KKE ...η συνέχεια

Προς έκπληξιν όσων σχολιάζουν πως τηρώ μηνιαία συχνότητα στις εμφανίσεις μου, αναρτώ σήμερα τη συνέχεια για το ΚΚΕ. Κατ’ αρχήν ευχαριστώ πολύ όλες και όλους εσάς που μου αφήσατε σχόλια. Δείχνετε με αυτόν τον τρόπο ότι το θέμα βρήκε ανταπόκριση κι ενημέρωσε σε βάθος πολλούς αναγνώστες. Επίσης να αναφέρω πως δεν ασκώ σε καμιά περίπτωση λογοκρισία στα σχόλιά σας. Η όποια καθυστέρηση οφείλεται προφανώς στους servers της Google, οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα κατά περίπτωση να καθυστερούν την εμφάνιση των σχολίων σας. Αυτό φαίνεται κι απ’ το γεγονός ότι τα μηνύματά σας ήρθαν πολύ αργότερα από τη χρονική στιγμή της επίσκεψεώς σας. Ελπίζω μόνο να ήρθαν όλα!

Λίγα λόγια για το Πολυτεχνείο

Θα αποτελούσε μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, μιας και πλησιάζει η 35η επέτειος και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες δεν μπορούμε παρά να σταθούμε με θαυμασμό στα γεγονότα της εποχής εκείνης, με πρωταγωνιστές κυρίως νέους φοιτητές κι εργαζόμενους, οι οποίοι μετέτρεψαν την αγανάκτησή τους σε επανάσταση κατά του καθεστώτος, με αποτέλεσμα την αρχή του τέλους του. Βέβαια είχε προηγηθεί η κατάλληλη προεργασία που διευκόλυνε την έκβασή τους. Από τη μια η χούντα θέλησε να δείξει λίγο πιο ανθρώπινο πρόσωπο αποστρατικοποιώντας τη δομή της, με τη δημιουργία μιας πιο φιλικής κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών. Έτσι οι όποιες αντιδράσεις αντιμετωπίζονταν πιο ανεκτικά, μέχρι που το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου εξελίχθηκε σε παλλαϊκό συλλαλητήριο και σημαδεύτηκε από συλλήψεις και αναταραχές κατά το σύνηθες του καθεστώτος. Ο αγώνας γενικεύτηκε με ταραχές και διαδηλώσεις, με πρωταγωνιστές κυρίως φοιτητές και λίγους μήνες αργότερα την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Τα γεγονότα τερματίστηκαν με την επέμβαση του στρατού, συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και το θάνατο δυστυχώς 23 φοιτητών. Όλοι αντέδρασαν δυναμικά κατά της χούντας. Η διοργάνωση δεν ήταν επίτευγμα μόνο της ΚΝΕ, αλλά όλων των αγανακτισμένων νέων της χώρας, οι οποίοι έβλεπαν να καταδυναστεύεται το μέλλον τους, η προσωπική τους ζωή και ελευθερία και να ζουν υπό το καθεστώς τρομοκρατίας. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.

Τα ίδια Παντελάκη μου…

Μετά την ομαδική συμμετοχή της αριστεράς στις εκλογές του 1974 το ΚΚΕ κατεβαίνει μόνο του στις εκλογές με ΓΓ το Χαρίλαο Φλωράκη μέχρι το 1989. Τότε, με τη μορφή συνασπισμού το ΚΚΕ, η ΕΑΡ και άλλα μικρότερα αριστερά σχήματα, συμμετείχαν για πρώτη φορά σε κυβερνητικό σχήμα, (οικουμενική κυβέρνηση Τζανετάκη και αργότερα Ζολώτα). Το 1991 εν μέσω γκρίνιας και διχογνωμιών έφυγε το ΚΚΕ από στο συνασπισμό και συνέχισε με ΓΓ την κα Αλέκα Παραρήγα. Η διαμάχη αυτή στοίχισε στο κόμμα την απώλεια πολλών στελεχών, μεταξύ των οποίων και ο πρώην ΓΓ Γρηγόρης Φαράκος, καθώς και η πρόεδρος του Συνασπισμού Μαρία Δαμανάκη. Έτσι αν και το 1989 με ΓΓ το Χαρίλαο Φλωράκη έφτασε στο 13,1%, αργότερα τον ίδιο χρόνο με ΓΓ το Γρηγόρη Φαράκο το ποσοστό του μειώθηκε στο 11%. Το 1990 στο 10,3% και το 1993 με την Αλέκα Παπαρήγα βυθίστηκε στο 4,53! Έκτοτε το ΚΚΕ αγωνίζεται να ανέλθει, αλλά δυστυχώς γι’ αυτό δεν φαίνεται να αναπτύσσει τη δυναμική που χρειάζεται για να πετύχει διψήφιο ποσοστό. Τον τρόπο να πλησιάσει τον κόσμο της αριστεράς που δεν εκφράζεται από το παραδοσιακό ΚΚΕ φαίνεται να τον βρήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και αυτός έχει τα κουσούρια του, ο οποίος ξεκίνησε με ιδιαίτερη δυναμική και νεαρό επικεφαλής, που δείχνει πως έχει όραμα και μέλλον, αλλά περιορίζεται από τους πατρόνους του, γι’ αυτό και πολύ σύντομα ο κόσμος που στράφηκε προς τα κει ανασυγκροτήθηκε και αναζητά άλλον εκφραστή.

ΕΟΚ και ΝΑΤΟ…

Σύμφωνα με το πρόγραμμα και τα πιστεύω του ΚΚΕ «η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως ιμπεριαλιστική και καπιταλιστική, θεωρείται πως έχει ωριμάσει η αναγκαιότητα για μια άλλη εξουσία λαϊκή που θα προκύψει επαναστατικά και θα πραγματοποιηθεί από το ΑΑΔΜ (Αντιιμπεριαλιστικό, Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο) και θα προέρχεται από την εργατική τάξη, τη νεολαία και τις γυναίκες, στην οποία θα ηγείται το ΚΚΕ. Η εξουσία αυτή θα οργανώσει την κοινωνία και την οικονομία του κράτους κοινωνικοποιώντας τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και θα έρθει σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους διεθνείς οικονομικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ».

Αυτά είναι μεταξύ άλλων τα σύγχρονα πιστεύω του κόμματος και το κακό είναι πως υπάρχουν μερικοί οι οποίοι τα θεωρούν και εφικτά! Δεν βλέπουν και δεν παραδειγματίζονται από το γεγονός πως ούτε η ΕΣΣΔ δεν κατάφερε να αντισταθεί στην περεστρόικα, ούτε και η Κίνα η αμιγώς κομουνιστική χώρα να μην υποκλιθεί στο κεφάλαιο. Και απ’ ότι φαίνεται δεν έχασαν. Η μεν Ρωσία εξελίσσεται σε ενεργειακό κέντρο της Ευρασίας και ταυτόχρονα σε σύγχρονη καπιταλιστική υπερδύναμη, (ύστερα από την «πτώση» της αμερικανικής οικονομίας), η δε Κίνα τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης που εδώ ούτε στον ύπνο μας δεν έχουμε δει. Τώρα, πώς πιστεύουν πως θα πάμε μπροστά κοινωνικοποιώντας τα βασικά μέσα παραγωγής ή κοντράροντας διεθνείς οργανισμούς αυτό ούτε κι οι ίδιοι μπορούν να το αποδείξουν, αφού ούτε κι οι ίδιοι το πιστεύουν. Αν είναι έτσι γιατί τότε η ΓΓ του κόμματος δήλωνε σε τηλεοπτική εκπομπή παλαιότερα πως οι ΗΠΑ είναι η αγαπημένη της χώρα και γιατί έστειλε εκεί την κόρη της να σπουδάσει, (Ν. Υόρκη), κι όχι στη Μόσχα ή στο Λένινγκραντ ας πούμε! Γιατί στηρίζει τις πολυεθνικές που κατηγορεί χρησιμοποιώντας προϊόντα τους, όπως κινητά, αυτοκίνητο, (δεν θα κυκλοφορούσε ας πούμε με lada, κι ας σημαίνει στα Ρωσικά όμορφο). Άρα λοιπόν τα λόγια είναι μόνο για το λαό, κι εμείς από συναισθηματικούς λόγους και αντίδραση τα πιστεύουμε. Δεν κρίνουμε αντικειμενικά, με γνώμονα τα παγκόσμια δρώμενα, δεν φροντίζουμε για το πώς μπορούμε να συμβάλλουμε στο να εξελιχθεί η Ελλάδα, παρά μένουμε σε παγιωμένες – παγωμένες τακτικές του περασμένου αιώνα.

Απ’ τη Ρωσία με αγάπη

Δυστυχώς, όσο κι αν παλεύει το ΚΚΕ να πείσει πως είναι ο μαχητής του λαού και υπεράνω χρήματος, δυστυχώς δεν τα καταφέρνει. Το χρήμα το προσκύνησαν όλοι, ακόμη και η εκκλησία. Αν μας τα ‘λεγαν αυτά πριν από 30 χρόνια που υπήρχε σκοταδισμός και παραπληροφόρηση στην ενημέρωση, τότε μπορεί και να έπιαναν τόπο. Τώρα δυστυχώς γι’ αυτούς δεν περνάνε. Όλα τα κόμματα είχαν κι έχουν τους χρηματοδότες τους. Άλλοι περιμένουν από δύση κι άλλοι από ανατολή. Μήπως το ΚΚΕ δεν τα ‘παιρνε από τη Μόσχα μέχρι την εποχή του Γκορμπατσόφ με την κωδική ονομασία, (αν θυμάμαι καλά) «Ταμπάκο» για να εκτυπώνει τα έντυπά της και να τα χρησιμοποιεί ως έξοδα κινήσεως ή μήπως δεν χρησιμοποιούσαν φίλα προσκείμενες επιχειρήσεις είτε και δικές τους για να τα ξεπλένουν; Θέλουν μήπως να μας πουν πως αυτοί δεν έχουν σπόνσορες και επικερδείς δραστηριότητες; Κι αν είναι έτσι τότε γιατί αρνούνται επιμελώς οποιονδήποτε διαχειριστικό έλεγχο στα βιβλία τους; Αν ποτέ γίνει κάτι τέτοιο, (πράγμα που προσωπικά δεν πιστεύω), τότε θα γελάσει κάθε πικραμένος μ’ αυτά που θα βγουν στη φόρα. Αλλά είπαμε, πως για το θέμα όλα τα κόμματα ποιούν την νήσσαν. Κανέναν δεν βολεύει ο έλεγχος και σε κανέναν προφανώς δεν γίνεται.

Όχι έλεγχο στα οικονομικά μας

Είναι γνωστό πως ο μισθός των βουλευτών του ΚΚΕ, καθώς και τα περιουσιακά στοιχεία πολλών μελών του πηγαίνουν απ’ ευθείας στο κόμμα κι από κει παίρνει ο καθένας ποσό που αντιστοιχεί στο βασικό μισθό για να ζήσει. Οι βουλευτές του βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν συγκρίνονται με τους νεόπλουτους της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης. Αλλά πρέπει κι αυτοί να ζήσουν αξιοπρεπώς. Έτσι εμμέσως ο περιορισμός αυτός τους «σπρώχνει» να αναζητήσουν και άλλες πηγές για να καλύψουν τα κενά. Επιπλέον στα ταμεία του κόμματος εισρέουν οι κρατικές επιχορηγήσεις και οι εισπράξεις από διάφορες εκδηλώσεις, κουπόνια και τέτοια. Πέραν αυτών βέβαια υπάρχουν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του κόμματος, εκμετάλλευση ακινήτων, καθώς και φίλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι το βοηθούν να είναι το μόνο του κοινοβουλίου που δεν χρωστάει. Τι γίνονται όλα αυτά τα χρήματα κανείς δεν γνωρίζει, αφού στα οικονομικά στοιχεία που δημοσιεύονται φαίνονται μόνο οι κρατικές επιχορηγήσεις και τα έσοδα από τα κουπόνια. Τα υπόλοιπα ουδείς γνωρίζει που πηγαίνουν και το μυστήριο που καλύπτει το θέμα αφήνει το μυαλό μας να υποθέσει οτιδήποτε, όπως για παράδειγμα τη χρηματοδότηση με τα χρήματα αυτά κομμουνιστικών καθεστώτων άλλων χωρών καθ’ υπόδειξιν της Κομουνιστικής Διεθνούς, ως ανταπόδοση της χρηματοδότησης που το ίδιο ελάμβανε κατά την περίοδο που είχε κηρυχτεί παράνομο και στη μεταπολίτευση. Πάντως στο λαό δεν μοιράζονται με κανέναν τρόπο. Καμιά κοινωνική ενέργεια δεν είδαμε εκ μέρους του ΚΚΕ με σκοπό να βοηθήσει το λαό που έχει ανάγκη σ’ αυτόν το δύσκολο καιρό.

Η Τυποεκδοτική κ.ά

Το ΚΚΕ από πολύ νωρίς σκέφτηκε, (πολύ σωστά), πως θα έπρεπε να μπορεί να σταθεί οικονομικά και να μην αρκείται στη ρωσική βοήθεια και στις κρατικές επιχορηγήσεις. Έτσι ξεκίνησε με τη δημιουργία τουριστικού πρακτορείου, (lev tours), το οποίο εξειδικευόταν σε εκδρομές σε χώρες του ανατολικού μπλοκ και αργότερα ίδρυσε την εταιρεία Τυποεκδοτική ΑΕ για να τυπώνεται η εφημερίδα ριζοσπάστης, η οποία (Τυποεκδοτική) πηγαίνει πάρα πολύ καλά και τα τελευταία χρόνια, αφού συνειδητοποίησαν κι εκεί πως το χρήμα είναι υπεράνω κόμματος κι έτσι εκτός από κόκκινο τυπώνει και με «πράσινο» και με «γαλάζιο» μελάνι. Γενικά, είναι αυτή τη στιγμή ο πιο κερδοφόρος οργανισμός του κόμματος και αποτελεί τον κύριο χρηματοδότη του.

Ένας άλλος επιχειρηματίας, ο Πάνος Γερμανός, φίλα προσκείμενος στο κόμμα, κομμουνιστής στην ιδεολογία, καπιταλιστής στην πράξη, φέρεται να διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Περισσό, αφού έτυχε της πλήρους υποστήριξής του στους χειρισμούς για την πώληση της εταιρείας του στην cosmote. Η χειραγώγηση της μετοχής της εταιρείας Γερμανός μέσω off shore εταιρειών και η πώλησή της στο 150% περίπου της αξίας απέφερε πολλά επιπλέον κέρδη. Στο φαγητό συμμετείχαν όλοι, εκτός του ΠΑΣΟΚ το οποίο αφήνιασε και εξαπέλυε μύδρους για την παντελή απουσία του ΚΚΕ από την ακροαματική διαδικασία ενώπιον της επιτροπής οικονομικών της βουλής των Βουρλούμη και Μαρτιγόπουλου των ΟΤΕ και cosmote αντίστοιχα. Γιατί λοιπόν δεν πήγαν να στηρίξουν κι εδώ τα δίκια του εργάτη; Γιατί δεν φώναξαν όπως έπρεπε για αυτό το παιχνίδι που παίχτηκε κι έγινε αιτία πολλοί μικροεπενδυτές να χάσουν χρήματα; Μήπως είχαν κάποιο όφελος; Ή απλά και μόνο ήθελαν να προστατεύσουν ένα παιδί της ΚΝΕ όπως ο κος Γερμανός;

Πολιτικό συνοικέσιο

Διαπιστώνω τελευταία πως το ΚΚΕ κάνει στροφή και συμπορεύεται με το κόμμα της ΝΔ σε βαθμό που προκαλεί ερωτηματικά. Για παράδειγμα στο θέμα για το σύμφωνο συμβίωσης που έφερε η κυβέρνηση προς ψήφισιν στη βουλή, δεν έλαβε θέση, δήλωσε παρόν, με αποτέλεσμα να προσμετρηθούν οι παρόντες στους πλειονοψηφήσαντες κι έτσι το νομοσχέδιο να περάσει με εξαιρετική ευκολία. Σε άλλη περίπτωση δε, αυτή της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολόγηση εισοδημάτων μοναστηριών κι εκκλησίας, το ΚΚΕ στήριξε πάλι την κυβέρνηση καταψηφίζοντάς την, κάτι που προκάλεσε εντύπωση αφού το κόμμα μόνο ως θρησκόληπτο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Μπορεί βέβαια να το έκαναν από απλή αντίδραση μόνο και μόνο επειδή ήταν πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

Κάτι σημαίνουν όλα αυτά. Βλέπουν στη ΝΔ πως οι επόμενες εκλογές θα είναι δύσκολες, αφού οι απροσάρμοστες αντιδράσεις της σε γεγονότα μείζονος σημασίας έχουν αρνητικό αντίκτυπο στο λαό και θα πρέπει να ψάξουν για συνεργασία σε περίπτωση που επιθυμούν να κυβερνήσουν για τρίτη συνεχή φορά. Η μόνη περίπτωση που μπορεί να βοηθήσει είναι αυτή του ΚΚΕ, το οποίο μπορεί να εγγυηθεί ένα 10% ψήφων επιπλέον. Η συμβίωση θα είναι δύσκολη, αλλά «μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος» που λέει κι η παροιμία.

Επίλογος

Μέσα από αυτή τη σύντομη ανατομία του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας διαπιστώσαμε τον αληθινό του χαρακτήρα και αυτά για τα οποία πλέον νοιάζεται. Ποια δίκια του εργάτη, του φτωχού και του λαού μας τσαμπουνάνε. Αναμασούν την ίδια καραμέλα από τότε που ο λαός δεν είχε τη στοιχειώδη παιδεία να καταλάβει πότε τον δουλεύουν και πότε όχι. Οι καιροί αλλάζουν, ο κόσμος έχει αναπτύξει αντίληψη, καταλαβαίνει ποιος μιλάει ειλικρινά, (κανείς πολιτικός) και ποιος όχι. Το κακό είναι ότι πολλοί πωρώνονται με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε ακρότητες, συγκρούσεις, τραυματισμούς και αλληλοσκοτωμούς χωρίς λόγο, για να μείνουμε με την αγανάκτηση, όταν τα αντίπαλα στρατόπεδα που αγωνιζόμασταν τα βρίσκουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΚΚΕ που κατηγορούσε τη δεξιά, κι όχι άδικα, ότι βασάνιζε μέλη του, τώρα τη διπλαρώνει μαγειρεύοντας μελλοντική συνεργασία. Θα τρίζουν τα κόκκαλα όλων αυτών που πέθαναν σε εξορίες και φυλακές γιατί στήριξαν ανοιχτά αυτό που τώρα συμβιβάζεται, με γνώμονα τη διάκριση, την ευκαιρία στην εξουσία και την κουτάλα.

Υστερόγραφο

Μπορεί τα παραπάνω να μην είναι αρεστά σε οπαδούς και φίλους του ΚΚΕ, είναι όμως η πραγματικότητα και ως τέτοια θα πρέπει να τη δούμε. Βλέποντας την ιστορία κάθε παράταξης, καθώς και τα πρόσωπα που την απαρτίζουν, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε αν και πότε νοιάζεται για τα συμφέροντα του λαού της ή όχι. Τα παιχνίδια, οι σκοπιμότητες, τα συμφέροντα και οι πιέσεις που παίζονται γύρω από κάθε μια παράταξη ξεχωριστά έχουν άμεσο αντίκτυπο σε μας και απώτερο σκοπό τον αποπροσανατολισμό μας και την πέδηση της ευημερίας μας.

Κομουνιστικό Κόμμα Ελλάδος

Γενικά

Πολλοί μου γράφετε να αναρτήσω επιτέλους το θέμα που υποσχέθηκα για το ΚΚΕ. Μη νομίζετε πως βρίσκομαι πάντα σε συγγραφικό οίστρο, πόσο μάλλον όταν θα πρέπει αυτά που γράφω να είναι κατά το δυνατόν αντικειμενικά και κατ’ επέκτασιν αποτέλεσμα πολύπλευρης ενημέρωσης. Επίσης με την ευκαιρία για μια ακόμη φορά να αναφέρω πως δεν είμαι δημοσιογράφος και πως τα θέματα που γράφω αποτελούν προσωπικές και κατά τη γνώμη μου αντικειμενικές απόψεις. Ενδεχομένως να μπερδευτούν και αρκετοί που θεωρούν πως εκπροσωπώ πολιτικές παρατάξεις. Έχω δηλώσει πως δεν εκπροσωπώ κανέναν, δεν είμαι ανώνυμος και πως όποιος επιθυμεί να επικοινωνήσει μαζί μου μπορεί να το κάνει μέσω e-mail.
Αιτία για να γράψω για το ΚΚΕ αποτέλεσαν από τη μια η εντύπωση που προσπαθούν να περάσουν τα στελέχη της παράταξης πως είναι η πιο φτωχή του κοινοβουλίου και η καραμέλα που αναμασούν από ιδρύσεως, περί στήριξης του εργάτη, του φτωχού και του αδικημένου και από την άλλη η στάση του κόμματος τελευταία που δείχνει πως μάλλον «γλύφει» την κυβέρνηση, (εκκλησιαστική περιουσία, σύμφωνο συμβίωσης κλπ). Αφορμή στάθηκαν δηλώσεις της Γενικής Γραμματέως του, που εμμέσως αρνιόταν οποιονδήποτε οικονομικό έλεγχο στο κόμμα. Γνωρίζουμε φυσικά πως για το θέμα υπάρχει συμφωνία κυρίων και δεν το αναφέρει ποτέ κανένας για να μην προκαλέσει, αλλά μέχρι σήμερα θεωρούσαμε πως το ΚΚΕ αποτελούσε εξαίρεση. Τα όσα θα αναφερθούν παρακάτω κάθε άλλο παρά εξαιρετέο το παρουσιάζουν.

Εισαγωγή

Τι κοινό να έχουν άραγε το ΚΚΕ, η ΓΣΕΕ και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης; Το ΚΚΕ σχηματίστηκε στις 17 Νοεμβρίου 1918, (ΣΕΚΕ) μια εβδομάδα μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ και ένα μήνα μετά τη γέννηση του επίτιμου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας. Σε μια εποχή που ο λαός συνερχόταν από τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, που η εργατική τάξη και οι αγρότες αποτελούσαν το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της χώρας μας, που κυριαρχούσε η φτώχεια και η ανησυχία των πολέμων, η θεωρία του Μαρξ και του Λένιν για τον κόσμο τον πλούτο και την ανάπτυξη, η χρονική στιγμή για τη δημιουργία μιας ιδεολογίας που να προάγει τα δίκια αυτής της τάξης, σε συνδυασμό με τη μοδάτη τότε μαρξιστική ιδεολογία ήταν η καταλληλότερη. Πανευρωπαϊκά δε, το Κομουνιστικό κίνημα ήταν σε άνθηση και κέρδιζε αυτές τις ομάδες πληθυσμών, κυρίως των φτωχότερων ανατολικών χωρών. Σε αυτόν τον κόσμο απευθύνθηκε το νέο κόμμα για την εύρεση οπαδών και γι’ αυτό επέλεξε ως σήμα του το σφυροδρέπανο. Παρά τις κακές συγκυρίες, άντεξε στο πέρασμα των χρόνων και γιορτάζει φέτος τα 90στα του γενέθλια κατέχοντας το ρεκόρ του μακροβιότερου κόμματος στην ιστορία της Ελλάδας. Όμως, παρά τις αρχικές του βλέψεις, για ενενήντα ολόκληρα χρόνια, δεν κατάφερε ποτέ να προσεγγίσει όλους τους πιθανούς οπαδούς που επεδίωκε και να παίξει το ρόλο που από την αρχή ήθελε, με αποτέλεσμα να βρίσκεται στην τρίτη θέση, με ποσοστά πολύ σπάνια πάνω από 10%.

Με την ίδια δύναμη που ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια, ως «η αντίδραση» στα τότε δρώμενα, εξακολουθεί να βαίνει μέχρι και σήμερα. Δυστυχώς όμως σε καμιά εποχή από αυτές που διένυσε δεν κατάφερε να πείσει την πλειοψηφία του λαού να συμπορευτεί μ’ αυτά που πρέσβευε και να συμμετάσχει μαζί του στις αντιδράσεις σε οτιδήποτε είχε να κάνει με δύση, κεφάλαιο, επιχειρηματίες και ΗΠΑ, παρά μόνο τους λίγους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του. Είπαμε, το νέο κόμμα ήταν ταγμένο στην ανατολή!

Τι ήταν αυτό όμως που εμπόδιζε τον απλό πολίτη, ο οποίος θεωρητικά θα έβρισκε σε αυτό το κίνημα έξοδο στις ανήσυχες σκέψεις του να το εμπιστευτεί; Γιατί ακόμη και σήμερα ο λαός φαίνεται να μη δίνει ιδιαίτερη σημασία στις προσδοκίες του ΚΚΕ και παραμένει καθηλωμένο σε μονοψήφιο ποσοστό; Γιατί δεν γίνεται κάτι από τη διοίκηση να ανατραπεί αυτό το κλίμα σταθεροποίησης στο 8% των ψηφοφόρων; Μήπως κούρασε; Μήπως οι ιδέες που πρεσβεύει είναι παρωχημένες; Μήπως η διοίκηση θα πρέπει να αλλάξει τακτική; Ας δούμε όμως περιληπτικά από την αρχή το θέμα και ίσως οι απαντήσεις έρθουν από μόνες τους.

Συνοπτική ιστορική αναδρομή

Το ΣΕΚΕ, (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κίνημα Ελλάδας), ιδρύθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1918 και μετονομάστηκε σε ΚΚΕ το 1924. Το 1922 δημιουργήθηκε η νεολαία του κόμματος (ΟΚΝΕ), η σημερινή ΚΝΕ. Η πρώτη διαμάχη και αποχώρηση στελεχών του έγινε μόλις το 1923. Η πρώτη αντίδραση ήταν αυτή κατά της μικρασιατικής εκστρατείας, επειδή το κόμμα θεώρησε πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, Αγγλίας και Γαλλίας. Δεν σκέφτηκε πως θα μπορούσε από αυτόν τον αγώνα η Ελλάδα να αποκομίσει οφέλη παίρνοντας πίσω εδάφη που παλαιότερα της ανήκαν, αλλά τάχθηκε στο πλευρό των Τούρκων(!!!) μόνο και μόνο για να μην εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της δύσης. Έτσι άρχισαν οι πρώτες διώξεις εναντίον των μελών του που προπαγάνδιζαν για την ανατροπή του βασιλιά και επεδίωκαν ειρήνευση και τερματισμό της μικρασιατικής εκστρατείας σε συνεννόηση – συμβιβασμό της Ελλάδας με την τουρκική πλευρά.

Για να μην απομονωθεί το ΚΚΕ από την Κομουνιστική Διεθνή, (ΚΔ) απεδέχθη τη θέση της για το Μακεδονικό, (προέβλεπε τη δημιουργία ανεξάρτητης ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης για μελλοντική προσχώρηση στο Βουλγαρικό κράτος). Είναι σαφές ότι τα πρώτα θεμέλια για το Μακεδονικό τοποθετήθηκαν εδώ και από τότε μέχρι σήμερα το θέμα ταλανίζει το ελληνικό κράτος με τη μία ή την άλλη εκδοχή του. Άλλη μια διαμάχη λοιπόν με κίνδυνο τη διαίρεσή του ΚΚΕ, αλλά οι διαφωνούντες αυτή τη φορά συμμορφώθηκαν στο βωμό της ενότητας του κόμματος. Δόθηκε όμως άλλη μια αφορμή για διώξεις εναντίον του. Με το κραχ του 1929, εν μέσω φτώχειας και δυστυχίας, το ΚΚΕ πρωτοστάτησε στην οργάνωση απεργιών και το κράτος αντίστοιχα (και με νόμο αυτή τη φορά), στις διώξεις εναντίον του, (βλέπε «Ιδιώνυμο» Βενιζέλου). Αυτά και η προσπάθεια για πολιτική απεργία είχαν ως αποτέλεσμα το κόμμα να χάσει πολλούς οπαδούς και να χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, με αποτέλεσμα η απήχηση στον κόσμο να μειώνεται. Χρειάστηκε η επέμβαση της ΚΔ το 1933 για να συμφιλιωθούν οι αντιδρώντες και να ξαναβρεί την ενότητά του.

Τη μεγαλύτερη δίωξη την ένοιωσαν τα στελέχη του ΚΚΕ από το Μεταξά, ο οποίος κήρυξε παράνομο το κόμμα και συνέλαβε πάνω από χίλια μέλη του, ως αντίποινα για την προσπάθεια αποτροπής της ανόδου του στην εξουσία με το παλλαϊκό μέτωπο που το ΚΚΕ ονειρευόταν να οργανώσει. Η εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα βρήκε το γενικό γραμματέα του κόμματος Νίκο Ζαχαριάδη στη φυλακή. Από κει παρότρυνε τους Έλληνες να ενωθούν ενάντια στον κατακτητή και το ΚΚΕ προχώρησε στη δημιουργία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Στα δύο αυτά απελευθερωτικά κινήματα προσχώρησε πλήθος κόσμου και ήταν οι κυριότερες αντιστασιακές οργανώσεις που δημιούργησαν τρομερά προβλήματα στην κάθοδο των Γερμανών στην Ελλάδα. Είπαμε, οι Έλληνες μόλις δούμε τον κίνδυνο γινόμαστε μια γροθιά και τον αντιμετωπίζουμε. Όταν περάσει, τρωγόμαστε μεταξύ μας.

Λίγο πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Ελλάδα, μέρος των μελών του ΕΛΑΣ αποσχίστηκαν και κατέφυγαν στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί εξακολούθησαν να στηρίζουν την από δεκαετίας άποψη της ΚΔ για το Μακεδονικό και δημιούργησαν το θέμα των διεκδικήσεων που μέχρι τις μέρες μας καλά κρατεί. Με τη διάλυση της χώρας και τη δημιουργία της FYROM εντάθηκαν οι εδαφικές και ιστορικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και την αμέριστη συμπαράσταση – ανοχή των εκάστοτε κυβερνήσεών μας. Αν και περιμέναμε, από το ΚΚΕ δεν είδαμε κάποια επίσημη ανακοίνωση που να καταδικάζει αυτές τις διεκδικήσεις. Γιατί άραγε; Μήπως κάποιοι από τους πρωτεργάτες των διεκδικήσεων αυτών υπήρξαν μέλη του ΕΛΑΣ, (τρανταχτό παράδειγμα ο σημερινός πρόεδρος της FYROM Γκρούεφσκι, ο πατέρας του οποίου κατάγεται από την Αχλάδα Φλώρινας και πολέμησε στο πλευρό της Ελλάδας το 1940. Φοβούνται μήπως εκτεθούν, ή μήπως εμμένουν στις παλαιότερες θέσεις της ΚΔ; Εις μάτην φίλα προσκείμενα μέσα κι έντυπα προσπαθούν να παρουσιάσουν το ΚΚΕ ως το κόμμα με τους πλέον πατριώτες. Ουδείς υπήρξε πατριώτης σ’ αυτόν τον τόπο. Όλοι εξυπηρέτησαν κι εξυπηρετούν συμφέροντα, στην προκειμένη περίπτωση όχι αυτά που πρεσβεύει το ΚΚΕ και γι’ αυτό αντιτίθεται.

Σημείωση: Εξαιρετική δουλειά για το Σκοπιανό έχει κάνει το blog rantar, σύνδεση του οποίου υπάρχει στο πάνω μέρος της σελίδας.

Όσοι από τα μέλη του ΕΛΑΣ παρέμειναν κλήθηκαν από τη φιλοαγγλική κυβέρνηση που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής να παραδώσουν τα όπλα, πράγμα που αρνήθηκαν και ακολούθησε σύγκρουση. Το θέμα λύθηκε προσωρινά με τη συνθήκη της Βάρκιζας, αλλά συστηματικά επεκράτησαν διωγμοί και εκτελέσεις μελών του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, με αποτέλεσμα να τεθούν τα θεμέλια του εμφυλίου πολέμου, που ταλαιπώρησε το ήδη ταλαιπωρημένο έθνος για πέντε χρόνια. Το ΚΚΕ κηρύχτηκε παράνομο, τα μέλη του είτε διέφυγαν στις ανατολικές χώρες και συνέχισαν από κει τον αγώνα των διεκδικήσεων, είτε έμειναν και υπέστησαν διώξεις, φυλακίσεις, βασανισμούς, ακόμη κι εκτελέσεις. Σημειώνω εδώ την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναδιοργανώσει το κόμμα το 1952.

Επειδή το ΚΚΕ κηρύχτηκε παράνομο έπρεπε να βρει άλλον τρόπο να εκφραστεί. Αυτό έγινε μέσω της ΕΔΑ, (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά), η οποία ιδρύθηκε το 1951 και «νομιμοποίησε» κατά κάποιο τρόπο «παράνομα» μέλη του ΚΚΕ από τα οποία στελεχώθηκε. Με αυτή τη μορφή κατάφερε στις εκλογές του 1958 να πετύχει το μεγαλύτερο ποσοστό που πέτυχε ποτέ αριστερό κόμμα, περίπου 24% και να αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτή η εξέλιξη ανησύχησε την τότε κυβέρνηση που φρόντισε να περιορίσει τις δραστηριότητές της ΕΔΑ με την εφαρμογή του σχεδίου «Περικλής» το οποίο προέβλεπε μεταξύ άλλων και την επέμβαση του στρατού και της αστυνομίας. Ο «Περικλής» είχε σαν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση των δυνάμεών της ΕΔΑ στις εκλογές του 1961, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν ως εκλογές «βίας και νοθείας».

Μέσα στη γενική αποδιοργάνωση που βρέθηκε το κόμμα κατά την αρχή της περιόδου της χούντας ήρθε και η διάσπαση να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα. Οι διαφωνίες για την ανάμειξη και τη στάση των κομουνιστικών δυνάμεων στο θέμα της χώρας μας, ήταν η αφορμή να διασπαστεί σε ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού. Αυτοί που παρέμειναν με το ΚΚΕ προσπάθησαν και συσπείρωσαν το λαό και τους φοιτητές και ξεσηκώθηκαν όλοι εναντίον του καθεστώτος με κύριο σημείο την κατάληψη του Πολυτεχνείου και τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη, της αρχής του τέλους της χούντας.

Αμέσως με τη μεταπολίτευση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε το ΚΚΕ, όπως είχε υποσχεθεί άλλωστε στο Μϊκη Θεοδωράκη, ο οποίος μεσολάβησε για την επάνοδό του στην Αθήνα, το οποίο κατέβηκε στις εκλογές μαζί με ΕΔΑ και ΚΚΕ Εσωτερικού ως «Ενωμένη Αριστερά» και πήραν το 9,5% των ψήφων.

Συνεχίζεται……