Χρόνια Πολλά!!!

Με την ευκαιρία των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, θα ήθελα με όλη την καρδιά μου να ευχηθώ σε όλον τον κόσμο υγεία και ό,τι καλύτερο επιθυμεί ο καθένας για τον ίδιο και την οικογένειά του.

Οι περίοδος αυτή είναι κατάλληλη για περισυλλογή, ανασυγκρότηση και ψυχραιμία για να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα που έπονται. Δυστυχώς η νέα χρονιά μας επιφυλάσσει πολλά και άσχημα, για τα οποία εν καιρώ θα μιλήσουμε. Δυστυχώς σε μας τους μεγαλύτερους δεν θα φέρει δώρα ο Άγιος Βασίλης από την Καισαρεία σύμφωνα με τη χριστιανική θρησκεία, (ναι αυτός ο ψηλός κι αδύνατος), ή το Β. Πόλο, σύμφωνα με δημοφιλές αναψυκτικό, (ο παχουλός ευτραφής σύμφωνα με το αμερικάνικο πρότυπο άγιος), αλλά θα έρθει ο «Άγιος Αλογοσκούφης» με άγριες διαθέσεις και σκοπό να καρπωθεί το δώρο μας, που σίγουρα δεν θα του είναι αρκετό για να καλύψει τις τρύπες των δις Ευρώ του προϋπολογισμού.
Αλλά για την ώρα ας αφήσουμε τις αρνητικές κακές σκέψεις και ας «χαρούμε» όσο μπορεί ο καθένας μας τις λίγες αυτές ημέρες οικογενειακής γαλήνης και ηρεμίας.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Ένα γελαστό απόγευμα

Εισαγωγή

Δεν θα μπορούσα να μην σχολιάσω τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, τα οποία μας έχουν αφήσει όλους άφωνους και που θυμίζουν εποχές οι οποίες νομίζαμε πως πέρασαν ανεπιστρεπτί και έχουν κάνει τη χώρα μας ρεντίκολο σε ολόκληρο τον κόσμο. Η δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου, ο τρόπος με τον οποίον λειτούργησε ο επονομαζόμενος «ράμπο» (κατ’ εμέ ρόμπα), των Εξαρχείων και η παράδοση στη συνέχεια ολόκληρης της χώρας σε ένα ανελέητο πλιάτσικο με πρωταγωνιστές αυτούς που από καιρό περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία να αντιδράσουν κατά του συστήματος, μας αναγκάζουν να αναζητήσουμε τις πιθανές αιτίες που οδήγησαν σε αυτήν την καταστροφή. Μας τρέπουν να σκεφτούμε ποιοι είναι οι συνειδητοί και ποιοι οι ασυνείδητοι αυτού του τόπου. Δεν θα μπω στη διαδικασία να περιγράψω τα γεγονότα, μιας και πολλά έχουν γραφτεί, αλλά με κάποιες σκέψεις θα επιδιώξω μια διαφορετική προσέγγιση στο θέμα, συνδιάζοντάς το με τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Τι εστί όμως συνείδηση και με ποια κριτήρια χαρακτηρίζεται κάποιος συνειδητός ή ασυνείδητος;

Συνείδηση

Η αναζήτηση της έννοιας έχει απασχολήσει επιστήμονες και φιλοσόφους από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αλλά ποτέ κανείς δεν έχει δώσει ικανοποιητική περιγραφή. Σύμφωνα με έναν ορισμό, «ως συνείδηση θεωρείται η ξεκάθαρη γνώση της ζωής, τόσο στις εξωτερικές της εκδηλώσεις, όσο και στις εσωτερικές. Είναι η ελεγμένη από όλες τις απόψεις αντίληψή μας για τις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στον άνθρωπο και στη φύση, στον άνθρωπο και στους άλλους συνανθρώπους του, για την συμπεριφορά μας στο κοινωνικό περιβάλλον, για τα πιστεύω μας».

Η συνείδησή μας δεν είναι κάτι που γεννιόμαστε μαζί του, αλλά διαμορφώνεται ανάλογα με τα ερεθίσματα και τις αρχές που λαμβάνουμε καθώς μεγαλώνουμε. Στη διαμόρφωσή της βασικό ρόλο παίζουν η οικογένεια, ο τρόπος ανατροφής μας και οι αισθήσεις με τις οποίες δεχόμαστε τα ερεθίσματα από το εξωτερικό περιβάλλον, αλλά και η προδιάθεσή μας, η οποία μεταφράζεται σε γονίδια, τα οποία κληρονομούμε από τους προγόνους μας.

Για την ψυχολογία, συνείδηση είναι η ανώτερη ψυχοπνευματική λειτουργία του ανθρώπου. Αυτή καθορίζει το χαρακτήρα του και είναι το πιστοποιητικό της προσωπικότητάς του. Όλες οι ενέργειες πρέπει να ελέγχονται από αυτήν. Στο βαθμό που η συνείδηση είναι στηριγμένη σε σωστές βάσεις, οι ενέργειες αυτές θα είναι θετικές, αν όμως η συνείδηση έχει λαθεμένες κατευθύνσεις, τότε οι συνέπειες των ενεργειών μας θα είναι αρνητικές. Έτσι, καθώς μεγαλώνουμε διαμορφώνουμε διαφορετικό χαραχτήρα. Κάποιοι από εμάς γινόμαστε καλοί, κάποιοι κακοί, κάποιοι ευαίσθητοι, κάποιοι αναίσθητοι, κάποιοι αγαπάμε τον πλησίον μας, κάποιοι δε δίνουμε δεκάρα, κάποιοι σεβόμαστε τα δικαιώματα του συνανθρώπου μας, κάποιοι καθόλου.

Κοινωνική συνείδηση

Καθώς μεγαλώνουμε μαθαίνουμε για ήθη και έθιμα, ιερά και όσια, άγραφους νόμους, κ.ά. τα οποία πολλές φορές περιορίζουν τον τρόπο συμπεριφοράς μας, καθώς το υποσυνείδητο μάς λέει πως αυτό που πάμε να κάνουμε δεν είναι σωστό. Σε πόσους όμως από εμάς συμβαίνει; Υπάρχουν συνάνθρωποί μας, οι οποίοι δεν νοιώθουν κάτι τέτοιο, που είναι ας πούμε ωμοί; Σαφώς και υπάρχουν και θα πρέπει τουλάχιστον οι ενέργειές τους να μην επηρεάζουν ή να μην εμποδίζουν τις ελευθερίες των συνανθρώπων τους. Για παράδειγμα είναι δικαίωμά μου να πιστεύω σε όποια θρησκεία θέλω και από τη στιγμή που δεν ενοχλώ κανέναν, πρέπει όλοι να το σεβαστούν. Είναι δικαίωμά μου να ανήκω σε όποια πολιτική παράταξη θέλω, αλλά και υποχρέωσή μου να σεβαστώ το αντίστοιχο δικαίωμα του συνανθρώπου μου να ανήκει κι αυτός σε διαφορετική. Θα θεωρηθεί φανατισμός ή υπέρμετρος ζήλος να τον υποχρεώσω να ασπαστεί τα δικά μου πιστεύω, πόσο μάλλον να του τα επιβάλλω με τη βία.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάποιων να μη θέλουν να ενταχθούν στους νόμους και τις αρχές του κράτους και να αντιδρούν σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την εξουσία και την επιβολή της, είναι όμως και υποχρέωσή τους να σεβαστούν τους υπόλοιπους οι οποίοι επιθυμούν να «υποταχθούν» σ’ αυτά που οι ίδιοι θεωρούν απαράδεκτα και τα πολεμούν με κάθε τρόπο. Από την άλλη το κράτος θα πρέπει να προστατεύει με το ίδιο ενδιαφέρον όλους τους πολίτες του και να τους αντιμετωπίζει ως ίσους απέναντι στους νόμους που το ίδιο θεσπίζει, διαφορετικά αφήνει περιθώρια για τη δημιουργία αντιδράσεων. Αυτό που συνέβη το Σάββατο ήταν αποτέλεσμα της άνισης αντιμετώπισης των νέων της περιοχής Εξαρχείων από τις δυνάμεις ασφαλείας. Όλοι γνωρίζουμε πως εκεί οργανώνονται οι μεγαλύτερες εξεγέρσεις όλων των αντιδράσεων κατά του συστήματος. Εκεί μαζεύονται οι λεγόμενοι κουκουλοφόροι ή αναρχικοί και καθορίζουν τον τρόπο δράσης τους εναντίον αυτού που θεωρούν «κατεστημένο», το οποίο άλλοτε είναι το εκπαιδευτικό σύστημα, άλλοτε η αστυνόμευση και άλλοτε το κεφάλαιο που κατ’ αυτούς μεταφράζεται σε καταστήματα και τράπεζες. Εκείνο που δεν είναι σίγουρο είναι κατά πόσο οι ομάδες αυτές δρουν μόνο για να εξυπηρετήσουν τα πιστεύω τους και όχι κάποιες σκοπιμότητες, γιατί δυστυχώς τα φαινόμενα απατούν.

Σαν καζάνι που βράζει

Εδώ και πολύ καιρό η οικονομική και η πολιτική κατάσταση στη χώρα μας είχε αγανακτήσει κάθε νοήμονα πολίτη. Από τη μια το Βατοπέδιο, από την άλλη η οικονομική στενότητα, η οποία σε συνδυασμό με την πολιτική απραξία έφεραν τον κόσμο στα όριά του, σε σημείο που να ψάχνει μια καλή αιτία για να αντιδράσει. Τα γεγονότα στην επέτειο του πολυτεχνείου δεν ήταν ικανά να εκτονώσουν την κατάσταση, μιας και δεν έγιναν οι «συνηθισμένες» φασαρίες. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί κάτι ποιο δυνατό. Και βρέθηκε, όταν ένας αρρωστημένος αστυνομικός, από τους πολλούς που διαθέτει η υπηρεσία, πυροβόλησε, έτσι για τον τσαμπουκά και σκότωσε ένα παιδί στη μέση του δρόμου. Γεγονότα που δεν συμβαίνουν ούτε στο τριτοκοσμικό Κονγκό, εξελίχθηκαν στην πρωτεύουσα της Ελλάδας και έκαναν το γύρο του κόσμου αφήνοντας άπαντες άφωνους! Ο εν λόγω ράμπο δυστυχώς δεν τίμησε ούτε τη στολή ούτε τα παντελόνια που φοράει, αφού δεν είχε τα κότσια να τα βάλει με κάποιον όμοιό του, αλλά προσπάθησε να παραβγεί με ένα παιδάκι, πυροβολώντας το! Πώς θα ένοιωθε άραγε, αν ως πατέρας του ανακοίνωναν πως αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε ένα από τα τρία του παιδιά; Το σκέφτηκε άραγε ποτέ αυτό, ή περιορίστηκε μόνο να πει πως κινδύνευε να μείνει ανάπηρος από ένα νεαρό παιδί που κρατούσε ένα μπουκάλι νερό στα χέρια;

Τι έχουν τα έρμα και ψοφούν…

Δυστυχώς τα σώματα ασφαλείας, αλλά κυρίως ο στρατός είναι γεμάτα από τέτοιους ανίκανους ψυχάκηδες, οι περισσότεροι εκ των οποίων χρησιμοποιώντας κάποιο πολιτικό μέσον «εξασφάλισαν» το μέλλον τους, τσαλαπατώντας το δικό μας. Ποιος από μας δεν συνάντησε «καραβανά» στο στρατό να δρα ως Μωυσής που παρέλαβε τις δέκα εντολές, (τις εντολές για τις πρωινές καθαριότητες από το λοχαγό), και να απειλεί με ό,τι μπορούσε να σκεφτεί εκείνη τη στιγμή όποιον θα τολμούσε να φέρει αντίρρηση στην εκτέλεσή τους; Νοιώθουν κάποιοι, μόνο και μόνο επειδή απολαμβάνουν τη μοναδική περίπτωση που μπορούν να επιβληθούν. Η γοητεία της εξουσίας μεθάει αυτούς τους ανθρώπους, που εκτός στολής δεν τους υπολογίζει κανένας. Ποιος δεν άκουσε Ο.Π.Υ. να λέει «θα τρέχουτε ρε, θα τρέχουτε για να μάθουτε» και ποιος δεν διαπίστωσε βασικές ελλείψεις στοιχειωδών γνώσεων σε πολλά από τα παιδιά αυτά που βρέθηκαν στις γραμμές του στρατού, μόνο και μόνο για τη σιγουριά του μισθού; Με ποια λογική προσελήφθησαν και εκπαιδεύτηκαν, ώστε να προασπίσουν να συμφέροντα της πατρίδας και να εκπαιδεύσουν και τα δικά μας παιδιά γι’ αυτό το σκοπό;

Ποιος νοιάστηκε να εξετάσει κάτω από ποιες συνθήκες όλοι αυτοί οι χαμηλόβαθμοι, αποτυχημένοι σε κάποια ανώτερη ή ανώτατη εκπαίδευση κρίθηκαν ικανοί να «υπηρετούν και να προστατεύουν»; Και πώς εγώ ως πολίτης μπορώ να τους εμπιστευθώ και να νοιώθω σιγουριά όταν βλέπω όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου; Στις μέρες μας ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας είναι γεμάτα ψυχάκηδες. Είτε γιατί αυτό που κάνουν δεν το επέλεξαν οι ίδιοι, είτε γιατί νοιώθουν πως είναι εγκλωβισμένοι σε ένα σύστημα που δεν τους εκφράζει και με το οποίο δυστυχώς θα πρέπει να συμπορευτούν στην υπόλοιπη ζωή τους.

Πολιτική συνείδηση

Δυσκολεύομαι πολύ στο πού να κατατάξω τους πολιτικούς μας, όσον αφορά το θέμα. Στους ασυνείδητους ή στους συνειδητούς; Φοβάμαι, πως κανένας χαρακτηρισμός δεν τους ταιριάζει. Θεωρητικά, η αποστολή των πολιτικών είναι γνωστή, στην πράξη όμως τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ενώ καιγόταν όλη η Ελλάδα, οι εκλεγμένοι άρχοντές μας ήταν εξαφανισμένοι. Μόνο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε διάγγελμα εκφράζοντας τη λύπη του και προτρέποντας για ήπια έκβαση των βανδαλισμών. Ο πρωθυπουργός μόλις δύο 24-ωρα μετά βγήκε κι έκανε δηλώσεις, (απ’ το σπίτι μου δεν θα βγω …..), οι δε Παυλόπουλος και Χηνοφώτης δήλωσαν «γιαλατζί» παραιτήσεις αφού ήδη γνώριζαν πως δεν θα γίνουν αποδεκτές! Τη διαφορά την έκανε ο υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, (τρομάρα του), ο οποίος βγήκε και μας κούφανε όλους, (καλύτερα να μασάς ….)! Και ο Πρωθυπουργός δεν τον έστειλε ακόμη σπίτι του! Με τέτοια στελέχη κυβερνούμαστε. Κρίμα, νόμιζα πως μόνο στο στρατό και στα σώματα ασφαλείας δέχονται διανοητικά καθυστερημένους! Μα είναι δήλωση αυτή; Υπουργός να βγει και να πει πως τον αστυνομικό τον προσέλαβε και τον εκπαίδευσε το ΠΑΣΟΚ, άρα ψάξτε εκεί τις ευθύνες! Την Παπακώστα από την άλλη, πού τη βάζετε, που δήλωσε πως πρέπει πρώτα να βρούμε σε ποιο πολιτικό χώρο άνηκε το παιδί που σκότωσε ο αστυνομικός! Δηλαδή, τι εννοούσε η βουλευτής. Μήπως, έμμεσα από τη δήλωσή της αυτή διεφάνη πως τα πολιτικά του πιστεύω ήταν αυτά που θα έκριναν αν θα ζούσε ή όχι; Κάτι τέτοιο μόνο επί χούντας ίσχυσε!

Τα λοιπά πολιτικά κόμματα τρίβουν τα χέρια τους με όλη αυτή την αναμπουμπούλα, υπολογίζοντας τα πολιτικά οφέλη που ενδέχεται να αποκομίσουν. Σύριζα και ΚΚΕ ήταν οι κύριοι οργανωτές των καταληψιών των Πανεπιστημίων και των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων και τώρα ανταλλάσουν ευθύνες για το ποιος χαϊδεύει τ’ αυτιά ποιανού!

…με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα βάζω

Η αλλαγή της ατζέντας πάντως βόλεψε άπαντες, μιας και ξεχάστηκαν προς στιγμήν τα πολιτικά σκάνδαλα που ταλάνιζαν και έστρεψαν αλλού την προσοχή μας. Οι γνωστοί – άγνωστοι, αυτόνομοι και αυτόβουλοι κουκουλοφόροι, που πριν λίγους μήνες βοήθησαν πάλι στην αλλαγή της ατζέντας Ζαχόπουλου κλπ, (ναι, αυτοί που πετάγονταν από τις γραμμές των αστυνομικών και δημιουργούσαν επεισόδια), βάζουν και τώρα ξανά το χεράκι τους και ομολογουμένως τα καταφέρνουν καλά. Μόνο κάτι τέτοιο μπορεί να σκεφτεί κανείς, βλέποντας την καλοεκπαιδευμένη και αριθμητικά ανώτερη αστυνομική δύναμη να αδυνατεί να μαντρώσει καμιά διακοσαριά ταραξίες.

Τον απλό κοσμάκη όμως ποιος τον σκέφτηκε; Ποιος θα ενδιαφερθεί για τις ζημιές που προξενήθηκαν στα κέντρα των περισσοτέρων μεγάλων πόλεων της χώρας; Ποιος θα πληρώσει για όλα αυτά; Μήπως όλοι εμείς, οι φορολογούμενοι πολίτες; Μπορεί σε λίγο να ανακοινωθεί από τον υπουργό οικονομίας επιβολή "τέλους αστυνόμευσης" σε κάποιον λογαριασμό ΔΕΚΟ!

Δημοσιογραφική συνείδηση

Οι δημοσιογράφοι κατατάσσονται από μόνοι τους στους ασυνείδητους. Είναι οι μόνοι που δεν διαθέτουν την παραμικρή ευαισθησία σε κανένα γεγονός και λειτουργούν ως «ψυχροί εκτελεστές». Παρουσιάζουν ή δημιουργούν την είδηση για την τηλεθέαση! Και επειδή δεν αντιμετωπίζουν αντικειμενικά τα σπουδαιότερα γεγονότα, αλλά πάντα σύμφωνα με τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, δημιουργούν κλίμα εκεί που δεν υπάρχει. Ως μέγιστη δημοσιογραφική επιτυχία λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί η αντιστροφή του κλίματος τους τελευταίους μήνες υπέρ του ΠΑΣΟΚ. Παρακολουθούμε έναν καταιγισμό δημοσιευμάτων – σκανδάλων, που κύριο στόχο τους έχουν την αποδυνάμωση της κυβέρνησης και ταυτόχρονα μια συνεχόμενη σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης. Είδαμε πως από 5 περίπου ποσοστιαίες μονάδες που προηγούνταν η ΝΔ έναντι του ΠΑΣΟΚ την περασμένη άνοιξη, τώρα να έπεται με αυτό το ποσοστό. Όσο όμως κι αν προσπάθησαν δεν κατάφεραν να φτιάξουν την εικόνα του Παπανδρέου, (γιατί απλούστατα δεν φτιάχνεται), αφού εξακολουθεί να υστερεί σε ικανότητα να κυβερνήσει έναντι του Καραμανλή, οπότε το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να αναγκάσουν το δεύτερο να αποχωρήσει. Έτσι, φτιάχνονται δημοσκοπήσεις κατά παραγγελία και κάπου τεχνηέντως αφήνεται να εννοηθεί πως θα είναι καλύτερα για τη ΝΔ, αν κατέβει σε εκλογές με άλλον αρχηγό! Κάτι και η «και καλά» καλλιεργούμενη αρχηγολογία με τους υποψήφιους διαδόχους, σχεδόν το χάψαμε!

Ο τρόπος προβολής των «κατορθωμάτων» των ταραξιών, καθώς και το κλίμα που είχε γενικότερα δημιουργηθεί με τη δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης, έριξαν περισσότερο λάδι στη φωτιά και βοήθησαν να διατηρηθούν μέχρι και σήμερα οι φασαρίες. Με περίσσιο ζήλο είδαμε και τα διεθνή ΜΜΕ να παρουσιάζουν με λεπτομέρειες τις εξελίξεις με συνδέσεις και ρεπορτάζ, κάτι που είχαν να κάνουν από τον καιρό των ολυμπιακών αγώνων. Δε νομίζω όλα αυτά να γίνονται τυχαία. Φαίνεται, πως ο Καραμανλής έχει μπει στο μάτι κάποιων εδώ και πολύ καιρό!

Υστερόγραφο

Ο τίτλος είναι από την ομώνυμη ελληνική ταινία των Γερμανού – Θωμόπουλου και νομίζω ταιριάζει απόλυτα στο μικρό Αλέξανδρο, ο οποίος ξεκίνησε τη βόλτα του χαμογελαστός ένα απόγευμα, για να καταλήξει νεκρός από το όπλο ενός ασυνείδητου αστυνομικού. Τα θερμά μου συλλυπητήρια. Καλό σου ταξίδι μικρέ Αλέξανδρε.

E-Mail: salonikaman@yahoo.com

KKE ...η συνέχεια

Προς έκπληξιν όσων σχολιάζουν πως τηρώ μηνιαία συχνότητα στις εμφανίσεις μου, αναρτώ σήμερα τη συνέχεια για το ΚΚΕ. Κατ’ αρχήν ευχαριστώ πολύ όλες και όλους εσάς που μου αφήσατε σχόλια. Δείχνετε με αυτόν τον τρόπο ότι το θέμα βρήκε ανταπόκριση κι ενημέρωσε σε βάθος πολλούς αναγνώστες. Επίσης να αναφέρω πως δεν ασκώ σε καμιά περίπτωση λογοκρισία στα σχόλιά σας. Η όποια καθυστέρηση οφείλεται προφανώς στους servers της Google, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα κατά περίπτωση να καθυστερούν την εμφάνιση των σχολίων σας. Αυτό φαίνεται κι απ’ το γεγονός ότι τα μηνύματά σας ήρθαν πολύ αργότερα από τη χρονική στιγμή της επίσκεψεώς σας. Ελπίζω μόνο να ήρθαν όλα!

Λίγα λόγια για το Πολυτεχνείο

Θα αποτελούσε μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, μιας και πλησιάζει η 35η επέτειος και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες δεν μπορούμε παρά να σταθούμε με θαυμασμό στα γεγονότα της εποχής εκείνης, με πρωταγωνιστές κυρίως νέους φοιτητές κι εργαζόμενους, οι οποίοι μετέτρεψαν την αγανάκτησή τους σε επανάσταση κατά του καθεστώτος, με αποτέλεσμα την αρχή του τέλους του. Βέβαια είχε προηγηθεί η κατάλληλη προεργασία που διευκόλυνε την έκβασή τους. Από τη μια η χούντα θέλησε να δείξει λίγο πιο ανθρώπινο πρόσωπο αποστρατικοποιώντας τη δομή της, με τη δημιουργία μιας πιο φιλικής κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών. Έτσι οι όποιες αντιδράσεις αντιμετωπίζονταν πιο ανεκτικά, μέχρι που το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου εξελίχθηκε σε παλλαϊκό συλλαλητήριο και σημαδεύτηκε από συλλήψεις και αναταραχές κατά το σύνηθες του καθεστώτος. Ο αγώνας γενικεύτηκε με ταραχές και διαδηλώσεις, με πρωταγωνιστές κυρίως φοιτητές και λίγους μήνες αργότερα την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Τα γεγονότα τερματίστηκαν με την επέμβαση του στρατού, συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και το θάνατο δυστυχώς 23 φοιτητών. Όλοι αντέδρασαν δυναμικά κατά της χούντας. Η διοργάνωση δεν ήταν επίτευγμα μόνο της ΚΝΕ, αλλά όλων των αγανακτισμένων νέων της χώρας, οι οποίοι έβλεπαν να καταδυναστεύεται το μέλλον τους, η προσωπική τους ζωή και ελευθερία και να ζουν υπό το καθεστώς τρομοκρατίας. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.

Τα ίδια Παντελάκη μου…

Μετά την ομαδική συμμετοχή της αριστεράς στις εκλογές του 1974 το ΚΚΕ κατεβαίνει μόνο του στις εκλογές με ΓΓ το Χαρίλαο Φλωράκη μέχρι το 1989. Τότε, με τη μορφή συνασπισμού το ΚΚΕ, η ΕΑΡ και άλλα μικρότερα αριστερά σχήματα, συμμετείχαν για πρώτη φορά σε κυβερνητικό σχήμα, (οικουμενική κυβέρνηση Τζανετάκη και αργότερα Ζολώτα). Το 1991 εν μέσω γκρίνιας και διχογνωμιών έφυγε το ΚΚΕ από στο συνασπισμό και συνέχισε με ΓΓ την κα Αλέκα Παραρήγα. Η διαμάχη αυτή στοίχισε στο κόμμα την απώλεια πολλών στελεχών, μεταξύ των οποίων και ο πρώην ΓΓ Γρηγόρης Φαράκος, καθώς και η πρόεδρος του Συνασπισμού Μαρία Δαμανάκη. Έτσι αν και το 1989 με ΓΓ το Χαρίλαο Φλωράκη έφτασε στο 13,1%, αργότερα τον ίδιο χρόνο με ΓΓ το Γρηγόρη Φαράκο το ποσοστό του μειώθηκε στο 11%. Το 1990 στο 10,3% και το 1993 με την Αλέκα Παπαρήγα βυθίστηκε στο 4,53! Έκτοτε το ΚΚΕ αγωνίζεται να ανέλθει, αλλά δυστυχώς γι’ αυτό δεν φαίνεται να αναπτύσσει τη δυναμική που χρειάζεται για να πετύχει διψήφιο ποσοστό. Τον τρόπο να πλησιάσει τον κόσμο της αριστεράς που δεν εκφράζεται από το παραδοσιακό ΚΚΕ φαίνεται να τον βρήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και αυτός έχει τα κουσούρια του, ο οποίος ξεκίνησε με ιδιαίτερη δυναμική και νεαρό επικεφαλής, που δείχνει πως έχει όραμα και μέλλον, αλλά περιορίζεται από τους πατρόνους του, γι’ αυτό και πολύ σύντομα ο κόσμος που στράφηκε προς τα κει ανασυγκροτήθηκε και αναζητά άλλον εκφραστή.

ΕΟΚ και ΝΑΤΟ…

Σύμφωνα με το πρόγραμμα και τα πιστεύω του ΚΚΕ «η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική, θεωρείται πως έχει ωριμάσει η αναγκαιότητα για μια άλλη εξουσία λαϊκή που θα προκύψει επαναστατικά και θα πραγματοποιηθεί από το ΑΑΔΜ (Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο) και θα προέρχεται από την εργατική τάξη, τη νεολαία και τις γυναίκες, στην οποία θα ηγείται το ΚΚΕ. Η εξουσία αυτή θα οργανώσει την κοινωνία και την οικονομία του κράτους κοινωνικοποιώντας τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και θα έρθει σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους διεθνείς οικονομικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ».

Αυτά είναι μεταξύ άλλων τα σύγχρονα πιστεύω του κόμματος και το κακό είναι πως υπάρχουν μερικοί οι οποίοι τα θεωρούν και εφικτά! Δεν βλέπουν και δεν παραδειγματίζονται από το γεγονός πως ούτε η ΕΣΣΔ δεν κατάφερε να αντισταθεί στην περεστρόικα, ούτε και η Κίνα η αμιγώς κομουνιστική χώρα να μην υποκλιθεί στο κεφάλαιο. Και απ’ ότι φαίνεται δεν έχασαν. Η μεν Ρωσία εξελίσσεται σε ενεργειακό κέντρο της Ευρασίας και ταυτόχρονα σε σύγχρονη καπιταλιστική υπερδύναμη, (ύστερα από την «πτώση» της αμερικανικής οικονομίας), η δε Κίνα τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης που εδώ ούτε στον ύπνο μας δεν έχουμε δει. Τώρα, πώς πιστεύουν πως θα πάμε μπροστά κοινωνικοποιώντας τα βασικά μέσα παραγωγής ή κοντράροντας διεθνείς οργανισμούς αυτό ούτε κι οι ίδιοι μπορούν να το αποδείξουν, αφού ούτε κι οι ίδιοι το πιστεύουν. Αν είναι έτσι γιατί τότε η ΓΓ του κόμματος δήλωνε σε τηλεοπτική εκπομπή παλαιότερα πως οι ΗΠΑ είναι η αγαπημένη της χώρα και γιατί έστειλε εκεί την κόρη της να σπουδάσει, (Ν. Υόρκη), κι όχι στη Μόσχα ή στο Λένινγκραντ ας πούμε! Γιατί στηρίζει τις πολυεθνικές που κατηγορεί χρησιμοποιώντας προϊόντα τους, όπως κινητά, αυτοκίνητο, (δεν θα κυκλοφορούσε ας πούμε με lada, κι ας σημαίνει στα Ρωσικά όμορφο). Άρα λοιπόν τα λόγια είναι μόνο για το λαό, κι εμείς από συναισθηματικούς λόγους και αντίδραση τα πιστεύουμε. Δεν κρίνουμε αντικειμενικά, με γνώμονα τα παγκόσμια δρώμενα, δεν φροντίζουμε για το πώς μπορούμε να συμβάλλουμε στο να εξελιχθεί η Ελλάδα, παρά μένουμε σε παγιωμένες – παγωμένες τακτικές του περασμένου αιώνα.

Απ’ τη Ρωσία με αγάπη

Δυστυχώς, όσο κι αν παλεύει το ΚΚΕ να πείσει πως είναι ο μαχητής του λαού και υπεράνω χρήματος, δυστυχώς δεν τα καταφέρνει. Το χρήμα το προσκύνησαν όλοι, ακόμη και η εκκλησία. Αν μας τα ‘λεγαν αυτά πριν από 30 χρόνια που υπήρχε σκοταδισμός και παραπληροφόρηση στην ενημέρωση, τότε μπορεί και να έπιαναν τόπο. Τώρα δυστυχώς γι’ αυτούς δεν περνάνε. Όλα τα κόμματα είχαν κι έχουν τους χρηματοδότες τους. Άλλοι περιμένουν από δύση κι άλλοι από ανατολή. Μήπως το ΚΚΕ δεν τα ‘παιρνε από τη Μόσχα μέχρι την εποχή του Γκορμπατσόφ με την κωδική ονομασία, (αν θυμάμαι καλά) «Ταμπάκο» για να εκτυπώνει τα έντυπά της και να τα χρησιμοποιεί ως έξοδα κινήσεως ή μήπως δεν χρησιμοποιούσαν φίλα προσκείμενες επιχειρήσεις είτε και δικές τους για να τα ξεπλένουν; Θέλουν μήπως να μας πουν πως αυτοί δεν έχουν σπόνσορες και επικερδείς δραστηριότητες; Κι αν είναι έτσι τότε γιατί αρνούνται επιμελώς οποιονδήποτε διαχειριστικό έλεγχο στα βιβλία τους; Αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο, (πράγμα που προσωπικά δεν πιστεύω), τότε θα γελάσει κάθε πικραμένος μ’ αυτά που θα βγουν στη φόρα. Αλλά είπαμε, πως για το θέμα όλα τα κόμματα ποιούν την νήσσαν. Κανέναν δεν βολεύει ο έλεγχος και σε κανέναν προφανώς δεν γίνεται.

Όχι έλεγχο στα οικονομικά μας

Είναι γνωστό πως ο μισθός των βουλευτών του ΚΚΕ, καθώς και τα περιουσιακά στοιχεία πολλών μελών του πηγαίνουν απ’ ευθείας στο κόμμα κι από κει παίρνει ο καθένας ποσό που αντιστοιχεί στο βασικό μισθό για να ζήσει. Οι βουλευτές του βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν συγκρίνονται με τους νεόπλουτους της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης. Αλλά πρέπει κι αυτοί να ζήσουν αξιοπρεπώς. Έτσι εμμέσως ο περιορισμός αυτός τους «σπρώχνει» να αναζητήσουν και άλλες πηγές για να καλύψουν τα κενά. Επιπλέον στα ταμεία του κόμματος εισρέουν οι κρατικές επιχορηγήσεις και οι εισπράξεις από διάφορες εκδηλώσεις, κουπόνια και τέτοια. Πέραν αυτών βέβαια υπάρχουν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του κόμματος, εκμετάλλευση ακινήτων, καθώς και φίλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι το βοηθούν να είναι το μόνο του κοινοβουλίου που δεν χρωστάει. Τι γίνονται όλα αυτά τα χρήματα κανείς δεν γνωρίζει, αφού στα οικονομικά στοιχεία που δημοσιεύονται φαίνονται μόνο οι κρατικές επιχορηγήσεις και τα έσοδα από τα κουπόνια. Τα υπόλοιπα ουδείς γνωρίζει που πηγαίνουν και το μυστήριο που καλύπτει το θέμα αφήνει το μυαλό μας να υποθέσει οτιδήποτε, όπως για παράδειγμα τη χρηματοδότηση με τα χρήματα αυτά κομμουνιστικών καθεστώτων άλλων χωρών καθ’ υπόδειξιν της Κομουνιστικής Διεθνούς, ως ανταπόδοση της χρηματοδότησης που το ίδιο ελάμβανε κατά την περίοδο που είχε κηρυχτεί παράνομο και στη μεταπολίτευση. Πάντως στο λαό δεν μοιράζονται με κανέναν τρόπο. Καμιά κοινωνική ενέργεια δεν είδαμε εκ μέρους του ΚΚΕ με σκοπό να βοηθήσει το λαό που έχει ανάγκη σ’ αυτόν το δύσκολο καιρό.

Η Τυποεκδοτική κ.ά

Το ΚΚΕ από πολύ νωρίς σκέφτηκε, (πολύ σωστά), πως θα έπρεπε να μπορεί να σταθεί οικονομικά και να μην αρκείται στη ρωσική βοήθεια και στις κρατικές επιχορηγήσεις. Έτσι ξεκίνησε με τη δημιουργία τουριστικού πρακτορείου, (lev tours), το οποίο εξειδικευόταν σε εκδρομές σε χώρες του ανατολικού μπλοκ και αργότερα ίδρυσε την εταιρεία Τυποεκδοτική ΑΕ για να τυπώνεται η εφημερίδα ριζοσπάστης, η οποία (Τυποεκδοτική) πηγαίνει πάρα πολύ καλά και τα τελευταία χρόνια, αφού συνειδητοποίησαν κι εκεί πως το χρήμα είναι υπεράνω κόμματος κι έτσι εκτός από κόκκινο τυπώνει και με «πράσινο» και με «γαλάζιο» μελάνι. Γενικά, είναι αυτή τη στιγμή ο πιο κερδοφόρος οργανισμός του κόμματος και αποτελεί τον κύριο χρηματοδότη του.

Ένας άλλος επιχειρηματίας, ο Πάνος Γερμανός, φίλα προσκείμενος στο κόμμα, κομμουνιστής στην ιδεολογία, καπιταλιστής στην πράξη, φέρεται να διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Περισσό, αφού έτυχε της πλήρους υποστήριξής του στους χειρισμούς για την πώληση της εταιρείας του στην cosmote. Η χειραγώγηση της μετοχής της εταιρείας Γερμανός μέσω off shore εταιρειών και η πώλησή της στο 150% περίπου της αξίας απέφερε πολλά επιπλέον κέρδη. Στο φαγητό συμμετείχαν όλοι, εκτός του ΠΑΣΟΚ το οποίο αφήνιασε και εξαπέλυε μύδρους για την παντελή απουσία του ΚΚΕ από την ακροαματική διαδικασία ενώπιον της επιτροπής οικονομικών της βουλής των Βουρλούμη και Μαρτιγόπουλου των ΟΤΕ και cosmote αντίστοιχα. Γιατί λοιπόν δεν πήγαν να στηρίξουν κι εδώ τα δίκια του εργάτη; Γιατί δεν φώναξαν όπως έπρεπε για αυτό το παιχνίδι που παίχτηκε κι έγινε αιτία πολλοί μικροεπενδυτές να χάσουν χρήματα; Μήπως είχαν κάποιο όφελος; Ή απλά και μόνο ήθελαν να προστατεύσουν ένα παιδί της ΚΝΕ όπως ο κος Γερμανός;

Πολιτικό συνοικέσιο

Διαπιστώνω τελευταία πως το ΚΚΕ κάνει στροφή και συμπορεύεται με το κόμμα της ΝΔ σε βαθμό που προκαλεί ερωτηματικά. Για παράδειγμα στο θέμα για το σύμφωνο συμβίωσης που έφερε η κυβέρνηση προς ψήφισιν στη βουλή, δεν έλαβε θέση, δήλωσε παρόν, με αποτέλεσμα να προσμετρηθούν οι παρόντες στους πλειονοψηφήσαντες κι έτσι το νομοσχέδιο να περάσει με εξαιρετική ευκολία. Σε άλλη περίπτωση δε, αυτή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολόγηση εισοδημάτων μοναστηριών κι εκκλησίας, το ΚΚΕ στήριξε πάλι την κυβέρνηση καταψηφίζοντάς την, κάτι που προκάλεσε εντύπωση αφού το κόμμα μόνο ως θρησκόληπτο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Μπορεί βέβαια να το έκαναν από απλή αντίδραση μόνο και μόνο επειδή ήταν πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτι σημαίνουν όλα αυτά. Βλέπουν στη ΝΔ πως οι επόμενες εκλογές θα είναι δύσκολες, αφού οι απροσάρμοστες αντιδράσεις της σε γεγονότα μείζονος σημασίας έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο λαό και θα πρέπει να ψάξουν για συνεργασία σε περίπτωση που επιθυμούν να κυβερνήσουν για τρίτη συνεχή φορά. Η μόνη περίπτωση που μπορεί να βοηθήσει είναι αυτή του ΚΚΕ, το οποίο μπορεί να εγγυηθεί ένα 10% ψήφων επιπλέον. Η συμβίωση θα είναι δύσκολη, αλλά «μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος» που λέει κι η παροιμία.

Επίλογος

Μέσα από αυτή τη σύντομη ανατομία του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας διαπιστώσαμε τον αληθινό του χαρακτήρα και αυτά για τα οποία πλέον νοιάζεται. Ποια δίκια του εργάτη, του φτωχού και του λαού μας τσαμπουνάνε. Αναμασούν την ίδια καραμέλα από τότε που ο λαός δεν είχε τη στοιχειώδη παιδεία να καταλάβει πότε τον δουλεύουν και πότε όχι. Οι καιροί αλλάζουν, ο κόσμος έχει αναπτύξει αντίληψη, καταλαβαίνει ποιος μιλάει ειλικρινά, (κανείς πολιτικός) και ποιος όχι. Το κακό είναι ότι πολλοί πωρώνονται με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε ακρότητες, συγκρούσεις, τραυματισμούς και αλληλοσκοτωμούς χωρίς λόγο, για να μείνουμε με την αγανάκτηση, όταν τα αντίπαλα στρατόπεδα που αγωνιζόμασταν τα βρίσκουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΚΚΕ που κατηγορούσε τη δεξιά, κι όχι άδικα, ότι βασάνιζε μέλη του, τώρα τη διπλαρώνει μαγειρεύοντας μελλοντική συνεργασία. Θα τρίζουν τα κόκκαλα όλων αυτών που πέθαναν σε εξορίες και φυλακές γιατί στήριξαν ανοιχτά αυτό που τώρα συμβιβάζεται, με γνώμονα τη διάκριση, την ευκαιρία στην εξουσία και την κουτάλα.

Υστερόγραφο

Μπορεί τα παραπάνω να μην είναι αρεστά σε οπαδούς και φίλους του ΚΚΕ, είναι όμως η πραγματικότητα και ως τέτοια θα πρέπει να τη δούμε. Βλέποντας την ιστορία κάθε παράταξης, καθώς και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε αν και πότε νοιάζεται για τα συμφέροντα του λαού της ή όχι. Τα παιχνίδια, οι σκοπιμότητες, τα συμφέροντα και οι πιέσεις που παίζονται γύρω από κάθε μια παράταξη ξεχωριστά έχουν άμεσο αντίκτυπο σε μας και απώτερο σκοπό τον αποπροσανατολισμό μας και την πέδηση της ευημερίας μας.

Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος

Γενικά

Πολλοί μου γράφετε να αναρτήσω επιτέλους το θέμα που υποσχέθηκα για το ΚΚΕ. Μη νομίζετε πως βρίσκομαι πάντα σε συγγραφικό οίστρο, πόσο μάλλον όταν θα πρέπει αυτά που γράφω να είναι κατά το δυνατόν αντικειμενικά και κατ’ επέκτασιν αποτέλεσμα πολύπλευρης ενημέρωσης. Επίσης με την ευκαιρία για μια ακόμη φορά να αναφέρω πως δεν είμαι δημοσιογράφος και πως τα θέματα που γράφω αποτελούν προσωπικές και κατά τη γνώμη μου αντικειμενικές απόψεις. Ενδεχομένως να μπερδευτούν και αρκετοί που θεωρούν πως εκπροσωπώ πολιτικές παρατάξεις. Έχω δηλώσει πως δεν εκπροσωπώ κανέναν, δεν είμαι ανώνυμος και πως όποιος επιθυμεί να επικοινωνήσει μαζί μου μπορεί να το κάνει μέσω e-mail.
Αιτία για να γράψω για το ΚΚΕ αποτέλεσαν από τη μια η εντύπωση που προσπαθούν να περάσουν τα στελέχη της παράταξης πως είναι η πιο φτωχή του κοινοβουλίου και η καραμέλα που αναμασούν από ιδρύσεως, περί στήριξης του εργάτη, του φτωχού και του αδικημένου και από την άλλη η στάση του κόμματος τελευταία που δείχνει πως μάλλον «γλύφει» την κυβέρνηση, (εκκλησιαστική περιουσία, σύμφωνο συμβίωσης κλπ). Αφορμή στάθηκαν δηλώσεις της Γενικής Γραμματέως του, που εμμέσως αρνιόταν οποιονδήποτε οικονομικό έλεγχο στο κόμμα. Γνωρίζουμε φυσικά πως για το θέμα υπάρχει συμφωνία κυρίων και δεν το αναφέρει ποτέ κανένας για να μην προκαλέσει, αλλά μέχρι σήμερα θεωρούσαμε πως το ΚΚΕ αποτελούσε εξαίρεση. Τα όσα θα αναφερθούν παρακάτω κάθε άλλο παρά εξαιρετέο το παρουσιάζουν.

Εισαγωγή

Τι κοινό να έχουν άραγε το ΚΚΕ, η ΓΣΕΕ και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Το ΚΚΕ σχηματίστηκε στις 17 Νοεμβρίου 1918, (ΣΕΚΕ) μια εβδομάδα μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ και ένα μήνα μετά τη γέννηση του επίτιμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Σε μια εποχή που ο λαός συνερχόταν από τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, που η εργατική τάξη και οι αγρότες αποτελούσαν το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της χώρας μας, που κυριαρχούσε η φτώχεια και η ανησυχία των πολέμων, η θεωρία του Μαρξ και του Λένιν για τον κόσμο τον πλούτο και την ανάπτυξη, η χρονική στιγμή για τη δημιουργία μιας ιδεολογίας που να προάγει τα δίκια αυτής της τάξης, σε συνδυασμό με τη μοδάτη τότε μαρξιστική ιδεολογία ήταν η καταλληλότερη. Πανευρωπαϊκά δε, το Κομουνιστικό κίνημα ήταν σε άνθηση και κέρδιζε αυτές τις ομάδες πληθυσμών, κυρίως των φτωχότερων ανατολικών χωρών. Σε αυτόν τον κόσμο απευθύνθηκε το νέο κόμμα για την εύρεση οπαδών και γι’ αυτό επέλεξε ως σήμα του το σφυροδρέπανο. Παρά τις κακές συγκυρίες, άντεξε στο πέρασμα των χρόνων και γιορτάζει φέτος τα 90στα του γενέθλια κατέχοντας το ρεκόρ του μακροβιότερου κόμματος στην ιστορία της Ελλάδας. Όμως, παρά τις αρχικές του βλέψεις, για ενενήντα ολόκληρα χρόνια, δεν κατάφερε ποτέ να προσεγγίσει όλους τους πιθανούς οπαδούς που επεδίωκε και να παίξει το ρόλο που από την αρχή ήθελε, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στην τρίτη θέση, με ποσοστά πολύ σπάνια πάνω από 10%.

Με την ίδια δύναμη που ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια, ως «η αντίδραση» στα τότε δρώμενα, εξακολουθεί να βαίνει μέχρι και σήμερα. Δυστυχώς όμως σε καμιά εποχή από αυτές που διένυσε δεν κατάφερε να πείσει την πλειοψηφία του λαού να συμπορευτεί μ’ αυτά που πρέσβευε και να συμμετάσχει μαζί του στις αντιδράσεις σε οτιδήποτε είχε να κάνει με δύση, κεφάλαιο, επιχειρηματίες και ΗΠΑ, παρά μόνο τους λίγους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του. Είπαμε, το νέο κόμμα ήταν ταγμένο στην ανατολή!

Τι ήταν αυτό όμως που εμπόδιζε τον απλό πολίτη, ο οποίος θεωρητικά θα έβρισκε σε αυτό το κίνημα έξοδο στις ανήσυχες σκέψεις του να το εμπιστευτεί; Γιατί ακόμη και σήμερα ο λαός φαίνεται να μη δίνει ιδιαίτερη σημασία στις προσδοκίες του ΚΚΕ και παραμένει καθηλωμένο σε μονοψήφιο ποσοστό; Γιατί δεν γίνεται κάτι από τη διοίκηση να ανατραπεί αυτό το κλίμα σταθεροποίησης στο 8% των ψηφοφόρων; Μήπως κούρασε; Μήπως οι ιδέες που πρεσβεύει είναι παρωχημένες; Μήπως η διοίκηση θα πρέπει να αλλάξει τακτική; Ας δούμε όμως περιληπτικά από την αρχή το θέμα και ίσως οι απαντήσεις έρθουν από μόνες τους.

Συνοπτική ιστορική αναδρομή

Το ΣΕΚΕ, (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδας), ιδρύθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1918 και μετονομάστηκε σε ΚΚΕ το 1924. Το 1922 δημιουργήθηκε η νεολαία του κόμματος (ΟΚΝΕ), η σημερινή ΚΝΕ. Η πρώτη διαμάχη και αποχώρηση στελεχών του έγινε μόλις το 1923. Η πρώτη αντίδραση ήταν αυτή κατά της μικρασιατικής εκστρατείας, επειδή το κόμμα θεώρησε πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, Αγγλίας και Γαλλίας. Δεν σκέφτηκε πως θα μπορούσε από αυτόν τον αγώνα η Ελλάδα να αποκομίσει οφέλη παίρνοντας πίσω εδάφη που παλαιότερα της ανήκαν, αλλά τάχθηκε στο πλευρό των Τούρκων(!!!) μόνο και μόνο για να μην εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της δύσης. Έτσι άρχισαν οι πρώτες διώξεις εναντίον των μελών του που προπαγάνδιζαν για την ανατροπή του βασιλιά και επεδίωκαν ειρήνευση και τερματισμό της μικρασιατικής εκστρατείας σε συνεννόηση – συμβιβασμό της Ελλάδας με την τουρκική πλευρά.

Για να μην απομονωθεί το ΚΚΕ από την Κομουνιστική Διεθνή, (ΚΔ) απεδέχθη τη θέση της για το Μακεδονικό, (προέβλεπε τη δημιουργία ανεξάρτητης ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για μελλοντική προσχώρηση στο Βουλγαρικό κράτος). Είναι σαφές ότι τα πρώτα θεμέλια για το Μακεδονικό τοποθετήθηκαν εδώ και από τότε μέχρι σήμερα το θέμα ταλανίζει το ελληνικό κράτος με τη μία ή την άλλη εκδοχή του. Άλλη μια διαμάχη λοιπόν με κίνδυνο τη διαίρεσή του ΚΚΕ, αλλά οι διαφωνούντες αυτή τη φορά συμμορφώθηκαν στο βωμό της ενότητας του κόμματος. Δόθηκε όμως άλλη μια αφορμή για διώξεις εναντίον του. Με το κραχ του 1929, εν μέσω φτώχειας και δυστυχίας, το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην οργάνωση απεργιών και το κράτος αντίστοιχα (και με νόμο αυτή τη φορά), στις διώξεις εναντίον του, (βλέπε «Ιδιώνυμο» Βενιζέλου). Αυτά και η προσπάθεια για πολιτική απεργία είχαν ως αποτέλεσμα το κόμμα να χάσει πολλούς οπαδούς και να χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, με αποτέλεσμα η απήχηση στον κόσμο να μειώνεται. Χρειάστηκε η επέμβαση της ΚΔ το 1933 για να συμφιλιωθούν οι αντιδρώντες και να ξαναβρεί την ενότητά του.

Τη μεγαλύτερη δίωξη την ένοιωσαν τα στελέχη του ΚΚΕ από το Μεταξά, ο οποίος κήρυξε παράνομο το κόμμα και συνέλαβε πάνω από χίλια μέλη του, ως αντίποινα για την προσπάθεια αποτροπής της ανόδου του στην εξουσία με το παλλαϊκό μέτωπο που το ΚΚΕ ονειρευόταν να οργανώσει. Η εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα βρήκε το γενικό γραμματέα του κόμματος Νίκο Ζαχαριάδη στη φυλακή. Από κει παρότρυνε τους Έλληνες να ενωθούν ενάντια στον κατακτητή και το ΚΚΕ προχώρησε στη δημιουργία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Στα δύο αυτά απελευθερωτικά κινήματα προσχώρησε πλήθος κόσμου και ήταν οι κυριότερες αντιστασιακές οργανώσεις που δημιούργησαν τρομερά προβλήματα στην κάθοδο των Γερμανών στην Ελλάδα. Είπαμε, οι Έλληνες μόλις δούμε τον κίνδυνο γινόμαστε μια γροθιά και τον αντιμετωπίζουμε. Όταν περάσει, τρωγόμαστε μεταξύ μας.

Λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, μέρος των μελών του ΕΛΑΣ αποσχίστηκαν και κατέφυγαν στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί εξακολούθησαν να στηρίζουν την από δεκαετίας άποψη της ΚΔ για το Μακεδονικό και δημιούργησαν το θέμα των διεκδικήσεων που μέχρι τις μέρες μας καλά κρατεί. Με τη διάλυση της χώρας και τη δημιουργία της FYROM εντάθηκαν οι εδαφικές και ιστορικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και την αμέριστη συμπαράσταση – ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεών μας. Αν και περιμέναμε, από το ΚΚΕ δεν είδαμε κάποια επίσημη ανακοίνωση που να καταδικάζει αυτές τις διεκδικήσεις. Γιατί άραγε; Μήπως κάποιοι από τους πρωτεργάτες των διεκδικήσεων αυτών υπήρξαν μέλη του ΕΛΑΣ, (τρανταχτό παράδειγμα ο σημερινός πρόεδρος της FYROM Γκρούεφσκι, ο πατέρας του οποίου κατάγεται από την Αχλάδα Φλώρινας και πολέμησε στο πλευρό της Ελλάδας το 1940. Φοβούνται μήπως εκτεθούν, ή μήπως εμμένουν στις παλαιότερες θέσεις της ΚΔ; Εις μάτην φίλα προσκείμενα μέσα κι έντυπα προσπαθούν να παρουσιάσουν το ΚΚΕ ως το κόμμα με τους πλέον πατριώτες. Ουδείς υπήρξε πατριώτης σ’ αυτόν τον τόπο. Όλοι εξυπηρέτησαν κι εξυπηρετούν συμφέροντα, στην προκειμένη περίπτωση όχι αυτά που πρεσβεύει το ΚΚΕ και γι’ αυτό αντιτίθεται.

Σημείωση: Εξαιρετική δουλειά για το Σκοπιανό έχει κάνει το blog rantar, σύνδεση του οποίου υπάρχει στο πάνω μέρος της σελίδας.

Όσοι από τα μέλη του ΕΛΑΣ παρέμειναν κλήθηκαν από τη φιλοαγγλική κυβέρνηση που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής να παραδώσουν τα όπλα, πράγμα που αρνήθηκαν και ακολούθησε σύγκρουση. Το θέμα λύθηκε προσωρινά με τη συνθήκη της Βάρκιζας, αλλά συστηματικά επεκράτησαν διωγμοί και εκτελέσεις μελών του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, με αποτέλεσμα να τεθούν τα θεμέλια του εμφυλίου πολέμου, που ταλαιπώρησε το ήδη ταλαιπωρημένο έθνος για πέντε χρόνια. Το ΚΚΕ κηρύχτηκε παράνομο, τα μέλη του είτε διέφυγαν στις ανατολικές χώρες και συνέχισαν από κει τον αγώνα των διεκδικήσεων, είτε έμειναν και υπέστησαν διώξεις, φυλακίσεις, βασανισμούς, ακόμη κι εκτελέσεις. Σημειώνω εδώ την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναδιοργανώσει το κόμμα το 1952.

Επειδή το ΚΚΕ κηρύχτηκε παράνομο έπρεπε να βρει άλλον τρόπο να εκφραστεί. Αυτό έγινε μέσω της ΕΔΑ, (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), η οποία ιδρύθηκε το 1951 και «νομιμοποίησε» κατά κάποιο τρόπο «παράνομα» μέλη του ΚΚΕ από τα οποία στελεχώθηκε. Με αυτή τη μορφή κατάφερε στις εκλογές του 1958 να πετύχει το μεγαλύτερο ποσοστό που πέτυχε ποτέ αριστερό κόμμα, περίπου 24% και να αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή η εξέλιξη ανησύχησε την τότε κυβέρνηση που φρόντισε να περιορίσει τις δραστηριότητές της ΕΔΑ με την εφαρμογή του σχεδίου «Περικλής» το οποίο προέβλεπε μεταξύ άλλων και την επέμβαση του στρατού και της αστυνομίας. Ο «Περικλής» είχε σαν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των δυνάμεών της ΕΔΑ στις εκλογές του 1961, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ως εκλογές «βίας και νοθείας».

Μέσα στη γενική αποδιοργάνωση που βρέθηκε το κόμμα κατά την αρχή της περιόδου της χούντας ήρθε και η διάσπαση να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα. Οι διαφωνίες για την ανάμειξη και τη στάση των κομουνιστικών δυνάμεων στο θέμα της χώρας μας, ήταν η αφορμή να διασπαστεί σε ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού. Αυτοί που παρέμειναν με το ΚΚΕ προσπάθησαν και συσπείρωσαν το λαό και τους φοιτητές και ξεσηκώθηκαν όλοι εναντίον του καθεστώτος με κύριο σημείο την κατάληψη του Πολυτεχνείου και τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη, της αρχής του τέλους της χούντας.

Αμέσως με τη μεταπολίτευση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε το ΚΚΕ, όπως είχε υποσχεθεί άλλωστε στο Μϊκη Θεοδωράκη, ο οποίος μεσολάβησε για την επάνοδό του στην Αθήνα, το οποίο κατέβηκε στις εκλογές μαζί με ΕΔΑ και ΚΚΕ Εσωτερικού ως «Ενωμένη Αριστερά» και πήραν το 9,5% των ψήφων.

Συνεχίζεται……

28Η Οκτωβρίου 1940

Εισαγωγή

Η περιοχή της Ελλάδας, όπως και της Κύπρου, υπήρξε ανέκαθεν ο διακαής πόθος πολλών κρατών. Στο πέρασμα των αιώνων διαπιστώνεται ξεκάθαρα η επιθυμία όλων των μεγάλων γειτονικών εθνοτήτων να κατακτήσουν τη χώρα μας. Ακόμη και σήμερα γειτονικά κράτη όπως η ΦΥΡΟΜ με τη βοήθεια των χορηγών τους μας λιμπίζονται και προπαγανδίζουν οικειοποιώντας ακόμη και την ιστορία μας, μιας και οι ίδιοι δεν έχουν, προσπαθώντας να μας παρουσιάσουν ως καταπατητές, εδώ και αιώνες «των εδαφών τους». Όλοι θέλουν να έχουν πρόσβαση προς το Αιγαίο. Φαίνεται τους εξιτάρει η ιδέα της εξόδου προς το απέραντο γαλάζιο!

Γενικά

Αν δούμε σε τι κατάσταση ήταν η ελληνική επικράτεια την εποχή του μεσοπολέμου, θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα πώς ενεπλάκη η χώρα μας στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Παρά την μακραίωνη ιστορία της, η Ελλάδα φάνταζε την εποχή εκείνη σαν ένα νέο κράτος. Συστάθηκε με την επανάσταση του 1821, και επεκτάθηκε κάπως με τους πολέμους του 1912-13. Τα νέα εδάφη που προστέθηκαν στην Ελληνική επικράτεια, καθώς και αυτά που προέκυψαν από αποξηράνσεις έπαιξαν σημαντικό ρόλο και το δίκαιο μοίρασμά τους στους παλιούς και νέους κατοίκους ήταν ένα σημαντικό κίνητρο για το νέο ξεκίνημα. Έτσι άνθησε η γεωργία και αυξήθηκε σημαντικά η πρωτογενής παραγωγή.

Ίσως ήταν η πρώτη φορά που το ελληνικό στοιχείο ήταν τόσο συσπειρωμένο και συγκεντρωμένο στα φυσικά σύνορα της χώρας και όχι απανταχού της Βαλκανικής και της Μ. Ασίας. Οι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στη χώρα μετά την ανταλλαγή πληθυσμών το 1922, (περίπου 1.5 εκατομμύριο), έπρεπε να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και μέσα από σκληρή δουλειά, φτώχεια και αρρώστιες να σηκώσουν ανάστημα, να δημιουργήσουν, να επιβιώσουν. Θέλοντας να διατηρήσουν στη μνήμη τους τις χαμένες πατρίδες, έδωσαν στις καινούργιες ονόματα των παλιών με το πρόθεμα «Νέο – Νέα». Έτσι παρατηρήθηκε το φαινόμενο σ’ όλη την Ελλάδα να δημιουργούνται πόλεις και χωριά με ονόματα όπως Νέα Καρβάλη, Νέα Χαλκηδόνα, νέα Μάκρη, νέα Σμύρνη και πολλά άλλα. Με σκληρή δουλειά λοιπόν και ενθουσιασμό, μέσα σε σύντομο ιστορικά χρονικό διάστημα, μόλις 15 ετών, αναστήθηκε στην ουσία το Ελληνικό κράτος.

Ο πόλεμος

Η είδηση του πολέμου δεν ήταν ότι πιο ευχάριστο για τους Έλληνες, οι οποίοι παρακαλούσαν να μην χτυπήσει την πόρτα μας, κάτι το οποίο βέβαια ήταν αδύνατον, μιας και ολόκληρη η Ευρώπη είχε εμπλακεί και οι εχθροπραξίες κινούντο νοτιότερα. Οι Ιταλοί θέλοντας να φανούν αρεστοί στους Γερμανούς και να μην πάθουν αυτά που έπαθαν οι Γάλλοι, και με βλέψη να αποκομίσουν οφέλη και προνόμια επί των εδαφών που θα κατακτούσαν οι δυνάμεις του άξονα, θέλησαν να βοηθήσουν το έργο του κινώντας τις δυνάμεις τους εναντίον της Ελλάδας. Η Αγγλία που τότε είχε ιδιαίτερη επιρροή στη χώρα δεν ήταν αρεστή σε κανέναν από τους δύο, οπότε αν η Ιταλία κατακτούσε τη χώρα μας θα έβγαζε την πρώτη εντελώς από το παιχνίδι της Μεσογείου και θα ανέβαζε τη δεύτερη στα μάτια του Χίτλερ. Αν ήθελαν οι Άγγλοι να εξακολουθήσουν να παίζουν κάποιο ρόλο, θα έπρεπε να μετακινηθούν προς την Αίγυπτο που ήταν αποικία τους, όπως άλλωστε κι έκαναν.

Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες

Όποια κι αν ήταν η εξέλιξη πάντως, αυτό που είχε συμφωνηθεί από τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας, ήταν η με κάθε τρόπο αντίσταση κατά του εισβολέα. Ο πατριωτισμός που είχε κυριεύσει τους Έλληνες και η απόφαση να διατηρήσουν με κάθε τίμημα αυτά που με κόπους κατάφεραν να δημιουργήσουν τη δεκαετία που πέρασε, τους έκανε να πολεμήσουν με σθένος για την πατρίδα. Έτσι βλέπουμε για πρώτη φορά ίσως τους φαντάρους μας να φεύγουν για το μέτωπο με χαμόγελο και αυτοπεποίθηση. Από την άλλη μεριά το κράτος μπόρεσε να ετοιμαστεί για την επικείμενη αναμέτρηση, κάτι που φάνηκε από την έκβαση του αγώνα τον πρώτο καιρό. Με την κήρυξη του πολέμου συγκεντρώθηκαν αμέσως ελληνικές δυνάμεις και ο αγώνας από τις πρώτες μέρες έγερνε σαφώς προς το μέρος μας. Οι Ιταλοί υπερεκτίμησαν εαυτούς και έπαθαν φοβερή καταστροφή στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας. Οι καιρικές συνθήκες ήταν επίσης με το μέρος μας. Οι βροχές και οι λασπώδεις περιοχές καθυστέρησαν τους αλπινιστές και τα μηχανοκίνητα τάγματα των Ιταλών με αποτέλεσμα οι ελληνικές δυνάμεις να έχουν το χρόνο να συνταχθούν και να τις αντιμετωπίσουν έγκαιρα. Ο λαός με τον οποίον τα έβαλαν ήταν αποφασισμένος να τα παίξει όλα για όλα. Γι’ αυτό σύσσωμοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, καθένας με το δικό του τρόπο πολέμησαν το ίδιο επάξια στην πρώτη γραμμή και στα μετόπισθεν, επαληθεύοντας πλήρως τη ρήση (Τσόρτσιλ), ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες! Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τη συνδρομή της Σοφίας Βέμπο στον αγώνα, με τα τραγούδια της που ακόμη και σήμερα ακούγονται με το ίδιο ενδιαφέρον.

Προδοσία

Όπως βέβαια σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, έτσι κι εδώ η διοίκηση δεν μπόρεσε να κρατήσει αυτό που οι στρατιώτες πετύχαιναν στα βάθη της Αλβανίας. Με την παρακίνηση των Άγγλων που είχαν συμφέροντα στη χώρα και επιτηρούσαν κατά κάποιο τρόπο το παλάτι και την αντίληψη που πέρασαν στους Έλληνες κυβερνώντες περί δημιουργίας ενός βαλκανικού μετώπου ενάντια στη Γερμανία, οι δυνάμεις μας απλώθηκαν σε όλο το μήκος των βορείων συνόρων της χώρας, ευελπιστώντας πως Βούλγαροι και Γιουγκοσλάβοι θα ενωθούν μαζί τους ενάντια στον άξονα. Αντ’ αυτού όμως οι μεν πρώτοι συνθηκολόγησαν με τον Χίτλερ, οι δε δεύτεροι δεν μπόρεσαν να φέρουν ιδιαίτερη αντίσταση, με αποτέλεσμα οι Γερμανοί να μπορέσουν να διεισδύσουν εύκολα στη χώρα μας και να φτάσουν πίσω από τις γραμμές της ελληνικής άμυνας.

Ο ενθουσιασμός με τον οποίον ξεκίνησαν οι φαντάροι μας την άμυνα στο μέτωπο έγινε αγανάκτηση όταν οι ίδιοι οι επικεφαλείς τους, που τους οδήγησαν σε νίκες, συνθηκολόγησαν με τους Γερμανούς. Και δεν φτάνει που παραδόθηκαν, προσφέρθηκαν κιόλας, (Τσολάκογλου, Ιωάννης Ράλλης πατέρας του Γεώργιου), να αναλάβουν τη διοίκηση και να διευκολύνουν την εφαρμογή των κατασταλτικών μέτρων του κατακτητή, προκαλώντας έντονη αγανάκτηση στους πολίτες. Οι Ιταλοί από κυνηγημένοι που ήταν ανέλαβαν εποπτικό ρόλο στην Αθήνα, οι Βούλγαροι από συμπολεμιστές που θα γινόταν ενάντια στον άξονα έγιναν διαχειριστές περιοχών στη Μακεδονία και τη Θράκη και οι σύμμαχοι Άγγλοι μαζί με την Ελληνική διοίκηση ανέβηκαν στα πλοία και έφυγαν για Κάιρο, για να επιστρέψουν με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών το 1944.

Η μάχη της Κρήτης

Τα γεγονότα στην περίοδο της κατοχής είναι λίγο πολύ γνωστά. Πείνα, δυστυχία και φτώχεια, με την αδυσώπητη ελπίδα για λευτεριά, έδιναν δύναμη στους Έλληνες να αντιστέκονται σθεναρά και να δημιουργούν όλο και περισσότερα προβλήματα στον κατακτητή. Ξεχωριστή θέση στα γεγονότα της εποχής αποτελεί η μάχη της Κρήτης, (γνωστή και σαν επιχείρηση Ερμής), κατά την οποία όπως και σε παλαιότερη ανάρτηση ανέφερα ήταν η μοναδική φορά στη διάρκεια του πολέμου, στην οποία χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα ρίψη αλεξιπτωτιστών. Οι απώλειες του άξονα ήταν τεράστιες, καθώς και η οργή του στο λαό του νησιού, όταν τελικά το κατέκτησε. Εκεί παίχτηκε και ο επίλογος της στήριξης της Βρετανικής βοήθειας στην Ελλάδα, όχι βέβαια γιατί μας αγαπούσαν, αλλά γιατί με βάση την Κρήτη η αεροπορία της μπορούσε να πλήξει από τις πετρελαιοπηγές της Ρουμανίας, μέχρι τη Μ. Ανατολή. Από την άλλη ο έλεγχος του νησιού ήταν προϋπόθεση για τον ανεφοδιασμό των δυνάμεων του άξονα, καθώς και ασφάλεια για την έκβαση των σχεδίων του, αφού δεν θα υπήρχε τριγύρω κάποια απειλή. Η επιχείρηση άρχισε το Μάιο του 1941 και λίγες εβδομάδες μετά το νησί πέρασε στα χέρια των Γερμανών.

Αμέσως μετά τη μάχη της Κρήτης άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τις δυνάμεις του άξονα. Οι δυνάμεις που αναλώθηκαν, καθώς και το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε για την κατάληψή της, καθυστέρησαν για πάνω από ένα μήνα την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, της εισβολής στη Ρωσία, με αποτέλεσμα να μην προλάβουν πριν την έλευση του χειμώνα να λυγίσουν τις δυνάμεις της. Έτσι καθηλώθηκαν, αποδεκατίστηκαν και έδωσαν τη δυνατότητα σε αμερικανούς και άγγλους να επιχειρήσουν την απόβαση της Νορμανδίας, που τελικά αντέστρεψε το κλίμα και έγειρε την πλάστιγγα υπέρ των αμυνόμενων.

Εθνική αντίσταση

Σημαντικότατο ρόλο στην έκβαση του αγώνα έπαιξε η εθνική αντίσταση. Η ιστορία μας διδάσκει πως συσπειρωνόμαστε όταν βλέπουμε τον κίνδυνο, παραμερίζοντας τις όποιες μεταξύ μας διαφορές και τον αντιμετωπίζουμε σαν μια γροθιά. Όταν όμως περάσει το κακό τότε τρωγόμαστε μεταξύ μας. Έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση με κύριο αντιδραστικό στοιχείο το ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ, (Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός), αν και υπήρχαν βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αντιθέσεις με την κυβέρνηση Μεταξά – παλατιού, η συσπείρωση ήταν πρωτοφανής. Προς το μέσον της κατοχής ο ΕΛΑΣ ήταν η μόνη δυνατή αντιστασιακή παράταξη, την οποία εκτιμούσαν όλοι οι κάτοικοι της σκλαβωμένης Ελλάδας και άρχισαν να φοβούνται οι υπόλοιποι, (Άγγλοι, ΕΔΕΣ). Βαθιά στο ορίζοντα άρχισαν σιγά – σιγά να φαίνονται τα σύννεφα του εμφυλίου.

Ο εμφύλιος

Το τέλος του πολέμου και η αποχώρηση των Γερμανών στις 12 Οκτωβρίου του 1944 γέμισε φυσικά με χαρά όλους τους Έλληνες, μα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τότε τα δεινά που θα ακολουθούσαν. Ο ΕΛΑΣ από τη μια και το παλάτι από την άλλη, άρχισαν ένα 5-ετές αιματοκύλισμα, το οποίο στοίχισε όχι μόνο σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και βύθισε για πολλά χρόνια την οικονομία της χώρας, αφού όλα τα κεφάλαια που ήρθαν από το σχέδιο Marshal αναλώθηκαν σ’ αυτόν τον αγώνα. Έτσι τη στιγμή που η υπόλοιπη Ευρώπη ανέκαμπτε και δημιουργούσε τις προϋποθέσεις και τις βάσεις για βαριά βιομηχανία και επενδύσεις, εμείς εδώ κυνηγούσαμε τους κομουνιστές στα βουνά, συντηρούσαμε τις κυβερνήσεις που άλλαζαν κάθε τρεις και λίγο και χτίζαμε παλάτια για τους βασιλιάδες μας.

Επίλογος

Διαπιστώνεται για άλλη μια φορά πως η ιστορία δεν μας έχει συνετίσει αρκετά, ώστε να μην επαναλαμβάνουμε λάθη καταστροφικά για τον τόπο. Οι κυβερνώντες φέρουν ακέραια την ευθύνη της διατήρησης της ιστορικής κληρονομιάς μας που είναι η πιο πλούσια από όλες τις χώρες της Ευρώπης και όχι να την διαστρεβλώνουν εσκεμμένα, στα μαθητικά βιβλία!

Όσο για το ρόλο των πολιτικών δυνάμεων και κυρίως του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του πολέμου, επιφυλάσσομαι όπως έχω και παλαιότερα ανακοινώσει να αναφερθώ σε μελλοντική ανάρτηση. Δεν σας φαίνεται περίεργο που μέχρι και σήμερα το ΚΚΕ αποφεύγει συστηματικά να πάρει θέση για το Σκοπιανό; Μήπως με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί, (ανεπιτυχώς) να καλύψει τα αποσχισθέντα μέλη του ΕΛΑΣ που κατέφυγαν στην τότε Γιουγκοσλαβία, κυνηγημένα, λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Ελλάδα; Μήπως ήταν αυτοί, (ακόμη και ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού της ΦΥΡΟΜ, Νικόλαος Γρούιος από την Αχλάδα Φλώρινας), που άλλαξαν τα επίθετά τους βάζοντας σλαβική κατάληξη, (Γρούιος – Γκρούεφσκι, κ.ά.) και προπαγάνδισαν υπέρ της οικειοποίησης ελληνικών εδαφών; Μήπως η συνεχιζόμενη ακόμη και σήμερα προπαγάνδα των Σκοπιανών έχει ρίζες σ’ αυτήν των καταγόμενων από την Ελλάδα προγόνων τους;

Υστερόγραφο

Πολλοί αναγνώστες των άρθρων που αναρτώ μου αναφέρουν πως είδαν αυτούσια τα γραφόμενά μου σε σελίδα μεγάλης αριστερής εφημερίδας. Δεν έχω αντίρρηση στην με όποιον τρόπο αναπαραγωγή των γραφόμενών μου, αλλά στην περίπτωση που γίνεται σε κάποιο έντυπο με σκοπό το κέρδος, αν μη τι άλλο θα ήθελα να αναφέρεται η πηγή.

Ευχαριστώ.

Σαν Σήμερα

Πέρασε ένας χρόνος από την ανανέωση της λαϊκής εντολής στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Καραμανλή για 2η τετραετία. Αυτό που έπεισε το λαό περισσότερο ήταν η υπόσχεση για άπλετο φως σε όλα τα μήκη και πλάτη της διαφθοράς, για τη συνέχιση της σεμνής και ταπεινής διαγωγής των στελεχών της κυβέρνησης και οι δεσμεύσεις για τη στήριξη των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων. Τώρα πόσα και ποια απ’ αυτά έγιναν σ’ αυτό το διάστημα και πόσα θα γίνουν στο χρόνο που απομένει μέχρι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Το σημαντικότερο ρόλο σε αυτή τη νίκη έπαιξε βέβαια η ανύπαρκτη αντιπολίτευση, η οποία φάνηκε να μην μπορεί να πείσει σε τίποτα το εκλογικό σώμα. Το ΠΑΣΟΚ με την οκνηρή παρουσία και τα κόμματα της αριστεράς με την καραμέλα που αναμασούν εδώ και δεκαετίες, δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν μέρος της πίτας, με αποτέλεσμα να παραμείνουμε στα ίδια.

Στο χρόνο αυτό που πέρασε διαπιστώσαμε μια πληθώρα σοβαρών παραπτωμάτων από στελέχη της κυβέρνησης και όχι μόνο, σε σημείο που να προκαλούν ακόμη και σ’ αυτούς τους ίδιους αγανάκτηση. Τα βασικότερα έχουν να κάνουν με τον προκλητικό πλουτισμό υπουργών και αφανών στελεχών, με εμπλοκή κυβερνητικών παραγόντων σε σκάνδαλα και τη διατήρηση πελατειακής σχέσης μεταξύ επιχειρηματιών και κυβέρνησης. Παλαιότερα, έπεφτε και κάνα κεφάλι, έτσι για το θεαθήναι, τώρα όμως έχουν βγάλει την καπιστράνα! Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, όταν τους δοθεί η ευκαιρία τ’ αρπάζουν. Αυτός είναι και ο απώτερος σκοπός των εμπλεκομένων με την πολιτική, να εκλεγούν για να έχουν πρόσβαση στον κορβανά και να αυξήσουν την περιουσία τους.

Από τα «κουφά» πόθεν έσχες ορισμένων φαίνεται ότι προσπαθούν να μας δουλέψουν ψιλό γαζί, μιας και όπως προκύπτει τα πιο πολλά εισοδήματα οι πολιτικοί τα χρησιμοποιούν για να καλύψουν τεκμήρια διαβίωσης και αιτιολόγηση αγορών ακινήτων. Προσωπικά έξοδα δεν έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν τρώνε, δεν διασκεδάζουν, δεν ντύνονται, δεν πάνε διακοπές, οικογενειακά έξοδα δεν έχουν; Εκτός αν όλα αυτά είναι ευγενική προσφορά των χορηγών τους. Κάτι τέτοια βλέπω και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Πολλά λοιπόν ακούστηκαν, πολλά ειπώθηκαν και αναλύθηκαν σε ενημερωτικές εκπομπές στα ΜΜΕ, σχετικά με το θέμα, εγώ απλά σημείωσα τα ποιο σπουδαία, τα οποία κατά τη γνώμη μου έχριζαν άμεσης λήψης μέτρων.

Θόδωρος Ρουσόπουλος

Κανονικά δεν θα έπρεπε η σύζυγος του υπουργού τύπου να εργάζεται ως παρουσιάστρια ειδήσεων σε ιδιωτικό κανάλι, γιατί όσο και θέλει να είναι αντικειμενική, η θέση της και μόνο προκαλεί εντυπώσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις την παρατηρήσαμε να επαινεί το έργο της κυβέρνησης και σε κάποιες άλλες να αφήνει να διαρρεύσουν ειδήσεις. Αίσθηση επίσης προκαλεί το γεγονός της δυνατότητας του ζεύγους Ρουσόπουλου να χτίζει κάθε χρόνο από ένα σχεδόν σπίτι. Και δεν μιλάμε για δυάρι, ή τριάρι, μιλάμε για οικοδομές άνω των 200 τ.μ. πλήρως εξοπλισμένες με πισίνες, προσωπικό συντήρησης κ.λπ. Δυστυχώς αδυνατώ, όσο και να θέλω να πιστέψω πως αυτά έγιναν από τα εισοδήματά τους, ή από τα δάνεια που συνήψαν. Πολλοί βέβαια συνδέουν τον κύριο Ρουσόπουλο με τον Εφραιμ της μονής Βατοπαιδίου και αφήνουν αιχμές για παράνομες δοσοληψίες. Σε πολλές περιπτώσεις τα δάνεια είναι ο καλύτερος τρόπος για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος με μόνο τίμημα το επιτόκιο της τράπεζας, που φυσικά προσαρμόζεται ανάλογα με τον πελάτη. Διαφορετική θα είναι η συμφωνία ας πούμε στην περίπτωση υπουργού κυβέρνησης, από ότι ενός κοινού μισθωτού.

Βασίλης Μαγγίνας

Ο υπουργός που έγινε αιτία πολλών συζητήσεων και ατελείωτων σχολιασμών στα κανάλια με τους ανασφάλιστους εργαζόμενους και το αναψυκτήριο – έπαυλη, με το μαντρότοιχο και τα συρματοπλέγματα τύπου στρατιωτικής περίφραξης. Μέχρι και ανέκδοτα βγήκαν προς τιμήν του. Αυτός ο φιλάνθρωπος πολιτικός, που φιλοξενούσε ζεύγος ινδών στο αναψυκτήριό του στο Κορωπί, οι οποίοι δεν μπορούσαν να εξασφαλίσουν στέγη γι’ αυτούς και τα τρία τους παιδιά, ένα εκ των οποίων παρουσίαζε πρόβλημα υγείας και που δούλευαν έτσι από ευγνωμοσύνη στον οικοδεσπότη τους χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, μας παρουσιάστηκε ως μέγας ευεργέτης και υποστηρικτής των μεταναστών και αδυνάτων. Αν πιάσει κάποιον η επιθεώρηση εργασίας να έχει ανασφάλιστους εργαζόμενους θα τον σκίσει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τι έκανε; Απολύτως τίποτα. Το παράξενο όμως στην υπόθεση είναι πως οι όποιες εξηγήσεις έδινε ο υπουργός, τύγχαναν της άμεσης κάλυψης από την Κυβέρνηση. Τον θεωρούσαν εκ των πραγμάτων αξιόπιστο πρόσωπο, κι έτσι δεν δίστασαν να πιστέψουν πως ακόμη και ο γάιδαρος πετάει!

Κυριάκος Μητσοτάκης

Ο άνθρωπος που εξόπλισε τα γραφεία του με χρήματα και προϊόντα που του χάρισε η Siemens! Μα αν ήθελε να είναι σωστός, θα έπρεπε μόνο και μόνο στο άκουσμα της λέξης δωρεά να αρνηθεί, γιατί ως έξυπνος πολιτικός θα έπρεπε να καταλάβει πως αυτή η δωρεά αποσκοπεί ή στη μελλοντική χρήση του σε κάποια εξυπηρέτηση της εταιρείας, ή στη σιωπή του σε περίπτωση που ξεσκεπαστούν σκάνδαλα και παρατυπίες της.

Μιχάλης Λιάπης

Ο άνθρωπος που ταξίδεψε ιδία δαπάνη με το γιο του στη Γερμανία να δει ποδοσφαιρικό αγώνα και όχι με χρήματα της Siemens. Αν αυτό ακούγεται κουφό, το επόμενο για το κτίσμα στη Μύκονο πώς να χαρακτηρισθεί; Δεν του έφτανε το ένα που διέθετε, ήθελε και δεύτερο οικόπεδο στο Μπλιντρί ή αλλιώς super paradise, εκτάσεως πάνω από πέντε στρέμματα, τα οποία κόστισαν κάτι λιγότερο από 190.000 ευρώ. Για όσους γνωρίζουν η τιμή αυτή αποτελεί μοναδική επενδυτική ευκαιρία. Σίγουρα και η έπαυλις των 300 περίπου τετραγωνικών μέτρων που έκτισε για τις ανάγκες των διακοπών του θα έγινε με παρόμοια κοστολόγια. Το δεύτερο οικόπεδο τι θα το κάνει άραγε;

Σάββας Τσιτουρίδης

Ο Σερραίος πολιτικός για άλλη μια φορά έδειξε τη δυναμική που έχει αναπτύξει στα πεδία της διαπλοκής. Ξεκίνησε με τη μεταγραφή του γιου του από την Κρήτη στην Αθήνα, που πέρασε κάπως στο ντούκου, αν και παραιτήθηκε. Εν συνεχεία ήρθε η εμπλοκή του στο σκάνδαλο της ΜΕΒΓΑΛ, κάτι που ακούστηκε και συζητήθηκε αρκετά, μαζί με τους γαλάζιους κουμπάρους - μπουμπούκια, Αναγνωστόπουλο, Αδαμόπουλο και Κωνσταντινίδη. Αν και δεν είναι πλέον στην κυβέρνηση, ωστόσο φαίνεται να εμπλέκεται και στο σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου με ιδιόχειρο σημείωμα για ευνοϊκή αντιμετώπιση του αιτήματός της για την ανταλλαγή των επίμαχων εκτάσεων, κάτι που ο ίδιος φυσικά το αρνείται.

Ζαχοπουλιάδα

Ξεχειμωνιάσαμε σχεδόν με αυτήν την υπόθεση, αφού μονοπώλησε επί τρεις περίπου μήνες τους τίτλους των δελτίων ειδήσεων, τις διάφορες τηλεοπτικές συζητήσεις και τις εφημερίδες. Μου θυμίζει κάτι από την ταινία «all the president’s men». Οι υπερεξουσίες που δόθηκαν στον εν λόγω γραμματέα του υπουργείου πολιτισμού, η δράση του εκεί μέσα ως ο «αρχηγός», σε σημείο που να μην υπολογίζει κανέναν και η δυνατότητά του να μοιράζει αθρόα τα κονδύλια του υπουργείου σε ημέτερους συλλόγους, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, τόσο εκ μέρους του υφυπουργού κου Τατούλη, όσο και σε όλους όσους είχαν άμεση επαφή μαζί του. Το χειρότερο είναι πως ότι έπραττε το έκανε πάντα με την κάλυψη της κυβέρνησης, κι έτσι δεν υπολόγιζε κανέναν! Ήταν ο δερβέναγας του υπουργείου! Είχε όμως και αδυναμίες, τις οποίες πολύ σωστά εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι για να τον φάνε. Του άρεσε ο ποδόγυρος. Έτσι του σέρβιραν την 35χρονη κα Τσέκου και σήμανε άδοξα το τέλος της θητείας του. Τώρα κανείς δεν γνωρίζει τίποτα, όλοι την έβγαλαν στον αφρό κι εμείς το ‘χουμε ξεχάσει το θέμα.

Υποκλοπές - vodafone

Δεν θα αναλύσω το θέμα της κινητής τηλεφωνίας και του ρόλου που παίζει στην «παγκόσμια ειρήνη» μέσω της δυνατότητας παρακολουθήσεων που παρέχει, θα μείνω μόνο στο γεγονός ότι παρακολουθούσαν ακόμη και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Αν αυτό δεν στάθηκε αρκετό για να κάτσει η εν λόγω εταιρεία στο σκαμνί, σκεφτείτε τι υπόβαθρο και πλάτες έχει! Μας είπαν να κάνουμε την παλαβή και αυτό πράξαμε. Ένοχοι πάντως δεν προέκυψαν από την ανάκριση, αφού ο ανακριτής κος Πετρόπουλος που χρεώθηκε την υπόθεση δεν απέδωσε ευθύνες, πράγμα που σημαίνει είτε πως η διαδικασία ήταν υπαγορευμένη είτε πως τα τηλέφωνα παρακολουθούντο από μόνα τους! Ο καθένας μας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.

Γερμανός – Cosmote

Αυτή είναι παλιά υπόθεση, από το 2006, απλά είναι στην επικαιρότητα, αφού μέσα στο 2008 συζητήθηκε η ποινική πλευρά του θέματος της χειραγώγησης μετοχών της Γερμανός πριν την εξαγορά της από την Cosmote. Υπενθυμίζω πως και δω έπαιξε σημαντικό ρόλο ο κουμπάρος Βουρλούμης ως πρόεδρος της ΟΤΕ, αλλά και ο κος Πιλάβιος πρόεδρος της επιτροπής κεφαλαιαγοράς, (φιλαράκι του υπουργού οικονομίας), ο οποίος παρακώλυε την έκβαση της υπόθεσης. Εντύπωση δε προκαλεί η στάση του ΚΚΕ, αφού δεν αντέδρασε όπως συνήθως αντιδράει όταν πρόκειται για τέτοιου είδους σκάνδαλα, αλλά τήρησε μια χαλαρή στάση, λόγω του συντρόφου Πάνου Γερμανού, ο οποίος τόσα έχει προσφέρει στο κόμμα. Αλλά για το ΚΚΕ και τη διαγωγή του, όσον αφορά τα οικονομικά του επιφυλάσσομαι να αναφερθώ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Για την ιστορία θα πω ότι τον Ιούλιο ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος κατά των κυρίων Βουρλούμη και Γερμανού, καθώς και προσώπων των δύο εταιρειών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην υπόθεση, όπως επίσης και της τράπεζας που κινούσε τα νήματα.

Σκάνδαλο Siemens

Η εν λόγω εταιρεία είναι στενά συνυφασμένη με τη σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους, αφούι μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο καθιερώθηκε ως η κύρια προμηθεύτρια εταιρεία ηλεκτρολογικού και ηλεκτρονικού υλικού απαραίτητου για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Η ανάμειξή της λοιπόν με πολιτικά πρόσωπα ήταν αναπόφευκτη και αναμενόμενη. Μόνο που στην αρχή η όρεξη των προσώπων αυτών ήταν μειωμένη. Επειδή ως γνωστόν τρώγοντας έρχεται η όρεξη τα τελευταία 15 χρόνια είχε καθιερωθεί ένα αδυσώπητο αλισβερίσι μεταξύ πολιτικών προσώπων και εταιρείας, εις βάρος φυσικά του προϋπολογισμού κάθε έργου και κατ’ επέκτασιν της οικονομίας του κράτους. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να γίνονται πρώτα οι συμφωνίες για τη μοιρασιά κι έπειτα οι συμβάσεις για το έργο! Κάποιοι στη Γερμανία ξεσκέπασαν την υπόθεση και μετά από επανειλημμένες συστάσεις των γερμανικών αρχών, έγιναν και οι αποκαλύψεις στην Ελλάδα. Τώρα, αν θα έχουμε εξελίξεις, ή αν θαφτεί κι αυτό το θέμα, θα το δούμε στην πορεία.

Βουλγαράκης – μονή βατοπεδίου

Με τη χάρη του Θεού και τη δύναμη του Ευρώ, ο κορυφαίος πολιτικός της κυβέρνησης φαίνεται πως έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην υπόθεση ανταλλαγής γαιών μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της εν λόγω μονής. Ανταλλαγές με το αζημίωτο προφανώς, αφού η σύζυγός του έκανε τα συμβόλαια και ως εκ τούτου απεκόμισε οφέλη από τα δικαιώματα, αλλά και από τη διαμεσολάβηση του ιδίου σε θέματα αποφασιστικής σημασίας για την υπόθεση. Δεν ήταν βέβαια μόνος του, υπήρχε ολόκληρη οργάνωση πίσω του με συμμέτοχους άλλους πολιτικούς, εργολάβους, παράγοντες της τοπικής κοινωνίας, εκτιμητές, μεσίτες, μέχρι και στον τομέα των γνωμοδοτήσεων για την ανταλλαγή έφτανε η χάρη τους. Η υπόθεση όμως του στοίχησε την απόλυσή του από την κυβέρνηση, παρά τις στενές σχέσεις του με τον Πρωθυπουργό και παρά την μακρά πολιτική του καριέρα. Προφανώς δεν περίμενε να αποχωρήσει με τέτοιο τρόπο, ρεζιλεμένος στην κοινή γνώμη, και δεν ήταν ο μόνος, μιας και ο κος Αντώναρος μέχρι το τέλος διέδιδε πως δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Το κορυφαίο ρόλο στην υπόθεση βέβαια έπαιξε ο κύπριος ηγούμενος Εφραίμ, ο οποίος ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι πέραν της μοναχικής ζωή, δεν τον χαλάνε και μερικά εκατομμύρια ευρώ, (41 έχουν ήδη δεσμευτεί, σκεφτείτε πόσα υπάρχουν ακόμη). Κι ύστερα έχουν το θράσος να ζητούν τον οβολό μας για την αποπεράτωση των ναών και υπέρ των πτωχών. Σιγά μην τα δώσουμε σ’ αυτούς να τα μοιράσουν! Καλύτερα να τα δώσουμε απ’ ευθείας σε όσους νομίζουμε πως έχουν ανάγκη. Υπάρχουν σαφώς και οι ιεράρχες που είναι αφοσιωμένοι στο έργο του Θεού και δεν είναι λίγοι, αλλά από κάτι τέτοιες «μαϊμούδες» σαν τον Εφραίμ χαλάει η όλη εικόνα. Κάποτε έγραφα για τις «Μοναστηριακές δοσοληψίες» σχετικά με τις διεκδικήσεις των μονών του Αγίου όρους. Να που τώρα εκδηλώνονται όλο και περισσότερες και προβάλουν διεκδικήσεις σε περιοχές φιλέτα. Αυτό είναι το έργο στο οποίο είναι ταγμένοι;

Υστερόγραφο

Ξέρω, πάλι θα μου πείτε ότι γράφω μόνο τα αρνητικά. Προσωπικά αν δω τα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα της κυβέρνησης και τη δυνατότητα που είχα πριν ένα χρόνο με τα εισοδήματά μου να ζω και τα συγκρίνω μ’ αυτά που βιώνω φέτος, δεν βρίσκω να άλλαξε κάτι προς το θετικό. Γιατί όπως και να το κάνουμε τα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα έχουν άμεσο αντίκτυπο στο λαό και από αυτά κρίνει. Τα υπόλοιπα τ’ ακούει βερεσέ. Αν θέλει πάντως κάποιος να ακούει θετικά σχόλια ας γυρίσει στα κρατικά κανάλια. Εκεί όλα παρουσιάζονται ρόδινα.

11η Σεπτεμβρίου 2001

Η μέρα που άλλαξε τον κόσμο

7 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το διπλό κτύπημα στο παγκόσμιο κέντρο εμπορίου της Νέας Υόρκης ή αλλιώς world trade center, (WTC) ή ground zero. Οι δίδυμοι πύργοι των 110 ορόφων έκαστος, σήμα κατατεθέν της Ν. Υόρκης, αυτοί που από μακριά σχηματίζουν έτσι όπως στέκονται τον αριθμό 11, έπεσαν από ένα κτύπημα που έκτοτε προκάλεσε έντονες αναταράξεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, με κύριες αυτές των πολέμων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και του περιορισμού των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου στο βωμό του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για το θέμα, καθώς επίσης και αμέτρητες ώρες ντοκιμαντέρ παίχτηκαν στα ΜΜΕ, στην προσπάθεια να αναλυθεί πώς κατάφεραν οι τρομοκράτες να «κλέψουν» 4 αεροπλάνα με 266 επιβάτες και να τα οδηγήσουν εκεί που τα οδήγησαν χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι. Η ουσία πάντως είναι πως αμέσως μετά το χτύπημα άρχισε ένας πόλεμος, αυτός κατά της τρομοκρατίας, ο οποίος συνεχίζεται το ίδιο έντονος ως τις μέρες μας. Όλοι μας θεωρούμαστε τρομοκράτες, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.

Μαύρη επέτειος λοιπόν για τις ΗΠΑ, μαύρη και για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας. Τίποτε δεν έμεινε το ίδιο. Ακόμη και στη χώρα μας οι κυβερνήσεις που μεσολάβησαν, αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν διατάξεις προς αυτόν τον σκοπό, (Σταθόπουλος, Βουλγαράκης), για να μην μπουν στη λίστα των εχθρών των ΗΠΑ, γιατί όπως είπε και Μπους, όποιος δεν είναι μαζί μας στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας θα θεωρηθεί πως είναι εναντίον μας. Έτσι μπήκε ο τρομονόμος σε εφαρμογή, άρχισαν να εγκαθίστανται οι πρώτες κάμερες, εξοπλίστηκαν οι δυνάμεις ασφαλείας, παραβιάζεται ευκολότερα η προσωπική ζωή και το απόρρητο των Ελλήνων και γενικά είμαστε έρμαια στις ορέξεις της εξουσίας.

Πολλές θεωρίες διατυπώθηκαν τόσο για τις συνθήκες της καταστροφής, αλλά ακόμη και για την ημερομηνία που πραγματοποιήθηκε η «επίθεση» (9/11). Για την ιστορία αναφέρω πως καταμετρήθηκαν συνολικά 2.893 νεκροί εκ των οποίων 25 ελληνικής καταγωγής.

Η θεωρία των αριθμών του Γιούρι Γκέλλερ.

Ο Γκέλλερ ασχολήθηκε με τον αριθμό 11 και προσπάθησε να ανακαλύψει τρόπους να τον συνδέσει με την επίθεση. Μερικοί παραλληλισμοί είναι όντως ενδιαφέροντες και τους παραθέτω:

1. Η ημερομηνία της επίθεσης 11/9 : 9 + 1+ 1 = 11

2. Το πρώτο αεροπλάνο που κτύπησε τους πύργους ήταν αυτό της πτήσης 11 της εταιρείας American Airlines που ο κωδικός της είναι ΑΑ=11

3. Η 11^η Σεπτεμβρίου είναι η 254^η ημέρα του χρόνου: 2 + 5 + 4 = 11. Από τις 11/09 μέχρι το τέλος του έτους υπολείπονται ακόμη 111 μέρες!

4. Η πτήση 11 είχε 92 επιβάτες: 9+2=11 και η πτήση 77 είχε 65 επιβάτες. Ομοίως 6+5=11

5. Η πολιτεία της Ν. Υόρκης είναι η 11^η πολιτεία που προστέθηκε στις ΗΠΑ

6. New York City = 11 γράμματα!

Βέβαια αν σκεφτεί κανείς μπορεί να βρει ένα σωρό άλλα στοιχεία που να συνδυάζονται με αυτόν τον αριθμό. Τα παραπάνω αποτελούν τα πιο αντιπροσωπευτικά και πολυπαιγμένα και μπορεί να είναι απλώς συμπτωματικά. Δεν είναι όμως σύμπτωση ότι:

1. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1990 ο μπαμπάς Μπους μιλάει πρώτη φορά για τη «νέα τάξη πραγμάτων»

2. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1978 υπογράφεται η συμφωνία του Camp David για την ειρήνευση στη Μ. Ανατολή.

3. Στις 11 Σεπτεμβρίου του 1941 μπήκε ο θεμέλιος λίθος στο πεντάγωνο.

Η θεωρία της αμφισβήτησης

Είναι πολλοί και γίνονται όλο και περισσότεροι αυτοί που αμφισβητούν το γεγονός ότι πρόκειται για τρομοκρατική επίθεση και στηρίζουν την άποψη περί ενός καλά οργανωμένου σχεδίου εκ των έσω, σχεδιασμένο από το λόμπι που κυβερνά τον κόσμο και εκτελεσμένο από τη CIA. Ερευνητές, αλλά και επιστήμονες, οι οποίοι δεν δέχθηκαν τόσο απλά την επίσημη εξήγηση για τα αίτια αυτής της επίθεσης, συγκέντρωσαν στοιχεία που αν τα δει κανείς προσεκτικά είναι συγκλονιστικά.

Εγώ θα ξεκινήσω από το τι επεδίωκαν οι ΗΠΑ εκείνον τον καιρό, αν ωφελήθηκαν ή όχι από το γεγονός, παραθέτοντας ιστορικά γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος. Οι ΗΠΑ είχαν ανέκαθεν έντονη παρουσία στις χώρες της Μ. ανατολής και κυρίως το Ιράκ. Αυτές ήταν που συμμάχησαν με τον Σαντάμ Χουσεΐν και τον εφοδίασαν με όπλα για να στραφεί, όπως κι έκανε, εναντίον του Ιράν που δεν συμπαθούσαν καθόλου. Όταν ο Σαντάμ εισέβαλε στο Κουβέιτ από φίλος έγινε εχθρός. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ο μπαμπάς Μπους και το επιτελείο του έπρεπε να βρει τρόπους να πείσει την κοινή γνώμη στη χώρα του να υπέρ μιας γενικής επέμβασης στην περιοχή. Για πρώτη φορά στις 11 /09 /1990 μιλάει σε συγκέντρωση για τη νέα τάξη πραγμάτων.

Α. Όλοι οι πόλεμοι ξεκινούν μ’ ένα ψέμα

Παρουσιάζουν λοιπόν στην επιτροπή του κογκρέσου για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα ένα κοριτσάκι ονόματι Nayirah, το οποίο ισχυρίστηκε πως εκτελούσε εθελοντική εργασία σε νοσοκομείο του Κουβέιτ και έβλεπε ιρακινούς στρατιώτες να σκοτώνουν νεογέννητα. Το γεγονός πήρε μεγάλες διαστάσεις, αφού όπου μπορούσε ο μπαμπάς Μπους το επαναλάμβανε, το υιοθέτησε και η διεθνής αμνηστία και με τη βοήθεια φυσικά του CNN, αυτού του ανεξάρτητου καναλιού, που αν θυμάστε απέλυσε πολεμικό ανταποκριτή στον πόλεμο του Ιράκ γιατί έλεγε την αλήθεια, άλλαξε η κοινή γνώμη των αμερικανών υπέρ της «καταιγίδας της ερήμου». Το κοριτσάκι αυτό, όπως αποδείχθηκε αργότερα ήταν η κόρη του πρόξενου του Κουβέιτ στις ΗΠΑ και ουδέποτε εργάστηκε σε νοσοκομείο!

Ως γνωστόν η πολεμική βιομηχανία κινεί παγκοσμίως το περισσότερο χρήμα. Επίσης η περιοχή γύρω από την Κασπία έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για τα πετρέλαια και το φυσικό της αέριο. Οι αμερικανικές εταιρείες με αρχηγό τη Halliburton της οποίας διευθυντικό στέλεχος υπήρξε ο Richard Cheney, θέλουν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Όλα καλά λοιπόν. Το μόνο που έμενε ήταν να συμβεί το γεγονός εκείνο που θα έδινε την αφορμή.

Β. Το νέο «Περλ Χάρμπορ»

Όπως η επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χαρμπορ κατά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο ήταν η αιτία να δοθεί το πράσινο φως για τη ρίψη πυρηνικών βομβών σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι, έτσι και στην παρούσα φάση θα έπρεπε να βρεθεί κάτι δυνατό, ώστε να πεισθούν όλοι πως ένας πόλεμος κατά του Ιράκ θα ήταν απαραίτητος. Συνδετικός κρίκος στην υπόθεση ήταν ο Οσάμα Μπιν Λαντεν, δημιούργημα των ΗΠΑ, η οικογένεια του οποίου είχε στενές σχέσεις συνεργασίας με την οικογένεια Μπους, μέσω των εταιριών Κάρλάιλ και «Κέιτερ Αιρ» της οποίας διευθυντής το 1994 διατέλεσε ο σημερινός πρόεδρος. Αυτά και πολλά ακόμη περιγράφονται στο ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ «Φάρενάιτ 9/11».

Το νέο Περλ Χάρμπορ ήταν η 11^η Σεπτεμβρίου. Έκτοτε, όλα κύλησαν όπως ήθελαν οι αμερικανοί. Πρώτα το Αφγανιστάν με τους Ταλιμπάν και στη συνέχεια το Ιράκ. Με αυτόν τον τρόπο οι ΗΠΑ κατάφεραν σήμερα να έχουν στρατιωτική παρουσία και βάσεις σε περισσότερες από 130 χώρες. Για τη συντήρηση αυτών των δυνάμεων και τη χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό, θα πρέπει να είναι σίγουρες πως δεν θα υπάρξουν αντιρρήσεις. Άρα με το πρόσχημα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας λύνεται κι αυτό το ζήτημα.

Θα πρέπει όμως να είναι πολύ κυνικός όποιος κυβερνήτης θυσιάζει δεκάδες εκατοντάδες συμπολίτες του για την επίτευξη ενός στόχου. Σκεφτείτε λοιπόν τι αξία έχει γι’ αυτόν η ανθρώπινη ζωή. Ελάχιστη. Κι αν πρόκειται για πολίτες άλλων κρατών μηδαμινή. Τόσες χιλιάδες γυναικόπαιδα σκότωσαν οι αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ. Ποιος νοιάστηκε; Κανείς. Δεν ξέρω όταν βγήκε ο Μπους στα χαλάσματα των πύργων κι αγκάλιασε τον πυροσβέστη αν το δάκρυ που κύλησε στα μάτια του, ήταν δάκρυ λύπης ή μετάνοιας γι’ αυτό που συνέβη.

Οι καθηγητές της παράνοιας

Έτσι ονομάζονται επιστήμονες, διανοούμενοι και καθηγητές πανεπιστημίων, που προσπαθούν μέσω της τεχνικής οδού συγκεντρώνουν στοιχεία για να αποδείξουν πως όλα όσα συνέβησαν ήταν σκηνοθετημένα. Ο James Fetzer, μέλος της οργάνωσης, έλεγε μεταξύ άλλων στην Ελευθεροτυπία, (10-09-2006):

1. Τα κτίρια ήταν σχεδιασμένα να αντέξουν σε πτώση αεροπλάνου. Το ατσάλι δεν έπαθε ζημιά από την ανάφλεξη των καυσίμων, γιατί απλούστατα αντέχει σε πολύ μεγαλύτερες θερμοκρασίες. Η κατάρρευση των κτιρίων ήταν κάθετη, πολύ γρήγορη και ολοσχερής, κάτι που υποδηλώνει τη χρήση εκρηκτικών σε χαμηλότερους ορόφους.

2. Δύο εβδομάδες πριν την επίθεση οι πύργοι έκλεισαν για να διορθωθεί κάποιο θέμα ασφάλειας. Απομακρύνθηκαν όλοι. Ήταν πιθανόν η μέρα που τοποθετήθηκαν τα εκρηκτικά. Τα μπάζα μαζεύτηκαν γρήγορα και πετάχτηκαν στον Ατλαντικό, το δε ατσάλι πουλήθηκε, έτσι κανείς δεν μπόρεσε να ελέγξει τα συντρίμμια. Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που γλίτωσαν, οι οποίοι αναφέρουν πως άκουσαν εκρήξεις σε χαμηλότερους ορόφους από αυτούς που έγινε η σύγκρουση. Αν υπήρχε υπόνοια στους πυροσβέστες ότι θα έπεφταν τα κτίρια, γιατί ανέβηκαν πάνω και μάλιστα χρησιμοποιώντας ασανσέρ;

3. Οι κασέτες από το κύκλωμα παρακολούθησης του πενταγώνου γιατί δεν δόθηκαν στη δημοσιότητα; Το κτίριο φαίνεται σαν να χτυπήθηκε από πύραυλο και όχι από αεροπλάνο. Και πώς κατάφερε μια ώρα μετά τα κύρια χτυπήματα στους πύργους να πλησιάσει αεροπλάνο το πεντάγωνο που διαθέτει αυτόνομο αντιπυραυλικό σύστημα και λογικά θα πρέπει να ήταν σε κατάσταση συναγερμού;

Άλλα στοιχεία

1. Τα κτίρια είχαν πολύ λιγότερο κόσμο απ’ ότι συνήθως. Τα αεροπλάνα είχαν πληρότητα μόλις 20%. Αν οι τρομοκράτες ήθελαν να προκαλέσουν χάος θα προτιμούσαν κάποια άλλη χρονική στιγμή. Οι πύργοι ασφαλίστηκαν 2 μήνες πριν για τρομοκρατικό χτύπημα με το ποσό των 3,55 δις δολαρίων. Επίσης, λίγο πριν, στελέχη της CIA και της κυβέρνησης πούλησαν τις μετοχές που κατείχαν σε αεροπορικές εταιρείες.

2. Όλο και περισσότερες ενδείξεις έρχονται στο φως, πως ο πρόεδρος Μπους ήταν ενήμερος για το τι θα συνέβαινε. Γι αυτό κι έμεινε ήρεμος στο σχολείο που βρισκόταν όταν έμαθε για τα δύο πρώτα χτυπήματα. Ούτε καν διέκοψε το πρόγραμμά του. Βγήκε μόνο μισή ώρα μετά και κήρυξε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Πού το ήξερε;

Υστερόγραφο

Τα στοιχεία δείχνουν πως η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποκόμισε τα περισσότερα οφέλη από την τρομοκρατική αυτή ενέργεια, οφέλη που άρχισαν να γίνονται σε μας χειροπιαστά πολύ αργότερα. Προσωπική μου άποψη είναι πως το στήσιμο αυτού του εγχειρήματος, πέραν της βοήθειας που μπορεί να είχε στην εκτέλεση από την Αλ Κάιντα, ήταν από μέσα. Άρα ο Μπους και η παρέα του θα πρέπει να ψάξει, αν δεν τους γνωρίζει ήδη και να πολεμήσει τους τρομοκράτες στις κυβερνητικές οργανώσεις και όχι στο Θιβέτ.

Εξακολουθεί λοιπόν να παραμένει αναπάντητο το ερώτημα, αν η τρομοκρατία είναι δημιούργημα και εργαλείο των κυβερνήσεων για να επηρεάζουν και να κατευθύνουν την κοινή γνώμη, ή απλά οργανωμένη αντίδραση ομάδων που αντιτίθενται στις βουλήσεις τους.

Τα παραπάνω στοιχεία είναι δημοσιευμένα κατά καιρούς σε αφιερώματα εντύπων για το θέμα. Εγώ απλά τα συνδυάζω και τα παραθέτω.