμε. Όταν περάσει, τρωγόμαστε μεταξύ μας.

Λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, μέρος των μελών του ΕΛΑΣ αποσχίστηκαν και κατέφυγαν στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί εξακολούθησαν να στηρίζουν την από δεκαετίας άποψη της ΚΔ για το Μακεδονικό και δημιούργησαν το θέμα των διεκδικήσεων που μέχρι τις μέρες μας καλά κρατεί. Με τη διάλυση της χώρας και τη δημιουργία της FYROM εντάθηκαν οι εδαφικές και ιστορικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και την αμέριστη συμπαράσταση – ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεών μας. Αν και περιμέναμε, από το ΚΚΕ δεν είδαμε κάποια επίσημη ανακοίνωση που να καταδικάζει αυτές τις διεκδικήσεις. Γιατί άραγε; Μήπως κάποιοι από τους πρωτεργάτες των διεκδικήσεων αυτών υπήρξαν μέλη του ΕΛΑΣ, (τρανταχτό παράδειγμα ο σημερινός πρόεδρος της FYROM Γκρούεφσκι, ο πατέρας του οποίου κατάγεται από την Αχλάδα Φλώρινας και πολέμησε στο πλευρό της Ελλάδας το 1940. Φοβούνται μήπως εκτεθούν, ή μήπως εμμένουν στις παλαιότερες θέσεις της ΚΔ; Εις μάτην φίλα προσκείμενα μέσα κι έντυπα προσπαθούν να παρουσιάσουν το ΚΚΕ ως το κόμμα με τους πλέον πατριώτες. Ουδείς υπήρξε πατριώτης σ’ αυτόν τον τόπο. Όλοι εξυπηρέτησαν κι εξυπηρετούν συμφέροντα, στην προκειμένη περίπτωση όχι αυτά που πρεσβεύει το ΚΚΕ και γι’ αυτό αντιτίθεται.

Σημείωση: Εξαιρετική δουλειά για το Σκοπιανό έχει κάνει το blog rantar, σύνδεση του οποίου υπάρχει στο πάνω μέρος της σελίδας.

Όσοι από τα μέλη του ΕΛΑΣ παρέμειναν κλήθηκαν από τη φιλοαγγλική κυβέρνηση που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής να παραδώσουν τα όπλα, πράγμα που αρνήθηκαν και ακολούθησε σύγκρουση. Το θέμα λύθηκε προσωρινά με τη συνθήκη της Βάρκιζας, αλλά συστηματικά επεκράτησαν διωγμοί και εκτελέσεις μελών του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, με αποτέλεσμα να τεθούν τα θεμέλια του εμφυλίου πολέμου, που ταλαιπώρησε το ήδη ταλαιπωρημένο έθνος για πέντε χρόνια. Το ΚΚΕ κηρύχτηκε παράνομο, τα μέλη του είτε διέφυγαν στις ανατολικές χώρες και συνέχισαν από κει τον αγώνα των διεκδικήσεων, είτε έμειναν και υπέστησαν διώξεις, φυλακίσεις, βασανισμούς, ακόμη κι εκτελέσεις. Σημειώνω εδώ την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναδιοργανώσει το κόμμα το 1952.

Επειδή το ΚΚΕ κηρύχτηκε παράνομο έπρεπε να βρει άλλον τρόπο να εκφραστεί. Αυτό έγινε μέσω της ΕΔΑ, (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), η οποία ιδρύθηκε το 1951 και «νομιμοποίησε» κατά κάποιο τρόπο «παράνομα» μέλη του ΚΚΕ από τα οποία στελεχώθηκε. Με αυτή τη μορφή κατάφερε στις εκλογές του 1958 να πετύχει το μεγαλύτερο ποσοστό που πέτυχε ποτέ αριστερό κόμμα, περίπου 24% και να αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή η εξέλιξη ανησύχησε την τότε κυβέρνηση που φρόντισε να περιορίσει τις δραστηριότητές της ΕΔΑ με την εφαρμογή του σχεδίου «Περικλής» το οποίο προέβλεπε μεταξύ άλλων και την επέμβαση του στρατού και της αστυνομίας. Ο «Περικλής» είχε σαν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των δυνάμεών της ΕΔΑ στις εκλογές του 1961, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ως εκλογές «βίας και νοθείας».

Μέσα στη γενική αποδιοργάνωση που βρέθηκε το κόμμα κατά την αρχή της περιόδου της χούντας ήρθε και η διάσπαση να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα. Οι διαφωνίες για την ανάμειξη και τη στάση των κομουνιστικών δυνάμεων στο θέμα της χώρας μας, ήταν η αφορμή να διασπαστεί σε ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού. Αυτοί που παρέμειναν με το ΚΚΕ προσπάθησαν και συσπείρωσαν το λαό και τους φοιτητές και ξεσηκώθηκαν όλοι εναντίον του καθεστώτος με κύριο σημείο την κατάληψη του Πολυτεχνείου και τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη, της αρχής του τέλους της χούντας.

Αμέσως με τη μεταπολίτευση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε το ΚΚΕ, όπως είχε υποσχεθεί άλλωστε στο Μϊκη Θεοδωράκη, ο οποίος μεσολάβησε για την επάνοδό του στην Αθήνα, το οποίο κατέβηκε στις εκλογές μαζί με ΕΔΑ και ΚΚΕ Εσωτερικού ως «Ενωμένη Αριστερά» και πήραν το 9,5% των ψήφων.

Συνεχίζεται……